---

Και να λοιπόν που οι καναδοί Metric, το μουσικό σχήμα της - αν μη τι άλλο sexy - Emily Haines, έφτασαν αισίως στο δισκογραφικό πόνημα υπ' αριθμ. 5! Το Synthetica, σε παραγωγή του κιθαρίστα και παραγωγού του συγκροτήματος Jimmy Shaw, αποτελεί τη συνέχεια του πιο επιτυχημένου μέχρι στιγμής εμπορικά δίσκου του συγκροτήματος, του Fantasies από το όχι και τόσο μακρινό 2009. Είναι εμφανές ότι δεν επιδιώκουν να αλλάξουν πολλά στον ήχο τους, αυτό το καλογυαλισμένο μίγμα synth-indie pop, αν και τον εμπλουτίζουν με περισσότερα ηλεκτρονικά στοιχεία. Το LP ξεκινάει με το "Artificial Nocturne", αρχικά με ambient synth-pop ήχους και αγωνιώδη φωνητικά μέχρι τη στιγμή που τα ντραμς δίνουν το σάλπισμα της έναρξης. Κατόπιν ακολουθεί το "Youth Without Υouth", πρώτο σινγκλ του δίσκου με το ακαταμάχητο επαναλαμβανόμενο ριφ, που για τον γραφόντα είναι να από τα κορυφαία τραγούδια του 2012. Η συνέχεια είναι εξίσου δυναμική με το ρυθμικό "Speed the Collapse" που ενσωματώνει στοιχεία new wave, μέχρι να φτάσουμε στην άλλη κορυφαία στιγμή του δίσκου, το ευφορικό και επικό "Breathing Underwater". Στo "Dreams So Real" η σχεδόν απλοϊκή σύνθεση αποτελεί το όχημα της Emily Haines για να εξομολογηθεί τους υπαρξιακούς της φόβους και εσωτερικές της αναζητήσεις (πάντοτε κατείχαν θεματικά ιδιαίτερο βάρος στη στιχουργία των Metric), καθώς τονίζει το πόσο σημαντικό είναι '(to) believe in the power of songs, the power of girls', αλλά και ότι αντί για 'make a stand' πετυχαίνει μόνο '(to) make a scene'. Παρόμοιας στιχουργικής θεματολογίας είναι και το "The Void", στο οποίο αναφέρεται με αγωνία στη δυσκολία να ακολουθήσει το σημερινό τρόπο ζωής, ενώ στο "Synthetica" τονίζει την αποφασιστικότητα της να παραμείνει αληθινή. "I am not Synthetica" φωνάζει για να το ακούσει και η ίδια και να μη συμβιβαστεί στη ζωή της. Ειδική μνεία θα πρέπει να γίνει και στη συμμετοχή του Lou Reed στο τελικά όχι ιδιαίτερο "The Wanderlust". Τελειώνοντας με το πανέμορφο "Nothing But Τime" οι Metric λένε κάπου 'the future is mine' και η αλήθεια είναι ότι για ένα group που ξεκίνησε το 1998 και εν έτει 2012 παραδίδει μία τόσο ποιοτική δουλειά, ποιος είμαι εγώ που θα διαφωνήσω; -- Δαυίδ Χαραλαμπίδης