---

Αν οι σημερινοί νέοι ήρωες του New Wave of Traditional Heavy Metal (Enforcer, White Wizard, Steelwing) είναι ό,τι πρέπει για τους νεότερους σε ηλικία ακροατές ώστε να σφυρηλατήσουν μια γερή heavy metal συνείδηση, τότε ο φετινός δίσκος των Battleaxe είναι το ελιξίριο νεότητας για τον μεταλοπατέρα που έχει κρεμάσει το πέτσινό του δίπλα στο γαμπριάτικο κοστούμι, ώστε να το βγάλει από τη ναφθαλίνη.

Βλέπετε, οι Battleaxe δεν είναι χθεσινοί. Η ιστορία τους ξεκινά το 1983, όταν το κίνημα N.W.Ο.Β.Η.Μ. είχε ήδη ανθίσει αλλά ακόμα πέταγε μπουμπούκια, όταν και κυκλοφόρησαν τη δισκάρα Burn This Town, από τις πρώτες που έβγαλε η ετικέτα Music for Nations. Έπειτα από το δεύτερο (και όχι το ίδιο καλό) άλμπουμ τους, Power of the Universe, τα ίχνη τους σχεδόν εξαφανίστηκαν (μόλις ένα άγουρο λάιβ άλμπουμ και ένα EP το 2005 δεν ήταν αρκετά), αφού τα σχέδιά τους να κυκλοφορήσουν ακόμα ένα κανονικό άλμπουμ που είχαν ηχογραφήσει το 1987 απέτυχαν. Να σημειωθεί επίσης ότι πίσω στα 80s οι Saxon τους είχαν πάρει σε περιοδεία. Αλλά μαθήματα ιστορίας τέλος.

Στο Metal Sanctuary ακούμε τον τραγουδιστή Dave King, μόνο εναπομείναν μέλος μαζί με τον μπασίστα Brian Smith, να τραγουδάει αρκετά διαφορετικά από τον τσιριχτό και γεμάτο κάψες τρόπο που τραγούδαγε στο ντεμπούτο τους. Εδώ δημιουργεί ένα περίεργα ευχάριστο αμάλγαμα μεταξύ Marc Storace (Krokus) και Bobby Blitz (Exodus). Η μουσική δεν έχει σχέση με το επιμεταλλωμένο Deep-Purple-oriented heavy metal τους, αλλά βασίζεται περισσότερο σε ριφ που θυμίζουν από Saxon μέχρι AC/DC και ιδιαίτερα Accept. Καμμία αντίρρηση εκ μέρους μου, αφού ακούγεται ότι νιώθουν το κλασικό μέταλλο και παίζουν με την καρδιά τους.

Το ημερολόγιο γυρνά αρκετά χρόνια πίσω λοιπόν, μα οι Battleaxe καταφέρνουν εν έτει 2014 να κυκλοφορήσουν νέο δίσκο σε γνωστή εταιρεία του χώρου και μάλιστα να μας εντυπωσιάσουν. Διόλου άσχημα για μια μπάντα χαμένη στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, δε νομίζετε; -- Φάνης Μανταίος