---

Φαίνεται ότι η ελληνική σκηνή του neo-prog/djent γνωρίζει άνθηση, αργά αλλά σταθερά. Δε μας πειράζει αυτό. Πάντοτε προτιμούσαμε την ποιότητα και όχι την ποσότητα. Και το δεύτερο πόνημα των Slaveatgod είναι ποιοτικό. Στοιχεία κλειδί του ήχου τους είναι τα πλήκτρα, που κάνουν πολύ όμορφη αντίθεση με το κλινικό (με την καλή έννοια) και τσιτάτο metal που ρέει άφθονο καθ' όλη τη διάρκεια του δίσκου. Επίσης η οικονομία - αρετή που πολλές φορές αγνοείται κακουργηματικά από μπάντες του ύφους αυτού - στο The Skyline Fission προλαμβάνει την υπερφόρτωση ήχων και ιδεών με αποτέλεσμα ένα πιο βατό και ευχάριστο άκουσμα που όμως δε χάνει στάλα από το ενδιαφέρον του. Μάλλον τη βρήκαν τη φόρμουλά τους οι παίχτες. Εύγε. -- Φάνης Μανταίος