---

Tα λόγια είναι πολύ φτωχά για να περιγράψουν την εμπειρία που προσφέρει το Gravity, θα κάνω όμως μια προσπάθεια.

Σε μια πρώτη, πεζή ματιά, η ιστορία δεν δίνει κάτι καινούργιο. Έχουμε απλά μια διαστημική αποστολή που πέφτει σε απρόοπτα αντίξοες συνθήκες και την απεγνωσμένη μάχη για επιβίωση. Οι δύο σταρ της ταινίας (Sandra Bullock, George Clooney) είναι ο κράχτης για να την δει το ευρύ κοινό.

Εδώ όμως έχουμε να κάνουμε με μια απίστευτα ρεαλιστική απεικόνιση του διαστήματος - καμία σχέση με Star Wars και Star Trek - όπου από την πρώτη στιγμή καταλαβαίνουμε την απόλυτη εχθρικότητα των συνθηκών. Καθόλου οξυγόνο, ακραίες θερμοκρασίες, ένα σκοτεινό άπειρο που περιμένει να σε καταπιεί. Χωρίς περιστροφές και περιττές εισαγωγές ο Μεξικανός σκηνοθέτης, Alfonso Cuarón, μας εισάγει στην ιστορία με μια 15λεπτη σεκάνς. Εφόσον επέλθει η καταστροφή, το ενδιαφέρον εστιάζεται στους δύο αστροναύτες. Μαθαίνουμε για την τραγική ιστορία της Dr. Ryan Stone (Bullock). Αυτό θα είναι και η ραχοκοκαλιά της ταινίας.

Ο σκηνοθέτης αποφεύγοντας τις μεγαλοστομίες, δημιουργεί σαφείς παραλληλισμούς με τoν φόβο του θανάτου (το απύθμενο κενό του διαστήματος), της ελπίδας (η μόνιμη εικόνα της γης που δεσπόζει στην οθόνη, τόσο κοντά αλλά συγχρόνως τόσο δύσκολο να την φτάσεις) και της αναγέννησης (εμβρυακές στάσεις, το καλώδιο των αστροναυτών σαν ομφάλιος λώρος, ο θάλαμος του διαστημοπλοίου σαν μια γιγάντια μήτρα που ξεγεννά την απελπισμένη πρωταγωνίστρια σε ένα απόλυτα πρωτόγονο τοπίο, καθώς διάφορα αμφίβια πλάσματα ανεβαίνουν μαζί της στην επιφάνεια, σαν ένα κομμάτι της εξέλιξης).

Το πιο σημαντικό είναι ότι ο Cuarón όλα αυτά τα δίνει χωρίς ίχνος διδακτισμού, υπόγεια και πλήρως εναρμονισμένα στον ρου της ιστορίας, που βλέπεται εννοείται σαν καθαρόαιμη περιπέτεια.

Ειδική μνεία στην φοβερή ερμηνεία της Sandra Bullock. Όχι μόνο κρατάει μόνη της την ταινία δίνοντας υπόσταση σε έναν απαιτητικό χαρακτήρα χωρίς να το παρακάνει, αλλά δείχνει ότι πραγματικά όταν ξεπεράσει το κόμπλεξ του να είναι αρεστή και ασχοληθεί με προκλητικούς ρόλους έχει δυνατότητες (πάω να πιω μια ασπιρίνη, ποτέ δεν περίμενα να γράψω κάτι τέτοιο για την Sandra!!!).

Να σημειωθεί ότι καμιά σκηνή δεν γυρίστηκε σε συνθήκες μηδενικής βαρύτητας. Το αποτέλεσμα είναι καταπληκτικό. Η ταινία ήταν ένα παλιό όνειρο του σκηνοθέτη που γύριζε από στούντιο σε στούντιο και αντιμετώπισε πολλές δυσκολίες. Η εμπειρία δε από το 3D, είναι το λιγότερο... στροβιλιστική!!! Ακόμα και οι μεγαλύτεροι πολέμιοι του θα κατανοήσουν ότι εδώ είναι ένα επιπλέον μέσο κινηματογραφικής έκφρασης.

Κάποιοι έφεραν στον νου τους τον Kubrick. Νομίζω ότι η λεπτομερής δουλειά και η απίστευτη απόδοση κάθε σκηνής θα τον έκανε περήφανο. Μπορεί το Gravity να υστερεί λίγο σε φιλοσοφικό επίπεδο από το 2001, είναι όμως πιο φιλικό στον μέσο θεατή και κάθε παράμετρος του (φωτογραφία, μουσική, ειδικά εφέ) είναι κορυφαία.

Αν μια και μόνο ταινία πρέπει να δείτε την χρονιά που φεύγει, τότε αυτή είναι το Gravity. Πρώτον γιατί προσφέρει απίστευτη κινηματογραφική εμπειρία και δεύτερον γιατί δεν έχετε ξαναδεί κάτι παρόμοιο. -- Lakis Bobinas

Υ.Γ. Σβήστε το κινηματογραφική και κρατήστε μόνο το Εμπειρία!