Ο Paco de Lucía πεθαίνει σε ηλίκια 66 ετών

Ο πατέρας του nuevo flamenco, ο Paco de Lucía, πέθανε στο Μεξικό ξαφνικά χθες από καρδιακή προσβολή. Ήταν 66 ετών. Ο θάνατoς του μεγάλου κιθαρίστα ανακοινώθηκε από το γραφείο του δημάρχου του Algeciras, της γενέτειράς του στη νότια Ισπανία. Ο δήμαρχος της πόλης, Jose Ignacio L'Αndaluce περιέγραψε το γεγονός ως «μια ανεπανόρθωτη απώλεια για τον κόσμο του πολιτισμού και για την Ανδαλουσία» κι ανακοίνωσε ότι η πόλη κηρύττει επίσημα διήμερο πένθος. Ο de Lucía φαίνεται ότι έπαθε συγκοπή καθώς έπαιζε με τα παιδιά του σε μια παραλία στο Κανκούν και απεβίωσε στο δρόμο για το νοσοκομείο.

Ο Francisco Sánchez Gomes (όπως ήταν το πραγματικό του όνομα) ήταν γιος του κιθαρίστα του flamenco Antonio Sánchez κι άρχισε να ασχολείται και ο ίδιος με το όργανο και τη συγκεκριμένη μουσική από την παιδική του ηλικία. Τo όνομα 'Paco' το χρησιμοποιούσε από μικρός (συνηθισμένο στην πόλη του Algeciras όπου μεγάλωσε) και το 'de Lucía' ήταν αναφορά στη μητέρα του που λεγόταν Lucía. Στην ηλικία των 14 ηχογράφησε τον πρώτο του δίσκο μαζί με τον αδελφό του Pepe de Lucía, τραγουδιστή του flamenco. Καθώς έγινε επαγγελματίας μουσικός, γνωρίστηκε κι είχε επαφή με μερικά ιερά τέρατα του flamenco από το παρελθόν, όπως ο τσιγγάνος δεξιοτέχνης της ισπανικής κιθάρας Sabicas και ο εξ ίσου γνωστός Mario Escudero. Στη διάρκεια της δεκαετίας του '60 ηχογράφησε και κυκλοφόρησε πολλά άλμπουμ ως ντουέτο είτε με τον κιθαρίστα Ricardo Modrego, είτε με τον τραγουδιστή Camarón de la Isla, είτε με τον αδελφό του, κιθαρίστα Ramón de Algeciras, αλλά και πολλούς άλλους. Το προσωπικό του σόλο ντεμπούτο έγινε με το άλμπουμ του 1967 La fabulosa guitarra de Paco de Lucía. Τις επόμενες τρεις δεκαετίες ακολούθησαν δεκάδες άλλοι δίσκοι.

Εκτός από δεξιοτέχνης όμως του flamenco ο de Lucía ήταν κάτι παραπάνω: ήταν ανανεωτής του. Παίζοντας από νωρίς σε διεθνή φεστιβάλ, είχε παρακολουθήσει ζωντανά μεγάλους μουσικούς της τζαζ που τον εντυπωσίασαν, όπως ο Miles Davis ή o Thelonious Monk. Έτσι άρχισε να ενσωματώνει νέα στοιχεία στο παίξιμό του και αυτό το πρόσεξαν αρκετοί. Στο δεύτερο μισό των 70s άρχισε συνεργασίες με μουσικούς όπως ο Carlos Santana ή ο Al Di Meola και τελικά δημιούργησε το '79 μαζί με τον John McLaughlin και τον Larry Coryell το The Guitar Trio, μέσα από το οποίο έγινε ιδιαίτερα γνωστός και στο κοινό της τζαζ και του ροκ, ιδιαίτερα μάλιστα στην πατρίδα μας. Το Trio, στο οποίο αργότερα ο Coryell λόγω προβλημάτων με τα ναρκωτικά αντικαταστάθηκε από τον Di Meola, γνώρισε μεγάλη επιτυχία και έκανε πολλές περιοδείες επί 16 χρόνια κυκλοφορώντας παράλληλα τρία άλμπουμ.

Εκτός από το να βάζει τζαζ στοιχεία στη μουσική του όμως, ο de Lucía ασχολήθηκε και με την κλασική μουσική ξεκινώντας από τη δεκαετία του '70 όταν ηχογράφησε διασκευές για ισπανικές κιθάρες συνθέσεων του Manuel de Falla. Το αποκορύφωμα αυτής του της ενασχόλησης ήταν όταν το 1991 του ζητήθηκε να είναι ο σολίστ σε μία εκτέλεση του "Concierto de Aranjuez" του Joaquín Rodrigo, παρόντος του συνθέτη ο οποίος δήλωσε μάλιστα πως αυτή ήταν μια από τις καλύτερες εκτελέσεις του έργου του. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο de Lucía με δυσκολία διάβαζε νότες. Είχε όμως αναπτύξει μια εκπληκτική τεχνική για να παίζει με μεγάλη ταχύτητα τα 'picados' του flamenco, ενώ ταυτόχρονα ως λαϊκός μουσικός που ήταν είχε και την ικανότητα να αποδίδει την ισπανική μουσική με ξεχωριστό συναίσθημα.

Έφυγε ένας από τους μεγαλύτερους κιθαρίστες της εποχής μας.