---

Ο τίτλος αυτού του δίσκου διαβάζω ότι αναφέρεται στην επίπονη διαδικασία δημιουργίας του. Οκτώ χρόνια πέρασαν από το προηγούμενο άλμπουμ της Gillian Welch και του μόνιμου συνεργάτη της David Rawlings, Soul Journey, και φαίνεται ότι στο μεταξύ το ντουέτο πέρασε ένα είδος συγγραφικού μπλοκ, οπότε τελικά χρειάστηκε πολύ «ξεχορτάριασμα» για να δρέψουν πάλι καρπούς απ’ το χωραφάκι απ’ όπου ήρθαν και τα προηγούμενα τέσσερα άλμπουμ τους. Αλλά νομίζω ότι τελικά έβγαλαν καλή σοδειά. Χρησιμοποιώντας την απλή ενορχήστρωση των πρώτων ημερών (κιθάρες, μπάντζο, ολίγη φυσαρμόνικα στο “Six White Horses” και ρυθμό να κρατιέται με τα χέρια και τα γόνατα) και με τραγούδια για πονεμένες καταστάσεις όπως τις αντιλαμβάνονται οι απλοί λαϊκοί άνθρωποι, φαίνεται ότι επέστρεψαν στη ρίζα τους, άγγιξαν χώμα και πήραν δύναμη και έμπνευση, όπως ο μυθολογικός Ανταίος που αντλούσε τη δύναμή του από τη γη. Για όσους έχουν εθιστεί στους ήχους και τα θέματα της βρετανικής και της αμερικάνικης φολκ, το The Harrow & The Harvest δεν είναι κάτι εξαιρετικό - απλά εντυπωσιάζει το γεγονός ότι σε μια «μοντέρνα» εποχή ένας δίσκος ανοίγει με ένα τραγούδι όπως το “Scarlet Town” που μοιάζει να ανήκει σε δίσκο των Fairport Convention ή των «γοτθικών» Trees και συνεχίζει με country και bluegrass μπαλάντες που σε γυρίζουν μουσικά με πολύ αξιόπιστο τρόπο τουλάχιστον τέσσερεις δεκαετίες πίσω. Δεν ξέρω αν το άλμπουμ αυτό θα αποδειχθεί διαχρονικά σημαντικό, αλλά τουλάχιστον μας χαρίζει απλά, ανθρώπινα και ζεστά τραγούδια που έχουμε ανάγκη να ακούμε πού και πού. -- Laertis