---

Είσαι Άγγλος, νέος, σπουδάζεις στο Leeds και θες και εσύ να ζήσεις το όνειρο της βρετανικής μουσικής σκηνής. Ταυτόχρονα θέλεις να ξεχωρίσεις από το σωρό των γκρουπ που παράγει η Γηραιά Αλβιώνα, οπότε αποφασίζεις να περάσεις τέσσερα σχεδόν χρόνια κλεισμένος σε στούντιο πριν κάνεις την εμφάνιση σου στο δισκογραφικό προσκήνιο. Και ευτυχώς για τους Alt-J (κατόχους πλέον  βραβείου Mercury) αλλά και για εμάς, το An Awesome Wave τα καταφέρνει περίφημα. Συνδυάζει indie και folk στοιχεία και εξαιρετικές ενορχηστρώσεις, αλλά αυτό που σε εντυπωσιάζει στο άκουσμά του είναι ότι δεν υπάρχει νότα, ήχος και στίχος που να μην υπηρετεί πιστά τον απώτερο στόχο του γκρουπ, να σε γεμίσει έντονα συναισθήματα.

Ηχητικές συγγένειες μπορεί κανείς να βρει πολλές με το άλλο άξιο τέκνο του λεγόμενου 'art rock', τους Wild Beasts. Προσπεράστε πάντως άφοβα ό,τι διαβάσετε περί ηχητικής συγγένειας με τους Radiohead. Κρατήστε μόνο ως ομοιότητα ως προς τους τελευταίους την τάση να ελίσσονται και να πειραματίζονται, γεγονός που σχεδόν δημιουργεί τη βεβαιότητα ότι στο μέλλον θα μας δώσουν και αυτοί πολλά διαφορετικά πράγματα.

Σε επίπεδο τραγουδιών το LP ξεκινάει εξαιρετικά με ένα "Intro" (τι άλλο;) που σε πιάνει, σε δένει και σε αφήνει απλά να θαυμάσεις πώς το ένα κομμάτι διαδέχεται το άλλο αβίαστα, σαν σε ονειρική συμφωνία. Υπάρχουν ωστόσο τρία τραγούδια ένα σκαλί πιο πάνω από τα άλλα, το (ήδη hit στα indie radios) "Βreezeblocks", το "Fitzpleasure", αλλά και η "Matilda", επηρεασμένη από τη ταινία Leon. Εξαιρετική μνεία θα πρέπει να γίνει στη φωνή του Joe Newman, ενίοτε φαλτσέτο, άλλες φορές βαρύτονη, σίγουρα μια ιδιαίτερη χαρακτηριστική χροιά που οδηγεί στην απογείωση των τραγουδιών. Προσωπικά το θεωρώ το καλύτερο ντεμπούτο του 2012. Πλησιάστε άφοβα, θα κάνει τη ζωή σας σίγουρα πιο ωραία. -- Δαυίδ Χαραλαμπίδης