---

O Γιώργος Γάκης είναι γνωστός, στους Έλληνες τουλάχιστον, οπαδούς του hard rock. Είναι δισκογραφικά ενεργός από το 1989 και ηγέτης των Troublemakers από το 1993. Διοργανώνει το ετήσιο φεστιβάλ Castle Rock στα Ιωάννινα όπου και είναι η βάση του, που έχει φιλοξενίσει ονόματα όπως Scorpions, Deep Purple κ.ά. Είναι επίσης συναυλιακά δραστήριος και έχει ανοίξει για αρκετές μπάντες όπως οι Dokken και οι Whitesnake.

Ο πολυπράγμων Γιώργος Γάκης λοιπόν, κυκλοφόρησε ένα δίσκο ως George Gakis and friends που, όπως καταλαβαίνει κανείς, έχει συμμετοχές από πολλούς καλλιτέχνες. Αναλυτικά, οι κύριοι Mark Cross (Firewind, Outloud, Helloween), Joe Lynn Turner (Rainbow, Over the Rainbow, Yngwie Malmsteen, HTP, solo), Bobby Rondinelli (Black Sabbath, Rainbow, Over the Rainbow, Rondinelli), Γιάννης Σπάθας (Socrates), Greg Smith (Over the Rainbow, Alice Cooper, Ted Nugent) και James Kottak (Scorpions, Kingdom Come, Warrant, Kottak) συμβάλλουν εκτελεστικά με τον Kip Winger (Winger, ναι, αυτόν στη φωτογραφία του οποίου πετάει βελάκια ο Lars Ulrich στο βίντεο κλιπ του "Nothing Else Matters") να είναι υπεύθυνος για την συμπαραγωγή, τη μίξη και το mastering.

Έχοντας λοιπόν καπαρώσει μια θέση στο γενεαλογικό δέντρο των Deep Purple λόγω της συμμετοχής των Turner και Rondinelli, ο Γάκης καταθέτει έναν πολύ καλό δίσκο και μπράβο του! Ο αέρας Whitesnake πνέει από τις ταστιέρες και από το attitude του Γιώργου Γάκη (και όχι από τις φωνητικές χορδές του, δεν έχει την ευχή και κατάρα του Jorn Lande να μοιάζει η φωνή του με αυτή του Coverdale), ορίζοντας έτσι το δίσκο που κινείται σε μελωδικά, bluesy hard rock μονοπάτια. Οι γνώστες θα διακρίνουν πολλές αναφορές στο καταπληκτικό ντεμπούτο των Lionsheart, το "Kashmir" των Led Zeppelin και γενικότερα σε αρκετές μπάντες του είδους που έδρασαν στα late 80s / early 90s. Ο δίσκος κερδίζει το στοίχημα της στυγνής αντιγραφής και παρελθοντολαγνείας, αφού αφενός καταφέρνει και διαχέει τις επιρροές του δημιουργώντας έναν ενιαίο και προσωπικό ήχο, αφετέρου ηχεί διαχρονικό, όσο διαχρονικό είναι και το ιδίωμα που υπηρετεί. O Kip Winger πίσω από την κονσόλα δείχνει για άλλη μια φορά πόσο επαγγελματίας είναι.

Από τους καλεσμένους, ξεχωρίζουν ο Joe Lynn Turner, οι οπαδοί του οποίου θα απολαύσουν τη φωνή του στο "Street of Broken Dreams" (θυμίζει και σε κανέναν άλλον ο τίτλος κάτι από Rainbow στα του Γιώργου 80s;) και οι ακόμα περισσότεροι εχθροί του θα λατρέψουν να μισούν, αλλά και ο Γιάννης Σπάθας στη διασκευή του δημοτικού ηπειρώτικου "Μη Με Κοιτάς". Η κίνηση αυτή θα ξενίσει αρκετούς, αλλά αν το δούμε ανοιχτόμυαλα, το πλήθος των φιλλανδικών και ινδιάνικων παραδοσιακών τραγουδιών που μας σερβίρουν κατά καιρούς, ταιριάζουν περισσότερο σε rock άλμπουμ;

Βαριές κιθάρες με μελωδικά, καλοδουλεμένα σόλο, στιβαρό rhythm section, τραγουδιστής που "νιώθει", αναγνωρισμένοι καλλιτέχνες που σπεύδουν να συμβάλουν στο δίσκο και ένας Γιώργος Γάκης στο δίσκο της καριέρας του, που θερίζει επιτέλους αυτά που έσπερνε τόσα χρόνια. Δε διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας, αλλά αυτό δεν είναι πάντα το ζητούμενο. Αρκεί που πρόκειται για πολύ αξιόλογο δίσκο. -- Φάνης Μανταίος

Trivia: Σε κάποιες παλιότερες δουλειές του Γιώργου Γάκη, συμμετέχει η, γνωστή από τηλεοπτικές εκπομπές, Julie Massino.