---

Με το τρίτο τους άλμπουμ οι Moraine από το Seattle μάλλον λένε την πρώτη τους πραγματικά πολύ σημαντική κουβέντα στη δισκογραφία. Δεν γνωρίζω σε ποιο βαθμό αυτό οφείλεται στην εμπλοκή του underground θρύλου της περιοχής Steve Fisk στην παραγωγή του Groundswell, αλλά με δεδομένο το ταλέντο του - και τον θαυμασμό που τρέφουμε για τη δουλειά του - δεν μπορεί παρά να έχει παίξει καταλυτικό ρόλο. Προφανώς η προσωπικότητα και το ταλέντο των συντελεστών των Moraine βρίσκει εδώ την πλέον κατάλληλη μέθοδο για να ξεδιπλωθεί και να καταγραφεί όπως πρέπει, προσφέροντας μια συγκλονιστικά καλή post-Gong art rock συλλογή που πολύ δύσκολα συναντάς στις μέρες μας.

Πέραν του παραγωγού λάμπουν εδώ και οι πολυσχιδείς μουσικές προσωπικότητες των Dennis Rea (κιθάρα, ηλεκτονικά, mellotron), Alice DeJoie (ηλεκτρικό βιολί) και James DeJoie (βαρύτονο σαξόφωνο, φλάουτο, εφέ) που έχουν γράψει το υλικό - πλην δύο κομματιών από συνθέτες εκτός της μπάντας ("Μustardseed" του Daniel Barry, "In That Distant Place" του Jon Davis). Υλικό που κυμαίνεται από grungy prog/jazz ("Gnashville") έως πειραματισμούς που θυμίζουν King Crimson εποχής Lizard / Islands / Larks' Tongues in Aspic ("Waylaid"), που χρησιμοποιεί όλα τα διαθέσιμα στο συνθέτη μέσα - περίεργους ρυθμούς, modal κλίμακες, σύνθετες δομές, δυναμικές κι ατμόσφαιρες - και που φαίνεται να έχει χωνέψει καλά δομικά στοιχεία από το παρελθόν (Gong, Soft Machine, Return to Forever, Mahavishnu Orchestra, κ.τ.λ.) ώστε να μπορεί να τα αναδομήσει επιτυχημένα και πρωτότυπα συνθέτοντας νέα σημαντικά κεφάλαια ροκ μουσικής με καλλιτεχνική αξία. To Groundswell θα είναι (για μας εδώ) αναμφισβήτητα ένας από τους δίσκους της χρονιάς. -- Laertis