---

Μετά από πέντε άλμπουμ ως The Hold Steady (Almost Killed Me - 2004, Separation Sunday - 2005, Boys and Girls in America - 2006, Stay Positive - 2008, Heaven Is Whenever - 2010) o Craig Finn υπογράφει φέτος ένα δίσκο με το όνομά του. Mid-life crisis, η πλήρης ανάδυση του singer-songwriter, διαζύγιο και μεγαλύτερη ανάγκη για μετρητά; Ποιος ξέρει... Η ουσία είναι ότι το Clear Heart Full Eyes, στο μεγαλύτερο μέρος του τουλάχιστον, είναι ένα ακόμα δείγμα εμπνευσμένης τραγουδοποιίας από τον μεσοδυτικό γιάνκη Elvis Costello. Η διαφορά με ό,τι προηγήθηκε - αν και εύκολα προβλέψιμη ως εξέλιξη από τα αμέσως προηγούμενα κεφάλαια - είναι ότι η παραγωγή τώρα ακούγεται πιο «προσωπική», laid back, country, σχεδόν okie, με τις κιθάρες να ζωγραφίζουν κυρίως πινελιές ατμόσφαιρας. Μουσικά ο δίσκος ταλαντεύεται από μια εξαιρετικά αναπαλαιωμένη americana ("New Friend Jesus") ως τη συνήθη «διανοούμενη» alt country της τελευταίας δεκαετίας ("Jackson", "Apollo Bay"), άλλοτε ενθουσιάζοντας τον ακροατή του με πιασάρικα τραγούδια ("Honolulu Blues"), άλλοτε ως σάουντρακ για τον καναπέ, χωρίς όμως να αποφεύγει και κάνα δυο fillers. Στιχουργικά ανακατεύονται ο 'Jesus', o Johnny Rotten, οι Δώδεκα Απόστολοι (σσ. που ποτέ δεν είναι δώδεκα) κι ο Freddie Mercury σε μια ακατάσχετη παραμυθολογία που ακούγεται ή τουλάχιστον προσπαθεί να πείσει ως προσωπική εξομολόγηση. Ο Finn είναι γνωστό ότι έχει άνεση με τις λέξεις. Είναι, θα αναρωτηθείτε, τελικά το πακέτο αυτό αρκετό για να επενδύσουμε; Εν έτει 2012 δεν ξέρω πάντως αν γίνεται καλύτερο. -- Laertis