---

Η κλαγγή και χλαπαταγή που σου μένει στα αυτιά μετά το τέλος του Man of Steel σε συνδυασμό με τον βομβαρδισμό των ψηφιακών εφέ, σε κάνει για λίγο να αναρωτηθείς τι ήταν αυτό που είδες. Χωρίς να φείδονται τα χρήματα, οι παραγωγοί, ο σκηνοθέτης Zack Snyder (300, Watchmen) και οι σεναριογράφοι David S. Goyer, Christopher Nolan (Dark Knight) παρουσιάζουν ενώπιον μας μια επική και μεσσιανική φαντασμαγορία.

Πρόβλημα πρώτον: H ιστορία δεν είναι πρωτότυπη. Είναι μια σύμπτυξη της πρώτης και δεύτερης ταινίας του παλιού Superman - αυτού με τον Christopher Reeve, βρε χαζά - αλλά με τερατώδεις ενέσεις ντοπαμίνης, για το κοινό του 21ου αιώνα.

Δεύτερον: O Superman δεν σκοτώνει. Είναι σαν δεύτερη φύση του. Είναι σοβαρό ατόπημα, παρόμοιο με το να μην μπορούσε να πετάξει. Προφανώς μπορούσαν να βρουν μια σεναριακή λύση αλλά πιθανότατα για τον Snyder, που θα μπορούσε να κατέβει στις εκλογές με την Χρυσή Αυγή - έχει άλλωστε γυρίσει την αγαπημένη τους ταινία (300 είπαμε) - αυτά είναι ψιλά γράμματα.

Στα θετικά οι δεύτεροι ρόλοι (Russell Crowe, Kevin Costner, οι δυο μπαμπάδες), η συμπαθής παρουσία του Νέου Superman (Henry Cavill), με κοιλιακούς από τον πλανήτη Κρύπτον και το γενικότερο επίπεδο παραγωγής.

Όταν όμως μετά από όλον αυτόν τον όλεθρο, όπου πόλεις κονιορτοποιούνται και προφανώς χιλιάδες άνθρωποι χάνονται περνώντας απαρατήρητοι (άλλο ένα πρόβλημα σκηνοθετικής προσέγγισης), η ταινία του 1978 παραμένει ακόμα καλύτερη, ... υπάρχει πρόβλημα.

Δείτε τη σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερη οθόνη, με τέρμα τον ήχο, αλλιώς χάνει πολύ το αποτέλεσμα. -- SuperLakis (σσ. Lakis Bobinas με κόκκινη κάπα)

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: Δύο και μισό (να τ'αφήσω;) (σσ. γραφικώς )