---

Το φαινόμενο Warlord!

Την δεκαετία του '80, την εποχή που ανδρώθηκε ουσιαστικά το heavy metal και παρήγαγε όλα τα παρακλάδια του, την εποχή που γιγαντώθηκε σαν παγκόσμιο μουσικό ρεύμα και την εποχή που έφτασε να γίνεται mainstream κατά ένα σημαντικό βαθμό, υπήρξε μια μυθική μπάντα που επηρέασε όσο ελάχιστες την εξέλιξη του είδους. Οι θρυλικοί Warlord που αν και δεν είχαν την συνέχεια και την συνέπεια συγκροτημάτων όπως οι Manowar ή οι Virgin Steele ή ακόμη και μιας γενιάς που έρχονταν από πίσω, όπως οι Omen και άλλοι, και εάν διαλύθηκαν πολύ σύντομα, εντούτοις με μόλις ένα LP και ένα λάιβ βίντεο θεωρούνται αυτοί που αυτοδικαίως καθόρισαν σε μουσικό επίπεδο τον όρο 'epic metal'. Ένα είδος που είτε έχει φανατικούς οπαδούς είτε έχει φανατικούς εχθρούς, ίσως γιατί τα όρια ανάμεσα στα αριστουργήματα και την αυτο-γελοιοποίηση είναι πολύ εύκολα προσπελάσιμα. Αρκεί να συγκρίνει κανείς τις καλύτερες με τις χειρότερες δισκογραφικές δουλειές των Manowar π.χ. για να κατανοήσει αυτό που γράφω.

Οι Warlord με τον εξαιρετικά πρωτότυπο ήχο τους που άνετα στέκει ακόμη και φαντάζει ως φρέσκος, την εντελώς αντι-ηρωική περσόνα που επέλεξαν τα μέλη τους (και κυρίως οι δύο βασικοί Bill Tsamis στην κιθάρα και Mark Zonder στα τύμπανα), την πρωτότυπη θεματολογία των στίχων τους, ενός αγνωστικισμού που στεκόταν μακριά από τετριμμένες ιστορίες με δράκους και σπαθιά και την σεμνή παρουσία τους έμεναν για πάντα μια cult αγαπημένη μπάντα κάθε μεταλλά αλλά και κάθε ενός σαν τον γράφοντα αυτές τις γραμμές, που έχει περάσει από αυτόν τον χώρο και τώρα βρίσκεται αλλού.

Τα μελωδικά ριφ της κιθάρας του Tsamis με έντονο λυρικό χρώμα, αναγεννησιακή αισθητική, επιρροές από μεσαιωνικό αλλά ρομαντικό βαρβαρισμό ακόμη και αρχέγονες φόρμες από αρχαία Ελλάδα και Ρώμη, τα διπλά σόλο, οι μελαγχολικές κατά βάση ερμηνείες των τραγουδιστών που πέρασαν από τη μπάντα, μακριά από τις ψευδο-πομπώδεις στριγκλιές που ταλανίζουν το μέταλ, είναι χαρακτηριστικά γνωρίσματα. Πάνω απ' όλα, ο μοναδικός Marc Zonder στα τύμπανα (που ύστερα από την διάλυση των Warlord πήγε στους πρωτοπόρους του progressive metal Fate's Warning) με το ιδιαίτερο στυλ, που έμαθε σε μια ολόκληρη γενιά ντράμερ να συνδυάζουν την υψηλή τεχνική με την δύναμη.

Συγκρότημα θρύλος που ανακοίνωσε πριν από ένα περίπου χρόνο την επανασύσταση του και την κυκλοφορία ενός δίσκου, του μόλις τρίτου στην ιστορία τους, που ξεκινά το 1980-81. Με το επικό promo σινγκλ "Night of the Fury" να εμφανίζεται πριν από λίγους μήνες και να γίνεται δεκτό με ντελίριο ενθουσιασμού από τους οπαδούς τους. Και ξαφνικά, το φθινόπωρο ανακοινώνουν περιορισμένο αριθμό εμφανίσεων στην Ευρώπη με την συμμετοχή τους στο Keep it True Festival της Γερμανίας και δύο (που στην πορεία έγιναν τρεις λόγω 'sold out') συναυλιών στην Ελλάδα. Και όμως! Αυτή η μπάντα με την πενιχρή δισκογραφία και τις ισχνές εμφανίσεις της επί σκηνής, αποτέλεσε το μεγάλο συναυλιακό γεγονός της χρονιάς στο μέταλ στην Ελλάδα!

Λίγες μέρες μάλιστα πριν την μίνι ευρωπαϊκή περιοδεία τους, κυκλοφόρησε και το αναμενόμενο LP The Holy Empire.

Στην σύνθεση τους για αυτήν την περιοδεία προστέθηκαν: στην θέση του τραγουδιστή του νέου LP Rick Anderson (a/k/a 'Damien King III') ,του ιστορικού τρίτου τραγουδιστή της μπάντας δηλαδή, ο Νεοζηλανδός Giles Lavery των Dragonsclaw, o πρώην μπασίστας του Steve Vai, Philip Bynoe, ο Ιταλός Paolo Vianni των Βlack Jester στην δεύτερη κιθάρα, που είχε ξανασυνεργαστεί μαζί τους στην προηγούμενη επανένωση και στην μοναδική αν δεν κάνουμε λάθος συναυλία τους το 2002 στο Wacken, και στα πλήκτρα, ένας «δικός μας» άνθρωπος, ο Άγγελος Βαφειάδης, πρώην Parthian Shot και νυν 9mm.

Πολύ σύντομα η συναυλία τους στην Αθήνα είχε γίνει 'sold out', κάτι που οδήγησε σε προσθήκη δεύτερης μέρας. Όχι όμως και στην Θεσσαλονίκη που δεν κινήθηκε με τους ίδιους ρυθμούς, κάτι που προκάλεσε μια άτυχη από κάθε άποψη στιγμή στον Bill Tsamis, με δήλωση του που τα έβαζε με τους οπαδούς των Warlord και που απαξίωνε συν τοις άλλοις και τους Kreator, αλλά που σύντομα ανακάλεσε ταπεινά μετά τον σάλο που προκάλεσε. Στο τέλος και η συναυλία στην Θεσσαλονίκη έγινε 'sold out'. Βοήθησε και η εμβόλιμη και άνευ προγράμματος ευχάριστη έκπληξη και παρουσία τους στην τηλεοπτική εκπομπή Ράδιο Άρβυλα, που απέδειξε για άλλη μια φορά το πόσο καλά ενημερωμένος μουσικά είναι ο Στάθης Παναγιωτόπουλος, που άλλωστε ευθύς εξαρχής μας τους είχε συστήσει στα νιάτα μας όταν αρθρογραφούσε την δεκαετία του '80 στην θρυλική εποχή του ΠΟΠ+ΡΟΚ.

Η εμφάνιση τους στο Keep it True έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από τον μέταλ τύπο και έτσι φτάσαμε στην ιστορική στιγμή της εμφάνισης τους στην Αθήνα, στο Gagarin 205. Να σημειώσουμε ότι μέσα στο ασφυκτικά γεμάτο Gagarin και τις δύο μέρες βρέθηκαν άνθρωποι κάθε ηλικίας και το εννοώ! Ακόμη θα έλεγα και άνθρωποι κάθε μουσικού είδους (αν και φυσικά οι αληθινοί metalheads ήταν η συντριπτική μερίδα του κοινού), κάτι που δείχνει ότι ο πραγματικά μεγάλος καλλιτέχνης ανεξάρτητα από το είδος του, χαίρει της καθολικής εκτίμησης. Επίσης, άνθρωποι από κάθε γωνιά του πλανήτη! Και επίσης το εννοώ, υπήρξαν παρέες από Ιταλία, από Βουλγαρία, από Γερμανία, μέχρι και από Λατινική Αμερική! Δεν είναι και τόσο περίεργο αν σκεφτείς ότι το φαινόμενο Warlord εμφανίζεται μόλις κάθε 10-15 χρόνια και έχει κάνει ελάχιστες λάιβ εμφανίσεις. Και λέω «φαινόμενο», γιατί δεν ξέρω πώς αλλιώς να το πω! Αρκεί μια απλή ματιά να ρίξει κανείς στα δεκάδες βίντεο που κυκλοφορούν στο Υoutube για τον πανζουρλισμό που γίνονταν! Όλο το Gagarin να τραγουδά τους στίχους απ' έξω. Ακόμη και στο τέλος των κομματιών, αλλά κυρίως στα master pieces ("Black Mass", "Soliloquy", "Deliver Us") να συνεχίζει να τραγουδά αφού το κομμάτι είχε τελειώσει! Δάκρυα στα μάτια από πολλούς που σαν τον γράφοντα αυτές τις γραμμές είχαμε το "Cannons of Destruction" ως το soundtrack της εφηβικής μας ηλικίας.

Επί σκηνής τι είδαμε λοιπόν;

Ο μπασίστας Philip Byone, με το εξάχορδο μπάσο και τον χαρακτηριστικό funk-metal τρόπο του, έδωσε τον απαραίτητο όγκο στο γκρουπ και με μεγάλη μου χαρά αποστόμωσε δια παντός όσους ηλίθιους αυτο-αποκαλούμενους αρθρογράφους σε αλήστου μνήμης περιοδικά του παρελθόντος χρησιμοποιούσαν την epic metal μουσική των Warlord ως μουσική υπόκρουση για τα αρρωστημένα ρατσιστικά τους κελεύσματα. Ένας αφρο-αμερικάνος στην πιο epic metal μπάντα όλων των εποχών! Ο Ιταλός Paolo Vianni κάλυψε με καταπληκτική ακρίβεια όλες τις εξαιρετικές δισολίες που έχει γράψει ο Tsamis στην καριέρα του και αποτέλεσε ένα ιδανικό δίδυμο μαζί του. Αν και δεν ανήκει στην κλασική και ιστορική σύνθεση του γκρουπ, αρχίζει να γράφει έναν μικρό μύθο καθώς είναι ο μοναδικός που μπορεί να ισχυριστεί ότι έχει παίξει σε όλα τα λάιβ τους! Ο Άγγελος Βαφειάδης χοροπηδούσε πάνω στην σκηνή και λικνιζόταν πίσω από τα πλήκτρα έχοντας γίνει ένα με το κοινό! Πραγματικά αποτέλεσε την ευχάριστη έκπληξη για όλους τους φαν των Warlord - δεν είναι και λίγο πράγμα ένας από αυτούς να επιλέγεται κάποια στιγμή για να τους συνοδεύσει! Του ευχόμαστε καλή συνέχεια και γιατί όχι μόνιμη συνεργασία! Άλλωστε απέδωσε εξαιρετικά στα πλήκτρα. Ο Giles Lavery στα φωνητικά, έχοντας αντικειμενικά τον πιο δύσκολο ρόλο - του frontman - και καθώς έπρεπε να δώσει ερμηνείες τραγουδιών που ηχογραφήθηκαν από τρεις διαφορετικούς τραγουδιστές, όντας σχετικά άπειρος με τις απαιτήσεις της βραδιάς, ώρα με την ώρα φαίνονταν να ξεπερνά το αρχικό τρακ και να ξεψαρώνει. Εμείς τους είδαμε την τελευταία μέρα, στην τέταρτη εμφάνιση τους συνολικά, και ακούσαμε ότι και από συναυλία σε συναυλία βελτιωνόταν. Αρκετά καλός στην ερμηνεία, ίσως να παρασύρθηκε λίγο από την στατικότητα του Tsamis δίπλα του και τον υπερβάλλοντα σεβασμό του προς αυτόν, που δεν του επέτρεψε να είναι ακόμη πιο κινητικός για να μην τον επισκιάσει!

Τέλος το φαινόμενο Warlord υποδιαιρείται σε δύο μικρότερα:

1. Το φαινόμενο Mark Zonder στα τύμπανα, με την πλαστικότητα της κίνησης των χεριών του, την άρτια τεχνική του, αλλά έναν όγκο που ζηλεύει το 99% των μέταλ ντράμερ. Ακούραστος και ανεξάντλητος σε «τρόπο» παιξίματος, πολύ ρυθμικός και με πανέξυπνους χρωματισμούς και φράσεις! Ένας πραγματικός θρύλος! Απέδειξε ότι παρά τα χρόνια του είναι ένας από τους κορυφαίους κρουστούς στον χώρο του.

2. Και το φαινόμενο Bill Tsamis! Προσηλωμένος στην κιθάρα του, σκοτεινός στην έκφραση του, σχεδόν ακίνητος, λιτός και σεμνός σαν φυσιογνωμία πάνω στην σκηνή. Απέδωσε μέχρι κεραίας όλα τα μαγικά ριφ και σόλο των ευφάνταστων συνθέσεων του. Eco il huomo, την κορυφαία στιγμή που με κόμπο και δάκρυα προσπαθούσε να πει δυο λόγια στο κοινό για τον πατέρα του, για τον τόπο καταγωγής του, για το κοινό το ίδιο. Θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρουμε εδώ (στην στήλη αυτή από την οποία έχουμε κράξει ουκ ολίγες φορές για το θέμα) την άριστη ποιότητα του ήχου! Ήταν πραγματικά το κερασάκι στην τούρτα σε μια τέλεια από κάθε άποψη βραδιά. Αναμένουμε με ανυπομονησία το επερχόμενο DVD / blueray των συναυλιών που ανακοίνωσαν επίσημα οι Warlord ως επόμενη κυκλοφορία.

SETLIST (Κυριακή, 28 Απριλίου): "Deliver Us from Evil", "Winter Tears", "Child οf the Damned", "Penny for A Poor Man", "Black Mass", "Mrs. Victoria", "Lost and Lonely Days", "Aliens", "Soliloquy", "City Walls of Troy", "Kill Zone", "Father", "Glory", "War in Heaven", "Winds of Thor".

Encore: "Lucifer's Hammer", "Achilles Revenge"

Μέχρι τότε ας αρκεστούμε σε μερικά ερασιτεχνικά βίντεο από τον κόσμο... Tίποτα λιγότερο από άριστα! -- Γιώργος Χλωρός