---

Island 1973 / ATCO 1976 / Polydor 77 / E'G 1984 / Virgin 1997, 2007

Οι περισσότεροι απ' όσους ανακάλυψαν το ροκ μετά τα 70s θεωρούν τους Roxy Music ως α) τη μπάντα του Brian Ferry, β) το συγκρότημα που έγραψε το "Love is the Drug" και γ) το γκρουπ που ξεκίνησε το στυλ που ενέπνευσε ποπ συγκροτήματα των 80s όπως οι Duran Duran και οι Kajagoogoo. Η πραγματικότητα είναι πιο περίπλοκη και πιο ενδιαφέρουσα, και το δεύτερο LP τους, For Your Pleasure, το οποίο παρουσιάζουμε σήμερα, μαρτυρά του λόγου το αληθές. 

Οι Roxy Music ήταν ένα ιδιότροπο γκρουπ κατά πολλές έννοιες. Οι ενδυματολογικές τους επιλογές, οι καλλιτεχνικές, αισθητικές και στυλιστικές τους ευαισθησίες, τα εξώφυλλα των δίσκων τους, οι ζωντανές τους εμφανίσεις και πάνω απ' όλα οι συνθέσεις τους αντανακλούσαν έναν πολύ ιδιαίτερο και καινοτόμο εκλεκτικισμό που βασιζόταν σ' ένα πλήθος ετερόκλητων στοιχείων, ορισμένα από τα οποία φλερτάριζαν με τo kitsch και - για ορισμένους - με τη γελοιότητα. Παρ'  όλα αυτά, ή μάλλον εξαιτίας όλων αυτών, η συνολική τους συνεισφορά σε αυτό που αποκαλούμε «ροκ των 70s» υπήρξε σημαντική σε πολλά επίπεδα. Κατά πρώτο λόγο οι Roxy Music ήταν οι πρώτοι που επεχείρησαν να συνδυάσουν τις καλλιτεχνικές φιλοδοξίες του art rock με την ηχητική και αισθητική πρόκληση του glam rock. Κατά δεύτερο λόγο στην πρώτη φάση της ύπαρξής τους (1971-1973) οι Roxy Music διαμόρφωσαν ένα μουσικό και αισθητικό στίγμα που μετεωριζόταν ανάμεσα στον κόσμο της εμπορικής ποπ και στον κόσμο της πειραματικής avant garde, χωρίς να εντάσσεται σε κανέναν από τους δύο. Το For Your Pleasure αποτελεί το δεύτερο και σημαντικότερο δείγμα αυτής της περιόδου.

Οι Roxy Music σχηματίστηκαν στις αρχές του 1971 από το Brian Ferry (γιο ενός ανθρακωρύχου, με σπουδές στη σχολή καλών τεχνών του Πανεπιστημίου του Newcastle) στα φωνητικά και τα keyboards, το μπασίστα Graham Simpson, το σαξοφωνίστα Andy Mackay, τον Brian Eno στο synthesizer και στα tapes, το ντράμερ Dexter Lloyd και τον κιθαρίστα Roger Bunn - όμως οι δύο τελευταίοι σύντομα αντικαταστάθηκαν από τους Paul Thompson και Phil Manzanera αντίστοιχα. Το Μάρτιο του 1972 το γκρουπ ηχογράφησε το πρώτο, ομότιτλο άλμπουμ του για την Island Records. Η πρώτη κυκλοφορία των Roxy Music προκάλεσε αίσθηση στην Αγγλία και την Ευρώπη (όχι όμως και στην Αμερική) και κατόρθωσε να ανέβει στο βρετανικό Τop 10. Ιδιαίτερη αίσθηση προκάλεσε η ικανότητα του γκρουπ να συνδυάζει τόσο την υψηλή κουλτούρα με το kitsch όσο και τις παραδοσιακές ενορχηστρώσεις με το νέο - τότε - ηλεκτρονικό ήχο. Όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων, γεννουσιουργός πηγή των περισσότερων από αυτές τις ιδιαιτερότητες ήταν η ισορροπία  - και η ένταση - ανάμεσα  στον «δανδή» και «νεο-ρομαντικό» Ferry, που είχε υιοθετήσει έναν art-pop προσανατολισμό, και τον «αιρετικό» Εno, ο οποίος επιθυμούσε να ανατρέψει τις συμβατικές ροκ και ποπ φόρμες μέσα από τον αποδομητικό πειραματισμό. Η ένταση αυτή έγινε ακόμα πιο αισθητή στο For Your Pleasure (Μάρτιος 1973), το οποίο σηματοδότησε το αποκορύφωμα αλλά και το τέλος της συνεργασίας των Ferry και Eno (αφού ο τελευταίος αποχώρησε από τους Roxy Music αμέσως μετά την κυκλοφορία του δίσκου).

Σε γενικές γραμμές το For Your Pleasure ακολουθεί τα ίχνη του Roxy Music. Από την άλλη πλευρά η παραγωγή του είναι πιο προσεγμένη και «δουλεμένη», καθώς το γκρουπ αφιέρωσε περισσότερο χρόνο στο στούντιο προκειμένου να επεξεργαστεί τα τραγούδια του Ferry (o oποίος υπογράφει όλες τις συνθέσεις του δίσκου) και να αναδείξει νέες ιδέες και τεχνικές - γεγονός που έδωσε την ευκαιρία στον Eno να αναδείξει τοταλέντο του ως «παραγωγού ήχων». Ανάμεσα στα οκτώ κομμάτια του άλμπουμ ξεχωρίζουν το πρώτο στο δίσκο "Do The Strand", ένα τραγούδι που συμπυκνώνει με τον καλύτερο τρόπο τη σύζευξη art-glam που διέπει το πνεύμα των Roxy Music, το "Editions of You" που είναι αξιομνημόνευτο  για μια σειρά διαδοχικών σόλο από τους Andy Mackay (σαξόφωνο), Brian Eno (VCS3), και Phil Manzanera (κιθάρα), το "In Every Dream Home a Heartache" - μια ωδή σε μια... φουσκωτή κούκλα με το τελευταίο, οργανικό του μέρος να υπόκειται σε fade-out μόνο και μόνο για να επανέρθει με τον ίδιο τρόπο με τη βοήθεια μιας παρατεταμένης επεξεργασίας phasing - καθώς και το εννιάλεπτο πειραματικό "The Bogus Man", για το οποίο ο Eno ισχυρίστηκε ότι παρουσιάζει ομοιότητες με το σύγχρονο krautrock των Can - για να το λέει αυτός, κάτι θα ξέρει...

Το For Your Pleasure (στο εξώφυλο του οποίου φιγουράρει το μοντέλο και τραγουδίστρια Amanda Lear, φιλενάδα τότε του Ferry) έφτασε στο νούμερο 4 των βρετανικών charts και καθιέρωσε τους Roxy Music ως ένα από τα κορυφαία βρετανικά γκρουπ της εποχής τους. Τον Ιούλιο του 1973 ο Eno αποχώρησε για να ακολουθήσει σόλο καριέρα, γεγονός που επέτρεψε στον Ferry να επιβάλει την ηγεσία του. Οι Roxy Music συνέχεισαν να κυκλοφορούν δίσκους κατά τη διάρκεια των 70s και των 80s, μετατοπιζόμενοι σταδιακά προς το mainstream και υιοθετώντας περισσότερα soul και disco στοιχεία. Σε κάθε περίπτωση, οι εντυπώσεις που άφησε το For Your Pleasure κάθε άλλο παρά έσβησαν με την πάροδο του χρόνου: πρόσφατα το Pitchfork το κατέταξε ανάμεσα στα κορυφαία 100 άλμπουμ των 70s (στην 87η θέση). -- Γιώργος Ανδρέου