---

Οι Γερμανοί Running Wild επέστρεψαν φέτος, επανασυνδεδεμένοι και με καινούριο δίσκο. Για όσους δε θυμάστε, το τελευταίο άλμπουμ τους ήταν το Roques en Vogue του 2005. Ο Rolf "Rock'n' Rolf" Kasparek (για τον οποίον είχαν διαρρεύσει φήμες ότι παραέπαιρνε στα σοβαρά τα λογοτεχνικά βιβλία που διάβαζε με αποτέλεσμα να τον πιάσει μανία καταδίωξης από εξωγήινους) ασχολήθηκε για κάποιο διάστημα με τη hard rock μπάντα Toxic Waste και φτάνοντας στο 2009, αφού άφησε τα κόκκινα καρφάκια του να μακρύνουν σε heavy metal friendly μήκος, ανακοίνωσε τη διάλυση της μπάντας του με την τελευταία συναυλία να λαμβάνει χώρα στο φεστιβάλ Wacken Open Air, η οποία μαγνητοσκοπήθηκε και κυκλοφόρησε σε dvd βεβαίως βεβαίως.

Το ότι δύο χρόνια μετά τη διάλυση και το βαρυγδουπο αντίο, το συγκρότημα επαναδραστηριοποιήθηκε, μυρίζει αρπαχτή από χιλιόμετρα. Επειδή όμως αγαπάμε τους Running Wild, ένας καλός δίσκος επιστροφής θα αρκούσε ώστε να λοξοκοιτάξουμε και να χαμογελάσουμε. Δυστυχώς όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι.

Ο δίσκος μου δίνει την αίσθηση ότι είναι από τις κλασικές περιπτώσεις heavy metal μπάντας που ξεκίνησε στα early eighties, και όταν το ημερολόγιο σήμανε 1987, ερωτεύτηκε την αμερικάνικη αγορά και έπραξε ανάλογα μπαίνοντας στο στούντιο. Και για να μην παρεξηγηθώ, αναφέρομαι στους καταστροφικούς έρωτες της εποχής, όχι σε εκείνους που απέδωσαν καρπούς. Πόσο μάλλον με την περίπτωση των Running Wild, όπου έχουμε να κάνουμε με γεροντοέρωτα! Όλα τα τραγούδια είναι εμπορικά μέχρι το κόκκαλο αλλά παράλληλα χωλαίνουν συνθετικά. Κάποιες στιγμές ο «σήμα κατατεθέν» πειρατικός ήχος τους κάνει την εμφάνισή του, αλλά επισκιάζεται από προεφηβικά ρεφρέν του τύπου "Me and the Boys, We Make That Noise, 'cause Rock n' Roll is our Choice"...

Θα μου πεις, «μα καλά, τι περίμενες δηλαδή από τους Running Wild εν έτει 2012;». Δεν είναι έτσι. Άλλοι συνομήλικοι και συμπατριώτες τους κυκλοφορούν δισκάρες ενώ το Shadowmaker δεν είναι καν αξιοπρεπές, ούτε σώζεται από οποιαδήποτε ειδική έκδοση στην οποία μπορεί να το κυκλοφορούν. Διάολε, για τους Running Wild μιλάμε! Την πρώτη φορα που ακούς το "Tortuga Bay" σου κόβονται τα γόνατα. Βάλε το "Calico Jack" και δες τον Captain Jack Sparrow να υποβιβάζεται μονομιάς σε Αλίκη στο ναυτικό μπροστά του. Άσε που παλιότερα, για να βεβαιωθούμε ότι ο dj θα μας παίξει το "Riding the Storm" στο μαγαζί, χρησιμοποιούσαμε τη δικαιολογία ότι η κολλητή μας παντρεύται την επομένη και είναι το τραγούδι της! Τέτοιο συναίσθημα δε θα βρεις εδώ.

Καπετάν - Rock n' Rolf, αφού ξέρεις ότι ωφείλεις να βουλιάξεις ένδοξα με τη γαλέρα σου, γιατί τη μεταμφιέζεις σε ψευδοκρουαζιερόπλοιο; -- Φάνης Μανταίος