---

Neon/RCA 1971 / RCA Victor 1974 / BGO 2000 / Klimt 2013

Βρισκόμαστε στα μέσα του 1970. Ο 23χρονος τότε πιανίστας/συνθέτης Keith Tippett, εξέχουσα φυσιογνωμία της βρετανικής τζαζ σκηνής, φτιάχνει ένα πενηνταμελές μουσικό σύνολο, αποτελούμενο από όλη σχεδόν την αφρόκρεμα των τζαζ-ροκ και όχι μόνο μουσικών της Γηραιάς Αλβιώνας. «Όταν έφτιαξα τους Centipede, ήθελα να μαζέψω όλους τους φίλους μουσικούς που γνώριζα, από διάφορα μουσικά στυλ: κλασική, τζαζ, τζαζ ροκ και ροκ» δήλωσε αργότερα ο ίδιος για το εγχείρημά του. Την εποχή που ίδρυσε τους Centipede, ο Tippett εκτός από το δικό του σχήμα, τους Keith Tippett Group με τους οποίους είχε πρόσφατα ηχογραφήσει το άλμπουμ Υou Are Here... I Am There (Γενάρης 1970), έπαιζε σαν session πιανίστας με τους King Crimson (συμμετείχε στις ιστορικές ηχογραφήσεις των δίσκων In The Wake οf Poseidon, Lizard και Islands) ενώ παράλληλα τζάμαρε με μπόλικους μουσικούς, πολλοί εκ των οποίων θα συμμετάσχουν στο πολυπληθές σχήμα. Μέλη συγκροτημάτων όπως οι Soft Machine (Robert Wyatt, Elton Dean, Mark Charig, Nick Evans, Roy Babbington), οι King Crimson (Boz Burrell, Ian McDonald), οι Nucleus (Karl Jenkins, Ian Carr, Brian Smith, John Marshall, Jeff Clyne), οι Bluesbreakers του John Mayall (Alan Skidmore), η αφρο-ροκ μπάντα Assagai (Mongezi Feza), οι Iskra 1903 (Paul Rutherford), οι Blossom Toes (Brian Godding), μαζί με αρκετούς άλλους νεαρούς κυρίως, ταλαντούχους μουσικούς ξεκίνησαν να προβάρουν αλλά και να δίνουν συναυλίες, κάτω από την καθοδήγηση του Tippett. Με πέντε εξαιρετικούς τραγουδιστές/ιες (Zoot Money, Maggie Nichols, Mike Patto, Βοz Burrell και βέβαια η γυναίκα του Tippetts, Julie Tippets, γνωστή μέχρι τότε με το επίθετο Driscoll, και γνωστότατη από την συνεργασία της με τον Brian Auger), το πολυμελές σχήμα θα μπει τον Ιούνη του 1971 στο στούντιο για να ηχογραφήσει σε τέσσερεις μέρες, το διπλό άλμπουμ Septober Energy, με παραγωγό τον Robert Fripp που αν και κιθαριστικά συμμετείχε στις ζωντανές εμφανίσεις των Centipede, στον δίσκο «περιορίστηκε» στην παραγωγή.

Το Septober Energy, χωρισμένο σε τέσσερα μέρη (όσα και οι πλευρές του διπλού άλμπουμ), ήταν σύνθεση του Tippett ενώ οι στίχοι γράφτηκαν από την Julie Tippett. Είκοσι πνευστά, δεκαεννέα έγχορδα, πέντε μπασίστες, πέντε φωνές, τρεις ντράμερ, ένας κιθαρίστας (Brian Godding) και τα πλήκτρα του Tippett σκάρωσαν μία ιδιαίτερη κατάσταση που έφερε αμηχανία σε πολλούς κριτικούς αλλά και μεγάλο μέρος του κοινού της εποχής. Ένα free-jazz τριπ με έντονες πινελιές από ροκ έως και σύγχρονη κλασική μουσική, που καθηλώνει ακόμα και σήμερα τον ακροατή. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι το άλμπουμ χαρακτηρίστηκε ως το Ascension του βρετανικού progressive rock, παραλληλίζοντας το με τον ιστορικό δίσκο/ορόσημο του τεράστιου John Coltrane, ο οποίος αποτέλεσε βασική επιρροή για την πλειοψηφία των μουσικών συντελεστών του Septober Energy.

Το μουσικό πείραμα του Tippett και της μεγάλης παρέας του, παρότι στην εποχή του θάφτηκε από τους μουσικοκριτικούς, είναι από αυτά που το πέρασμα του χρόνου δικαιώνει και ενδυναμώνει. Δύσκολη μουσική για κάποια αυτιά αλλά παράλληλα δημιουργική και με φαντασία, που αν ο ακροατής μυηθεί σε αυτήν, του «ανοίγεται» με έναν ιδιόμορφο, μαγικό τρόπο.

Λίγο μετά την κυκλοφορία του διπλού δίσκου το σύνολο διαλύθηκε. Το Septober Energy κυκλοφόρησε και στην Αμερική, αρκετά καθυστερημένα όμως (1974) και καθώς δεν υπήρχαν οι Centipede ως σχήμα για να το στηρίξουν συναυλιακά, «πάτωσε». Το 1975 ξαναφτιάχτηκαν με διαφορετική σύνθεση για κάποιες εμφανίσεις στην Γαλλία αλλά δεν υπήρξε συνέχεια... -- Άκης Γαρράς