---

To πιο cool συγκρότημα μετά τους Grateful Dead στην ιστορία του ροκ επιστρέφει με το 13^ο studio άλμπουμ του το 2011 σε φοβερή φόρμα. Έχουν περάσει μερικά χρόνια από τότε που ο μπασίστας Cris Kirkwood επέστρεψε δίπλα στον αδερφό του / κιθαρίστα Curt μετά από τις περιπέτειές του με τις ουσίες και το νόμο και φαίνεται ότι τρία άλμπουμ αργότερα όλα έρχονται σιγά-σιγά στη θέση τους. Πού δηλαδή; Μα στην εποχή που οι Meat Puppets ξεχώριζαν απ' όλα τα πρώην hardcore punk συγκροτήματα ηχογραφώντας το ένα μετά το άλλο τα μίνι αριστουργήματά τους για την SST στα 80s. Ναι, το Lollipop, παρά τα keyboards εδώ κι εκεί και την ενημερωμένη παραγωγή, θυμίζει έντονα εκείνη τη χρυσή εποχή. Οι Everly Brothers διασταυρώνονται με τους κλασικούς Hawkwind, ο Roy Orbison με τους ΖΖ Top μέσα στο μουσικό εργαστήρι των αδερφών Kirkwood και όλα τα περίεργα υβρίδια φαίνονται φυσιολογικά μέσα στο εκτυφλωτικό φως του ήλιου της ερήμου (σσ. ειδικά αν υπάρχει και σχετική χημική επεξεργασία). Όπως πάντα ο δίσκος ανοίγει αλλόκοτα με το "Incomplete" πριν ακολουθήσει ένα απίστευτο μπαράζ από καταπληκτικές τραγουδάρες "Orange", "Shave It", "Baby Don't" (το αγαπημένο μου), "Hour of the Idiot", "Lantern", "Town", "Damn Thing"... (σσ. δεν έχει νόημα, απλά αντιγράφω το track list). Και νομίζω ακόμα ότι το Lollipop ξεπερνάει σε σημεία και τα παλιά τους κατορθώματα, γιατί ακούγεται - όπως είναι φυσικό - πιο ώριμο και κατασταλαγμένο. Δυστυχώς στοιχηματίζω ότι και αυτός ο δίσκος θα περάσει στα ψιλά γράμματα. Δεν πειράζει όμως, εμείς στο Wild Thing και την παρέα του το τιμούμε όπως πρέπει. -- Laertis