---

Οι Universe217 χαίρουν της απόλυτης εκτίμησής μου. Τους θεωρώ υπόδειγμα συγκροτήματος. Έχουν οργώσει το σανίδι κάθε συναυλιακού χώρου παρουσιάζοντας τις δουλειές τους που σφύζουν από πάθος και ψυχή. Ως εργατικότατη μπάντα διεθνούς κλάσης που είναι, δε μου κάνει καμμία εντύπωση που η ηρωική ετικέτα Van τους ενέταξε στο δυναμικό της.

Πρώτη δουλειά λοιπόν για τη Van και η μπάντα δε φοβάται να πειραματιστεί για άλλη μια φορά. Πλέον ο όρος 'doom metal' αδυνατεί να τους συγκρατήσει εντός των ορίων του. Οι Universe217 χαλαρώνουν και βγάζουν το βύσμα από τον ενισχυτή. Στα τέσσερα τραγούδια του Ease το συγκρότημα πλέκει αραχνοΰφαντες και στοιχειωμένες ατμόσφαιρες δίχως τη συμβολή του θορύβου ως πολύτιμου συμμάχου. Οι κιθάρες είναι πλέον ακουστικές και «τσιμπάνε» μόνο όταν υπάρχει απόλυτη ανάγκη. Τα τύμπανα δε βροντάνε πλέον, αλλά μεγαλουργούν αφαιρετικά. Και η Τάνια εξακολουθεί να μας κάνει να αναρωτούμαστε πώς στο καλό αντλούμε ευχαρίστηση από ένα ηχητικό αποτέλεσμα που κυμαίνεται ανάμεσα σε δυσβάσταχτες αποχρώσεις του μαύρου.

Ας είμαστε ειλικρινείς λοιπόν: To Ease απέχει από οποιαδήποτε προηγούμενη δουλειά τους και η βάπτισή του ως doom metal θα ήταν ατυχής. Το συγκρότημα στο Ease παίζει post rock και φτιάχνει ένα extended play που ανεβάζει για άλλη μια φορά τον πήχη και δύναται να σταθεί ανάμεσα στα κορυφαία του είδους. Θεωρώ ότι οι φίλοι της μπάντας θα αγκαλιάσουν τη νέα αυτή κατεύθυνση, αφού εξαρχής θα έπρεπε να είναι ανοιχτόμυαλοι για να τους ακούν. Υπάρχει βέβαια και η περίπτωση να κάνουν κάτι τελείως διαφορετικό στο επερχόμενο LP τους... Οψόμεθα. Όπως και να χει, για ένα είμαι σίγουρος: τα "Unfullfilled", "Burden of Evil", "Towards the Sun" και "Ease", αν και άρτια μέσα στη μεγαλοπρέπειά τους, υστερούν κατά πολύ από τις επί σκηνής ερμηνείες τους. -- Φάνης Μανταίος