---

Τέσσερα χρόνια μετά το εξαιρετικό Trees Outside The Academy, και με το μέλλον των Sonic Youth αβέβαιο εξαιτίας του χωρισμού του με την Kim Gordon μετά από σχεδόν 25 χρόνια, ο Thurston Moore εμφανίζεται αποφασισμένος να εξερευνήσει περαιτέρω την πιο μελωδική και ολίγον φολκ πλευρά του εαυτού του. Ίσως το όλο άκουσμα αποξενώσει κάπως τους φαν του γκρουπ (οι οποίοι, εδώ που τα λέμε, πρέπει ήδη να αποτελούν ένα αρκετά ετερόκλητο πλήθος!), αλλά μήπως αυτός δεν είναι και ο βασικός λόγος ύπαρξης ενός προσωπικού άλμπουμ - να δώσει κανείς διέξοδο σε διαθέσεις και ήχους που δεν βρίσκουν τη θέση τους αλλού;

Στο δίσκο χρησιμοποιούνται μόνο ακουστικά όργανα και ελάχιστα κρουστά (και πουθενά κανονικά ντραμς). Τα σχεδόν ονειρικά έγχορδα δημιουργούν έναν καμβά πάνω στον οποίο η κιθάρα του Moore κυριολεκτικά ζωγραφίζει - άλλωστε το παίξιμό του ήταν πάντα μοναδικό. Τα κομμάτια διαδέχονται το ένα το άλλο αβίαστα, και ενίοτε ένα περασμένο μουσικό θέμα ξανακάνει την εμφάνισή του, με έναν τρόπο που δημιουργεί την αίσθηση ότι σιγά-σιγά χτίζεται ένα αρμονικό σύνολο. Δύσκολο να φανταστεί κανείς τους Sonic Youth χωρίς ηλεκτρικές κιθάρες, και όμως απόηχοι του νευρωτικού ηχοσύμπαντος του γκρουπ ξεπηδάνε εδώ κι εκεί, ιδιαίτερα στα «Circulation», «Blood Never Lies» και «Orchard Street». Εξίσου υπεύθυνος για το συνολικό ηχητικό αποτέλεσμα είναι ο παραγωγός Beck – μάλιστα το «In Silver Rain With A Paper Key» μοιάζει βγαλμένο απευθείας από το Sea Change.

Σε αντίθεση με πολλούς άλλους που, στην ίδια ηλικία (53) και με πολύ λιγότερο σημαντική μουσική ιστορία, ξεφουρνίζουν «προσωπικούς» δίσκους ανακυκλώνοντας τα ρετάλια του παρελθόντος τους, το Demolished Thoughts ακούγεται σαν κάτι φρέσκο και απροσδόκητο: μια καινούργια αρχή. -- Αλέξανδρος Πανούσης