---

To τέταρτο άλμπουμ των Βρετανών Kasabian έρχεται μάλλον ως φυσική συνέχεια του προπέρσινου West Ryder Pauper Lunatic Asylum. Μετά την επιτυχημένη απόπειρα καλογυαλισμένου space rock, ο μουσικός εγκέφαλος του γκρουπ και κιθαρίστας Sergio Pizzorno εμπλουτίζει το ύφος του γκρουπ παραμένοντας πιστός στον ροκ κανόνα. Beatles, Rolling Stones, Led Zeppelin παρελαύνουν απροκάλυπτα στα «Let’s Roll Like We Used To», «La Fee Verte», «Re-wired» και το πρώτο single «Days Are Forgotten». Η διάθεση μεταβάλλεται συνεχώς, αφήνοντας χώρο για την εκρηκτική ενέργεια του «Velociraptor!», τα ανατολίτικα γυρίσματα του «Acid Turkish Bath (Shelter From The Storm)», τα ηλεκτρονικά τερτίπια αλά Kraftwerk του «I Hear Voices», την ανερυθρίαστη ποπ του «Goodbye Kiss», τα δυσοίωνα συνθεσάιζερ του «Switchblade Smiles», την ελαφρώς Eno-ική ambient ατμόσφαιρα του «Neon Noon».

Μα, θα αντιτείνει κάποιος, πόσο καλό μπορεί να είναι ένα άλμπουμ που διατυμπανίζει σε τέτοιο βαθμό τις επιρροές του; Ε λοιπόν… αρκετά καλό! Η μίμηση δεν είναι ντροπή (σκεφτείτε ότι η πλειονότητα της σημερινής μουσικής παραγωγής δεν θα υπήρχε χωρίς αυτήν), ιδιαίτερα όταν το προϊόν της είναι καλοφτιαγμένο και πειστικό, χωρίς υπερβολές και ακρότητες. Ο Piggiorno είπε ότι συνέθεσε «το πρώτο πραγματικά κλασικό άλμπουμ των τελευταίων 15-16 χρόνων», ενώ ο τραγουδιστής Tom Meighan δήλωσε ότι το νέο άλμπουμ του γκρουπ «θα αλλάξει τη ζωή των ανθρώπων». Εννοείται ότι τίποτε από αυτά δεν ισχύει, ωστόσο το Velociraptor! παραμένει, σε πείσμα των υπερφίαλων δηλώσεων των συντελεστών του, ένας δίσκος απόλυτα ευχάριστος και διασκεδαστικός. Κι αυτό δεν είναι λίγο. -- Αλέξανδρος Πανούσης