---

Γουστάρω πολύ τους Troublemakers του Γιώργου Γάκη και η πρόσφατη, πολύ καλή δουλειά τους με τίτλο Too Much ain't Never Enough με έβαλε στην πρίζα από νωρίς, καθώς δεν είχε τύχει να τους δω έπειτα από την κυκλοφορία του. Και τελικά ο Γιώργος και η παρέα του «ξηγήθηκαν» μια χαρά. Δεν ήταν στην καλύτερη νύχτα τους βέβαια, αλλά ο επαγγελματισμός, το δέσιμο και η εμπειρία τους σε συνδυασμό με την έξυπνη διαχείριση του χρόνου τους (έπαιζαν διασκευές σε διάφορα hard rock classics ανάμεσα στα τραγούδια τους) έκαναν την εμφάνιση αξιοπρεπέστατη και έσυραν το χορό σε ένα hard rock πάρτυ. Κορυφαίες στιγμές ήταν αφενός η διασκευή στο παραδοσιακό ηπειρώτικο «Μη με Κοιτάς» και αφετέρου το "Moonchild" παρέα με τον Barry Barnes των Sinnerboy (tribute band στο μέγα Rory), που τα έπινε νωρίτερα στο bar. Το παράπονό μου είναι ότι στο "Street of Broken Dreams" δεν τον συνόδεψε ο Turner, ο οποίος το ερμηνεύει στο πρόσφατο άλμπουμ που ανέφερα παραπάνω.

Και πάμε τώρα σε αυτό που ακολούθησε και επιτρέψτε μου να γκρινιάξω γιατί ως μεγάλος οπαδός του Joe, θαρρώ το δικαιούμαι. Μα γιατί, Joe αγόρι μου, σαμποτάρεις τον ίδιο τον εαυτό σου; Έχεις ακόμα φωνάρα και το απέδειξες. Έχεις κυκλοφορήσει τόσες δισκάρες και έχεις συμμετάσχει σε άλλες τόσες, που όταν έγραφα το αφιέρωμα για πάρτυ σου, πάλευα με τον οπαδό μέσα μου για το ποια να διαλέξω για παρουσίαση. Έχεις τρεις δισκάρες, τη μία καλύτερη από την άλλη, με τους Rainbow και πιάνεις στο στόμα σου τον αξεπέραστο Ronnie Dio. Έχεις κυκλοφορήσει ένα φοβερό δίσκο με τους Deep Purple και αντί να το πιάσεις απ' την αρχή ως το τέλος, μου παίζεις για encore το "Smoke on the Water". Αγνοείς παντελώς την προσωπική σου καριέρα, τους Brazen Abbot, τον Yngwie Malsmteen και μας προσφέρεις ένα άστοχο ποτ-πουρί, αντάξιο μιας απλής συνοικιακής μπάντας που παίζει για το νυχτοκάματο. Και τώρα που το είπα, είναι δυνατόν να παρουσιάζεσαι, κοτζάμ Joe Lynn Turner, με ένα μάτσο άνευρους και ανάξιούς σου Ιταλούς, που τολμούν να παίξουν το "Pictures of Home"; Σε περίπτωση που δεν το ξέρεις, στην Ελλάδα δε σε αντιμετωπίζουμε σαν ένα νοσταλγικό όνομα-φάντασμα του παρελθόντος, αλλά περιμένουμε από εσένα να ακούσουμε... εσένα! Πόσο πιο λιανά να το κάνω; Αφού έχεις κοινό που σέβεται και γουστάρει την κληρονομιά σου, γιατί υποβιβάζεις τον εαυτό σου; Και μην ακούσω τη δικαιολογία ότι η αφίσα έγραφε "Deep Purple and Rainbow Classics". Και οι δύο μπάντες έχουν το δικά τους 'Mk' με τον Turner πίσω από το μικρόφωνο. Μακράν η χειρότερη φορά που τον έχω δει και κρίμα γιατί η φωνή του ήταν σε καλή φόρμα. -- Φάνης Μανταίος