---

Never a breast man…

Ο ένατος studio δίσκος των αγαπημένων του ελληνικού alt κοινού έρχεται ηχογραφημένος εξ’ ολοκλήρου στη Γαλλία να πέσει σαν απαλή βροχή στα αυτιά μας μετά το καθ’ ομολογουμένως περίεργο Falling Down a Mountain, που κατάφερε το 2010 να φτάσει μέχρι και τη δεύτερη θέση στην «αρμόδια» λίστα δημοφιλίας της χώρας μας.

Η ατμόσφαιρα παραμένει τυπικά μελαγχολική και - ευτυχώς συγκρατημένα - πειραματική. Δεν καλύπτει τους αναμένοντες ένα νέο αριστούργημα τύπου Curtains, αλλά κρατάει ζωντανό τον χαρακτηριστικό ήχο του βρετανικού συγκροτήματος. Οι οικίες βαρύτονες νότες του Stuart Staples δεν είναι αυτές που ανοίγουν τον δίσκο και ο ακροατής αιφνιδιάζεται από την απαγγελία του πληκτρά της μπάντας David Boulter, ο οποίος και ευθύνεται για την σύνθεση και συγγραφή των στίχων του “Chocolate”. Ο Staples συνεχίζει να μην μένει μόνος και στο δεύτερο και τρίτο τραγούδι. Τον συνοδεύει η γλυκιά funky φωνή της Gina Foster, μία από τις λεπτομέρειες που γεννούν μία υποψία upbeat στον δίσκο. Σημαντική στιγμή η σύνθεση του “Frozen” σε συνεργασία με τον Ιρλανδό τραγουδοποιό και περιστασιακό μέλος της μπάντας David Kitt, που καταφέρνει να αιχμαλωτίσει την ενδιαφέρουσα πλευρά της επανάληψης (ή λούπας για να συνεννοηθούμε στα Ellinika). Αγαπημένο το “Slippin’ Shoes” με τις καλά κρυμμένες 60s επιρροές πίσω από τη jazzy ενορχήστρωση. Οι συνθέσεις δεν γίνονται γλυκερές, αλλά καμιά φορά καταντούν μονότονες. Η παραγωγή του Staples, εκτός του ότι δείχνει ποιός κινεί τα νήματα στον ήχο της μπάντας, είναι υποδειγματική για μελωδικές γραμμές με πολλά όργανα και ένα τόσο γεμάτο background.

Το μόνο βέβαιο είναι ότι μετά από δύο δεκαετίες, τα Σπίρτα από το Νότινγχαμ δεν φαίνεται να σβήνουν. Αντιθέτως, ακούγονται ακόμα φρέσκοι και επίκαιροι, όσο επίκαιρη μπορεί να είναι βέβαια στις δύσκολες μέρες που ζούμε η μελαγχολική αδράνεια. Όλα τα υπόλοιπα παραμένουν θέμα διάθεσης και γούστου... -- t-dot.