---

Σάββατο πρωί και φύγαμε νωρίς νωρίς με το Γιώργο και το Χρήστο για το Eindhoven προκειμένου να παρακολουθήσουμε την φετινή version του Speedfest. Χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα στην διαδρομή και αφού ήπιαμε μια χαλαρή πρωινή μπύρα, μπήκαμε στην ώρα μας για να παρακολουθήσουμε τους Spiders που άνοιγαν φέτος το φεστιβάλ. Η Ann-Sofie Hoyles και η παρέα της από την Σουηδία δείξανε ότι ξέρουν πως παίζεται το hard rock και ήταν ιδανικότατοι για να ξεκινήσει η μέρα. Μικρή περιφορά στον χώρο προκειμένου να αφήσουμε πράγματα στα lockers και να εντοπίσουμε τα απαραίτητα (τουαλέτες, merchandise, χώρο για φαΐ και άραγμα) και βουρ για 'Demolition Stage', την κεντρική σκηνή, και Scorpion Child. Ικανότατη μπάντα με τον τραγουδιστή να είναι 'copy-paste' o Robert Plant σε ύφος και σκηνική παρουσία. Λίγο πριν τελειώσουν την έκανα και άφησα τους άλλους δύο για να δω τους SpiralArms από την αρχή του σετ τους, οι οποίοι πραγματικά απογειώσανε το ούτως ή άλλως πολύ καλό υλικό τους και κερδίσανε πολλούς φαν. Αφήσαμε τους Honky για να μελετηθεί ενδελεχώς το merchandise που είχαν φέρει μαζί τους οι μπάντες και να πιάσουμε ψιλή κουβέντα με τους Scorpion Child που ανοίγανε τις κούτες με τα μπλουζάκια. Πριν κάνουμε διάλειμμα για φαγητό και επιπλέον μπύρες χαζέψαμε τους Bullet και την περίεργη μίξη παραδοσιακών ροκ ριφ με την τίγκα AC/DC φωνή του τραγουδιστή τους ο οποίος είχε βγει με μπέρτα και μοιάζει τρομακτικά στον δικό μας Φάνη Μανταίο.

Μετά από περίπου μια ώρα με φαγητό και αρκετές μπύρες αποφασίσαμε να χαζέψουμε το τελευταίο μέρος του σόου των εγχώριων πάνκηδων Tech-9, οι οποίοι μαζέψανε μεγάλο μέρος του κοινού καθώς είναι σχετικά καυτό όνομα στην Ολλανδία. Εμάς πάντως δεν μας είπαν και πάρα πολλά γενικά, αφήστε που περιμέναμε να δούμε τους παππούδες του punk Anti-Nowhere League, οπότε τι να μας πουν και οι Tech-9; Οι γερόλυκοι το έχουν ακόμα και με το παραπάνω και δημιούργησαν τρελό πανικό παίζοντας κομμάτια όπως "So What?", "My God's Bigger than Your God", "I Hate People", "Streets of London", "Woman", "We Are the League" κ.ά.

Μια ωρίτσα ακόμα διάλειμμα για τσιγάρα και μπύρες, καθώς οι Bliksem και οι Guana Batz δεν μας λέγανε πολλά, και περιμέναμε με αγωνία τους crossover hardcore θεούς Agnostic Front οι οποίοι μας έστειλαν κανονικότατα με το κοινό να χοροπηδάει μέχρι πίσω. Προσπεράσαμε τους The Sha-la-lee's και τους Buzzcocks, ακούγοντάς τους σποραδικά αμφότερους. Ταυτόχρονα παίζανε στη συνέχεια οι The Monsters και οι ντόπιοι (καθότι από το Eindhoven) Peter Pan Speedrock που μάζεψαν σχεδόν όλο το φεστιβάλ. Επιλέξαμε τους τελευταίους και δεν χάσαμε καθώς το Motörhead-ικό ροκ τους ήταν ιδανικό ζέσταμα για τους headliners της δεύτερης σκηνής Vista Chino. Τα λόγια περιττεύουν όταν έχεις μπροστά σου τον Brant Bjork και τον John Garcia να παίζουν, αψεγάδιαστα, κομμάτια από το παρελθόν. Με ένα σέτλιστ που είχε μόνο τρία κομμάτια Vista Chino και τα υπόλοιπα Kyuss και έναν Bruno Fevery να γεμίζει επάξια την θέση του κιθαρίστα μας στείλανε κανονικότατα για 50 λεπτά που ούτε καταλάβαμε πως περάσανε. Δυστυχώς δεν παίξανε encore αλλά ας μην τα θέλουμε και όλα δικά μας. Δυστυχώς, προκείμενου να προλάβουμε ένα τρένο, το οποίο τελικά χάσαμε, χάσαμε τους Hatebreed, οι οποίοι όμως διαλύσανε το σύμπαν απ' ό,τι μάθαμε αργότερα.

Η διοργάνωση ήταν εκπληκτική, είχε φροντίσει για όλα και το πρόγραμμα τηρήθηκε με ευλάβεια καθώς όλες οι μπάντες βγήκαν στην ώρα τους με ακρίβεια δευτερολέπτου. Μόνο αρνητικό οι τσιμπημένες τιμές - μα 7,5 ευρώ για μια υποψία μπέργκερ ρε παιδιά;! Αυτό το οποίο όμως μας κέντρισε ευχάριστα το ενδιαφέρον ήταν η κατάσταση που επικρατούσε στο χώρο του εστιατορίου. Με ολοήμερο dj-set που έπαιζε κυριολεκτικά ό,τι να 'ναι, όποιος δεν ήθελε να παρακολουθήσει κάποια από τις μπάντες που έπαιζε εκείνη την ώρα μπορούσε να πάει να παρτάρει κανονικότατα. Έβλεπες από τον πιο τελειωμένο πάνκη μέχρι παλιοροκάδες παππούδες με σκισμένα τζιν γεμάτα ραφτά και από τον πιο άγριο μεταλλά με καρφιά και μπλούζα Kings of Metal μέχρι κοπέλες με ολόσωμα λεοπάρ να χορεύουν πάνω σε τραπέζια στους ρυθμούς των Black Keys αλλά και διάφορων ποπ, ροκαμπίλι και ό,τι άλλο χωράει ο νους σας ρυθμών. Μιλάμε για τον ορισμό του ακομπλεξάριστου μεταλλά! Μ' αυτά και μ' αυτά έκλεισε ευχάριστα το φετινό Speedfest και δώσαμε τα ραντεβού μας για του χρόνου! -- Άρης 'Ymir' Πολιτόπουλος