Έφυγε από κοντά μας ο Jack Bruce

O Jack Bruce, μπασίστας και βασικός τραγουδοποιός των θρυλικών Cream, πέθανε σήμερα στο Suffolk της Αγγλίας από ηπατική νόσο στην ηλικία των 71. H οικογένειά του έδωσε μια σχετική ανακοίνωση στον Guardian, όπου μεταξύ άλλων λέει και ότι «ο κόσμος της μουσικής θα είναι φτωχότερος χωρίς αυτόν, αλλά θα συνεχίσει να ζει μέσα από τη μουσική του και για πάντα στις καρδιές μας», βρίσκοντάς μας απόλυτα σύμφωνους.

Ο Bruce ήταν ο κύριος τραγουδιστής / τραγουδοποιός των Cream υπογράφοντας μαζί με τον στιχουργό Pete Brown ροκ ύμνους όπως τα "White Room" και "Sunshine of Your Love". Έμεινε βέβαια στην ιστορία και η συνεχής του κόντρα με τον ντράμερ Ginger Baker, με τον Eric Clapton συνήθως να βρίσκεται στη μέση και να μην μπορεί να τους σταματήσει. Ωστόσο μέσα στα περίπου τρία χρόνια ζωής του ιστορικού σχήματος πραγματοποιήθηκε μια μουσική επανάσταση, αφού το πρώτο power trio / supergroup στην ιστορία του ροκ έθεσε τις βάσεις αυτού που ονομάστηκε hard rock και στη συνέχεια βρήκε κυριολεκτικά αναρίθμητους μιμητές.

Τώρα, μπορεί οι Cream να ήταν το πιο προβεβλημένο 'gig' του Jack Bruce, αλλά ο άνθρωπος αυτός όταν συμμετείχε στη δημιουργία τους είχε ήδη λαμπρή προϋπηρεσία. Πρωτοεμφανίστηκε στη βρετανική σκηνή ως μέλος των ιστορικών Blues Incorporated του πατέρα των βρετανικών blues, Alexis Korner, το 1962. Την επόμενη χρονιά βρέθηκε στο γκρουπ του Graham Bond μαζί με τον Ginger Baker και τον νεαρό John McLaughlin, το οποίο μετά την αντικατάσταση του McLaughlin από τον σαξοφωνίστα Dick Heckstall-Smith μετατράπηκε στους περίφημους Graham Bond Organisation. Η αρχή της κόντρας του με τον «ζόρικο» Ginger Baker τον οδήγησε στο να τους εγκαταλείψει για να βρεθεί στον άλλο πυλώνα του βρετανικού blues, τους Bluesbreakers του μεγάλου John Mayall, όπου και γνωρίστηκε με τον Eric Clapton. Το 1966 μεταπήδησε στους εμπορικότερους Manfred Mann, ενώ συνέχισε να συνεργάζεται με τον Clapton στους Powerhouse. Μέχρι που φτιάχτηκαν οι Cream...

Αλλά και μετά τη διάλυση των Cream έκανε εξαιρετικά ποιοτικές και πρωτοπορειακές δουλειές, αν και δυστυχώς όχι εμπορικά επιτυχημένες. Το πρώτο του σόλο άλμπουμ, Songs for a Taylor (1969), για τους επαΐοντες είναι σαφέστατα ένα από τα πιο κλασικά άλμπουμ στην ιστορία του ροκ. Το δεύτερό του, Things We Like (1970), στο οποίο συνεργάστηκε και πάλι με τον John McLaughlin, θεωρείται πρόδρομος του jazz/rock fusion των 70s. Εκτός από τις προσωπικές του δουλειές συμμετείχε σε βραχύβια αλλά πολύ σημαντικά σχήματα, όπως οι Lifetime του jazz ντράμερ Tony Williams, οι West Bruce & Laing με δύο μέλη των Μountain, οι BLT με τον άλλοτε κιθαρίστα των Procol Harum, Robin Trower και οι ΒΒΜ με τον Ginger Baker (και πάλι...) και τον Gary Moore. Έπαιξε επίσης σε δίσκους των Lou Reed, Frank Zappa, Soft Machine, Allan Holdsworth και συνεργάστηκε με διάφορους τρόπους ανά τις δεκαετίες με πλειάδα άλλων πολύ γνωστών και αξιόλογων μουσικών.

Όλον αυτόν τον καιρό ο Jack Bruce αγωνίστηκε και με την τοξικομανία και τα οικονομικά προβλήματα που σταθερά αντιμετώπιζε μετά τη διάλυση των Cream. Δεν το έβαλε όμως ποτέ κάτω και συνέχισε να παίζει και να δημιουργεί όμορφες μουσικές. Το 2003 υποβλήθηκε σε μεταμόσχευση ήπατος, αφού είχε διαγνωστεί με καρκίνο. Τέλος, το 2005 έπαιξε σε μια σειρά συναυλιών που έδωσαν οι Cream, οι οποίοι επανενώθηκαν για λίγο με αυτό το σκοπό.

Δεν είναι σίγουρο ότι στις μέρες μας πλέον το συνειδητοποιεί πολύς κόσμος, αλλά δυστυχώς έφυγε μια από τις απόλυτα μεγαλύτερες μορφές του ροκ. Αλλά τέτοιου είδους άνθρωποι είναι πάντα κοντά μας...