---

Μερικοί καλλιτέχνες δεν έχουν να αποδείξουν τίποτα. Είναι πάντα επίκαιροι χωρίς να φλυαρούν. Ρισκάρουν και καταπιάνονται με πολλά διαφορετικά πράγματα και τελικά τα καταφέρνουν καλά σε ό,τι κάνουν. Ένας τέτοιος καλλιτέχνης είναι και ο J Mascis. Αφού έστειλε τον "πιτσιρίκο δεινόσαυρο" διακοπές και έκλεισε για λίγο τους ενισχυτές των φασαριόζων Witch, αποφάσισε να πάρει την ακουστική του κιθάρα και να συγκεντρώσει εμπειρίες, συναισθήματα και γλυκόπικρες μελωδίες και με αυτά τα συστατικά να χτίσει το Several Shades of Why.

Μπορεί ο Mascis εδώ να μοιάζει απολογητικός και να κλείνει το μάτι στην μελαγχολία, άλλα όσοι έχετε την εντύπωση ότι με αυτόν τον δίσκο θα κλάψετε αναπολώντας παλιές χαμένες αγάπες, κάνετε λάθος. Πώς θα μπορούσε άλλωστε να επιτρέψει κάτι τέτοιο η δυναμική προσωπικότητα του Mascis; Δεν λέω ότι δεν αγγίζει ευαίσθητες χορδές όπως με το "Listen to Me" που ανοίγει τον δίσκο, άλλα δεν κλαίει και τη μοίρα του. Πιο πολύ μοιάζει να προσμένει και να προσπαθεί να βάλει τις σκέψεις του στη θέση τους. Σαν ένας περίπατος στον κήπο της αυτογνωσίας, όπου ο Mascis τον απολαμβάνει και είναι διψασμένος να ζήσει κάθε βήμα αυτής της βόλτας.

Η μουσική είναι folk. Ακουστικές κιθάρες, βιολιά, ντέφια, όπως ακούγεται και στο παραπονιάρικο "Several Shades of Why", άλλα και στο "Not Enough" όπου ο Mascis απελευθερώνει τον μικρό Neil Young που κρύβει μέσα του. Δεν λείπουν και οι α-λα Dinosaur Jr ηλεκτρικές πενιές όπως στο "Can I".  Ελάτε τώρα, ξέρετε ποιες... σαν αυτές του "Not The Same" από το Where You Been του 1993.

Tο Several Shades of Why μου αρέσει άλλα δεν ξέρω ακριβώς τον λόγο. Δεν ξέρω αν πρέπει να υπάρχει συγκεκριμένος λόγος. Απλά στο τέλος της ακρόασης μου αφήνει μία ικανοποίηση και θέλω να πατήσω το play ξανά. Πράγμα που σημαίνει ότι δεν με ρίχνει, μάλλον με ηρεμεί. Έτσι ακούγεται και ο Mascis, ήρεμος και δείχνει σαν έτοιμος από καιρό για αυτόν δίσκο, σαν να έχει βάλει τον εαυτό του απέναντι και να του τραγουδάει με την ακουστική κιθάρα απάνω στα γόνατα του.

Θα ήταν άδικο να μην κάνω αναφορά και στην ομάδα μουσικών που πλαισιώνει τον Mascis. Kurt Vile, Pall Jenkins (The Black Heart Procession), Ben Bridwell (Band of Horses), Sophie Trudeau (Godspeed You! Black Emperor, Thee Silver, Mt. Zion, Memorial Orchestra & Tra-La-La Band). Όλοι αυτοί συνθέτουν μία ταπεινή dream team, τίμιων καλλιτεχνών που κινούνται περίπου στον ίδιο χώρο.

Αυτά για το Several Shades of Why, που είναι ο δίσκος ο οποίος ανοίγει ουσιαστικά την τέταρτη δεκαετία δημιουργικότητας του J Mascis. -- Ανδρέας Μαραγκός