---

True Grit!

Η πέμπτη studio ρουκέτα των Βρετανών από το Bury δεν θάβεται. Απεναντίας, εκτοξεύεται με όλη τη δύναμη του αγκώνα μας προς το τέταρτο αστεράκι της κλίμακας των κριτικών. Τα πέντε μέλη εξαργυρώνουν τα 22 χρόνια κοινής μουσικής πορείας τους και παρουσιάζουν ένα album με απόλυτη συνοχή και ειλικρινείς pop-rock συνθέσεις που φτάνουν στο θράσος.

Έχοντας αναλάβει τη σύνθεση του μουσικού σήματος των Ολυμπιακών Αγώνων στο Λονδίνο το 2012 για το BBC και πολλές υποψηφιότητες για Grammy, Mercury, BRIT AWARD και ό,τι άλλο κυκλοφορεί εκεί έξω την τελευταία δεκαετία, οι Elbow ακουμπούν νωχελικά στο μπράτσο της πολυθρόνας του mainstream. Παρ’ όλα αυτά, οι εργατικές ρίζες γεννούν για άλλη μία φορά ό,τι καλύτερο έχει να επιδείξει τώρα η βρετανική pop-rock σκηνή.

Στιχουργικές ακροβασίες ανάμεσα στην ποίηση και τη μέθη, λιτές αλλά ανθίζουσες συνθέσεις, αναγνωρίσιμες επιρροές αλλά όχι κόπιες. Λυρισμός χωρίς κλάψα. Η επιτομή του μέτρου στην indie μουσική. Δεν αναρωτιέμαι πώς οι Elbow θεωρούν τους Genesis και τους Radiohead ως πηγή έμπνευσης. Όποιος όμως περιμένει τραγούδια παρόμοιας έντασης του αγαπημένου Grounds for Divorce, θα μείνει στην αναμονή. Ο frontman Guy Edward John Patrick Garvey, αν και πολυπράγμων (είναι παρουσιαστής βραδινής μουσικής εκπομπής στο BBC, παραγωγός δίσκων, μέλος της BASCA, αρθρογράφος και ακτιβιστής) και politically correct σαν χαρακτήρας, μπορεί να τραγουδήσει με τη ζεστή του φωνή για την εσωτερική αναζήτηση και μάλιστα χωρίς να γίνεται καθόλου μελό. Το οκτάλεπτο τραγούδι - intro του δίσκου "The Birds" με το θλιβερά εμμονικό loop και την ηλεκτρονική γέφυρα, φτιάχνει σχολή μετά-νεό-ρομαντισμού!

Αναμφιβόλως ευαίσθητο, χωρίς περιττές γκρίνιες, μας κάνει να θέλουμε να παρακολουθήσουμε τα επόμενα βήματα της μπάντας. Όταν οι Εγγλέζοι ασχολούνται σοβαρά με την pop, οι άλλοι σωπαίνουν. Respect. -- t-dot.