---

Μια ταινία για αληθινά γεγονότα, για μια ψεύτικη ταινία... ή πώς Αμερικάνοι και Καναδοί συνεργάστηκαν για να απελευθερώσουν έξι υπαλλήλους της Αμερικάνικης πρεσβείας το 1980, με την δικαιολογία ότι γυρίζουν μια ταινία επιστημονικής φαντασίας με τον τίτλο Argo στο Ιράν.

Ρεαλιστική και ακριβής αναπαράσταση, ένα δίωρο γεμάτο σασπένς, θολές ιδεολογικές καταβολές και στραβοπάτημα στο τέλος.

Ο Μπεν Άφλεκ βαφτίζεται ο νέος ηθοποιός-σκηνοθέτης που αγαπά το Χόλιγουντ. Με το σοβαρό του υφάκι παραμάσχαλα και ένα μούσι να κρύβει το θεληματικό πηγούνι, δοκιμάζει μια βουτιά στα βαθιά και όπως φαίνεται τα καταφέρνει.

Για εμάς όμως η ταινία σταματά απλά στο «...ενδιαφέρον». Με συγκεκριμένες σκηνοθετικές και σεναριακές επιλογές που τραβάνε από τα μαλλιά μια ήδη πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία και ένα γλυκανάλατο, άσχετο τέλος και ενώ ξέρεις εξ αρχής τι θα συμβεί, λίγα μένουν στην φαντασία και την δημιουργικότητα. Αν προσθέσει κανείς και την έλλειψη πολιτικής θέσης και κριτικής σε μια εκ των πραγμάτων πολιτική ταινία, σου μένει μια απορία στο τέλος. Γιατί ενώ δίνεται η ευκαιρία για ένα συγκλονιστικό θρίλερ, με πολιτικές προεκτάσεις, η πρακτική «ψεκάστε - σκουπίστε - τελειώσατε» και οι απλοποιήσεις του στυλ «αυτοί μας μισούν επειδή έτσι γουστάρουν», μειώνουν το αποτέλεσμα και εκνευρίζουν τον κύριο Μπομπίνα.

Ο Άφλεκ σίγουρα θα μαζέψει τα βραβειάκια του και θα πάει στο καλό. Δεν θα γίνει όμως ποτέ Sidney Lumet (Serpico, Dog's Day Afternoon, Network κ.λπ.) όσο και αν θα ήθελε.

Μια χαρά για σπίτι... -- Mr. Lakis

ΜΠΟΜΠΙΝΟΜΕΤΡΟ:

Θα το ξαναβλέπατε;;;

Μόνο για να αντιγράψω τα 70s κουρέματα (και μουστάκια!!!)