---

Πώς γίνεται οι Blondie, 35 χρόνια μετά την πρώτη τους εμφάνιση, να κυκλοφορούν ένα δίσκο σαν το “Panic of Girls” που κάλλιστα θα μπορούσε να είναι ο pop δίσκος της χρονιάς, αν βέβαια τύγχανε της προώθησης που έχουν οι νεότεροι, κατά κανόνα ατάλαντοι και κατασκευασμένοι από τη βιομηχανία θεάματος αστερίσκοι του pop στερεώματος; Δεν ξέρω. Ίσως η Debbie Harry να είναι αστείρευτη πηγή έμπνευσης για τον Chris Stein (λες ρε παιδί μου μετά από τόσα χρόνια;), ίσως και να έχουν κάποιο συμβόλαιο με τον Άρχοντα του Σκότους – τύπου Φάουστ. Πάντως το “Panic of Girls” είναι ένας δίσκος – αστέρι, χωρίς fillers, που στέκει και μάλιστα με αξιώσεις στη δισκοθήκη του παλιού, το σκληρό δίσκο και το mp3 player του πιτσιρικά, το club και όπου αλλού μπορείτε να φανταστείτε ένα pop δίσκο σήμερα. Και δεν βαριέσαι καθόλου να το ακούς και να το ξανακούς επαναλαμβανόμενα. Κάθε τραγούδι έχει τον ξεχωριστό χαρακτήρα του, σε όλα τα μήκη κύματος που το συγκρότημα έχει εκπέμψει, με garage, disco και reggae ιδιωματισμούς αλλά και γαλλόφωνο chanson (“Le Bleu”) και ακόμα και χορευτική latin pop (“Wipe Off My Sweat”) !!! Οι Blondie δεν δίνουν την εντύπωση ότι προσπαθούν να ανανεώσουν τον ήχο τους, απλά ο ήχος τους 35 χρόνια μετά στέκεται πολύ φυσικά μέσα στην τρέχουσα μουσική κουλτούρα. Είναι θαύμα. -- Laertis