---

Οι Γερμανοί Sacred Gate ντεμπουτάρουν φέτος με το When Eternity Ends. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα ιδρυτικά μέλη, ο τραγουδιστής Jim Over και ο κιθαρίστας Nickο Nikolaidis, έχουν ελληνικές ρίζες. Και αυτό δεν προκύπτει μόνο από τα ονόματα και το βιογραφικό τους, αλλά και από την αθεράπευτη αγάπη για τους Iron Maiden... Είδες τι σου είναι τα γονίδια τελικά;

Το γκρουπ βασίζει τον ήχο του στη μουσική της τεράστιας βρετανικής heavy metal μπάντας λοιπόν και κυκλοφορεί μια αρκετά συμπαθητική δουλειά. Το άλμπουμ απευθείνεται αποκλειστικά σε ακροατές που αρέσκονται στον παραδοσιακό metal ήχο, καθώς εδώ το ημερολόγιο έχει σταματήσει σε περασμένες δεκαετίες. Οι μουσικοί ακούγονται δεμένοι και καταρτισμένοι στα όργανά τους και δε θέλει και πολύ φαντασία για να τους φέρεις στη σκέψη σου να κυνηγάνε old school metal βινύλια σε παζάρια δίσκων και να τα ακούνε ανάμεσα στα διαλείμματα που κάνουν στο προβάδικό τους.

Υπογραμμίζω ότι τα τραγούδια, τα κιθαριστικά θέματα, η φωνή του τραγουδιστή και γενικώς όλο το πακέτο είναι συμπαθητικό και αξιόλογο, αλλά... από την άλλη, κατά τη διάρκεια ακρόασης του δίσκου άρχισαν να μου έρχονται στο μυαλό λογότυπα γνωστών heavy metal μεγαθηρίων. O τρόπος (και όχι τόσο η χροιά) που τραγουδάει ο Jim θυμίζει σε κάποια σημεία, πολύ έντονα τον Matt Barlow. Οι κιθάρες είναι μεγαλοπρεπείς και καλοστημένες, αλλά εκτός από τα - ούτως ή άλλως - καραμπινάτα σημεία προσομοίωσης των Iron Maiden, κάποιες φράσεις μου θύμισαν πολύ Mercyful Fate. Και υπάρχουν και ψήγματα Grave Digger εδώ και εκεί. Καταλαβαίνετε πού το πάω, έτσι;

Παραγωγή, ποιότητα εξωφύλλου, εκτελεστικές ικανότητες, όλα μια χαρά. Αλλά οι επιρροές σε κάποια σημεία παραείναι έκδηλες και ενώ εναρμονίζονται μια χαρά στο ύφος του δίσκου, δίνοντας ομοιογενή τραγούδια, σε προτρέπουν περισσότερο να ξεσκονίσεις τα παλιά σου άλμπουμ παρά να ξαναπατήσεις το play.

Οι Sacred Gateπ ερνάνε τη βάση γιατί είναι αξιόλογοι, έχουν προοπτικές και κάποια δυνατά τραγούδια. Καταφέρνουν να γίνουν συμπαθείς μέσα από τον έκδηλο ενθουσιασμό τους. Σίγουρα προτιμώ το When Eternity Ends από τον τελευταίο δίσκο των Iron Maiden για να είμαι ειλικρινής, αλλά την πλάκα που έπαθα με τους Enforcer, που αναβιώνουν και αυτοί το κλασικό metal, εδώ δεν την έπαθα. Η επόμενη προσπάθεια ελπίζω να έχει πιο δυνατή προσωπικότητα. -- Φάνης Μανταίος