Οι Baby Scream δεν είναι καινούργια ιστορία και τους φαίνεται. Διαβάζουμε ότι του Secret Place έχουν προηγηθεί επτά άλμπουμ και αρκετά EPs, αλλά και απλά η άνεση με την οποία εκθέτουν ένα τόσο πειστικό, καλογραμμένο και καλοπαιγμένο δίσκο - όπως αυτός εδώ - μαρτυράει την εμπειρία τους δίπλα αναμφίβολα στο ταλέντο τους. Δέκα τραγούδια, το πολύ μέχρι τρία λεπτά το καθένα, που όλα πείθουν ότι έχουν λόγο ύπαρξης, με κανένα τρόπο δεν σε αφήνουν να πλήξεις - κάτι το βιολί κάπου που φέρνει προς americana, κάτι η reggae ρυθμολογία κάπου αλλού, κάτι τα σύντομα αλλά ουσιαστικά κιθαριστικά σόλο όπου χρειάζονται και δεν περιττεύουν - και τελικά δένουν σε ένα άλμπουμ που έχει συνοχή, γούστο, δεν κουράζει, δεν φλυαρεί και δημιουργεί μια οικογενειακή ατμόσφαιρα - κάτι σαν το «μυστικό μέρος» του τίτλου, όπου υπάρχουν κατά κύριο λόγο αγαθές σκέψεις και θετικοί άνθρωποι. (σσ. Η γιαγιά με το φλυτζάνι με το τσάι στο εξώφυλλο τα λέει όλα). Είναι φανερό ότι το αργεντίνικο συγκρότημα έχει εντρυφήσει στα σκαθάρια και την αμερικάνικη power pop σε τέτοιο βαθμό ώστε έχει πλήρως αφομοιωθεί από το ιδίωμα και η φωνή και οι συνθέσεις του Juan Pablo Mazzola, που όπως φαίνεται ηγείται του σχήματος, παραπέμπουν στους καλύτερους αντιπροσώπους του. Το "The Last Call" που ανοίγει το δίσκο είναι ένα από τα ομορφότερα τραγούδια που έχω ακούσει φέτος, αν και τα "Hit and Run" (που κυκλοφορεί σε σινγκλ), "Secret Place" και "The Atmosphere" είναι επίσης ξεχωριστά. Εξαιρετικοί τύποι και αποτελεσματικοί χωρίς να κάνουν φασαρία. -- Joe Wildthing