---

Το Dark Knight Rises θα μπορούσε να είναι η ταινία της χρονιάς - διάβολε, θα μπορούσε απλά να ήταν μια ωραία ταινία - τίποτα από τα δύο όμως δεν συμβαίνει. Τοποθετημένη οκτώ (8!!!) ολόκληρα χρόνια μετά από τα συμβάντα της προηγούμενης καταπληκτικής του περιπέτειας - Τhe Dark Knight  () ο σκηνοθέτης Christopher Nolan, που συνυπογράφει το σενάριο με τον αδερφό του Jonathan, όπως συνηθίζει άλλωστε, μας παρουσιάζει έναν καταθλιπτικό Bruce Wayne με διάφορες ψυχοσωματικές διαταραχές, να ζει απομονωμένος στην έπαυλη του. Το Γκόθαμ Σίτυ μοιάζει σχετικά ήρεμο. Η έλευση όμως του τρομοκράτη και εγκληματία Bane με το σκοτεινό παρελθόν, που κάνει την πόλη μπάχαλο και προσπαθεί να ξεριζώσει συθέμελα την ηρεμία και την κοινωνική συνοχή της, θα φέρει τον σκοτεινό εκδικητή αντιμέτωπο με τις προσωπικές του αδυναμίες και τους κατοίκους της στα όριά τους. Αυτό βέβαια που πάνω απ' όλα ο Batman υπερασπίζεται είναι ο Αμερικάνικος τρόπος ζωής ("the american way of life", που λένε) κάτι που θα ταίριαζε περισσότερο σε έναν «λακέ» του συστήματος όπως ο Superman!

Τα στοιχεία της προηγούμενης επιτυχίας είναι όλα εκεί: το υπέρλαμπρο καστ, η επιβλητική μουσική του Hans Zimmer, το πολύπλοκο μοντάζ, τα σοβαρά κοινωνικά και υπαρξιακά θέματα των ηρώων, η σκοτεινή φωτογραφία, το δαιδαλώδες σενάριο, η ρεαλιστική ματιά σε έναν φανταστικό χαρακτήρα και το εκπληκτικό επίπεδο παραγωγής. Με έναν παράξενο τρόπο τα περισσότερα λειτουργούν εις βάρος της ταινίας!

Από το καστ οι περισσότεροι είναι κάτω του αναμενόμενου, με χειρότερη την συμπαθέστατη Marion Cotillard. Από την προφορά της ως την εξέλιξη του ρόλου της, ποτέ δεν μας πείθει απόλυτα. Ο Christian Bale με την φοβερή φωνή Strepsil, όποτε φοράει τα κολάν του, πάντα μου φάνταζε λίγο απρόσωπος για Batman. Διεκπεραιώνει επαρκώς τον ρόλο αλλά ποτέ - σε καμμία από τις τρεις ταινίες - δεν μας γοητεύει. Οι πρωτοεμφανιζόμενοι είναι και οι πιο ενδιαφέροντες. Ο Tom Hardy είναι ο καλύτερος του καστ. Σαν Bane παίζει περισσότερο με την φωνή του, που είναι αρκετά υποβλητική και θα του άξιζε ένα πιο εντυπωσιακό τέλος. Στην εξέλιξη της ιστορίας όμως η αινιγματική του φιγούρα αποδυναμώνεται. Ο Joseph Gordon-Levitt είναι αρκετά συμπαθής και παίζει χαμηλότονα έναν σημαντικό - όπως προκύπτει - χαρακτήρα. Η Anne Hathaway πείθει σαν Catwoman, αλλά είναι «γατάκι» σε σχέση με την εμβληματική ερμηνεία της Michelle Pfeiffer στο Batman Returns. Οι υπόλοιποι (Gary Oldman, Morgan Freeman, Michael Caine) επαναλαμβάνουν τους ρόλους τους.

Για την μουσική δεν θα πω πολλά. Απλά ο συνθέτης δεν φάνηκε να γράφει και κάνα καινούργιο κομμάτι. Καλή αλλά η ίδια.

Το φιλμ είναι παραφορτωμένο. Για κάθε εξιστόρηση ή αναδρομή πρέπει να βλέπουμε και το αντίστοιχο μοντάζ, πράγμα που κουράζει. Το σενάριο έχει τρυπούλες, είναι υπερβολικά σοβαρό και του λείπει η σπιρτάδα. Οι σκηνές δράσης δεν είναι τίποτα που σου μένει, κάτι που θα περίμενες για τέτοιας εμβέλειας ταινία. Αλλά και αυτός ο Batman βρε παιδί μου... μέχρι να... 'rises'... περνάνε 2 ώρες και... Τα δύο τρίτα της ταινίας πάνε στην ταλαιπωρία που τρώει και στα αδιέξοδά του.

Το μόνο που κρατά την ταινία είναι η άρτια παραγωγή, η φοβερή κινηματογράφηση και βιρτουοζιτέ του σκηνοθέτη.

Στην πραγματικότητα θέλοντας να κάνει έναν απόλυτα ενήλικο ήρωα, ο σκηνοθέτης παραδίδει μια ψυχρή δημιουργία. Ο Batman από το απόλυτο camp της δεκαετίας του '60 κατάντησε γερασμένος και «στεγνός» από γοητεία. Η ισoρροπία που κατάφερε τόσο υπέροχα να κρατήσει στην δεύτερη ταινία δεν επαναλήφθηκε.
Απόδειξη όλων αυτών είναι μια φυσική άρνηση που μου βγήκε, σε μια πρόταση φίλων να πάω να την ξαναδώ. Βαριέμαι. Τι μένει; Όχι και λίγα.

Μια ακόμα αξιόλογη τριλογία, με στιγμές μεγαλείου. Καλύτερη η δεύτερη ταινία με διαφορά, μετά η πρώτη. Σαν καλά παιδάκια θα περιμένουμε την επόμενη εξόρμηση του μασκοφόρου εκδικητή και σκοτεινού ιππότη, ίσως σε μια καινούργια κινηματογραφική προσέγγιση, πιθανότατα για την επόμενη γενιά. Εμείς θα είμαστε εκεί. -- Lakis Bobinas

ΜΠΟΜΠΙΝΟΜΕΤΡΟ: