---

Θυμάστε τους Elephant Riders; Τα παιδιά από τη Μάλαγα με τον δικό μας Δημήτρη Αγγελίδη (ντραμς) στις τάξεις τους; Μία από τις μπάντες που τα έσπαγαν στο New Long Fest; Τους δημιουργούς του περσινού Supernova; Αν όχι, συνεχίστε να διαβάζετε. Αν ναι, πατήστε pause στο LP, διότι η νέα τους δουλειά είναι εδώ.

Challenger λοιπόν ονομάζουν το νέο τους EP/maxisingle και μετά χαράς διαπιστώνω ότι υπάρχει ξεκάθαρη πρόοδος από το προηγούμενο άλμπουμ. Αρχίζοντας με το αισθητικό κομμάτι, το εξώφυλλο αυτή τη φορά είναι πραγματικά καλό και δίνει καλαίσθητα το στίγμα του γκρουπ, συνεπώς ένας πόντος υπέρ αυτών και της Manster Design που το επιμελήθηκε (Tardive Dyskinesia, Above Us the Waves κ.ά.).

Πάμε τώρα στο ζουμί. Το Challenger αποτελείται από μόλις δύο τραγούδια, το ομότιτλο και το "Lone Wolf". Μικρό λοιπόν, ακόμα και για Extended Play, αλλά η γνώμη μου είναι γνωστή: Οι μπάντες των οποίων η έμπνευση έρχεται ανά διαστήματα σε μικρές δόσεις αλλά ποιοτικά, καλώς πράττουν και «κόβουν» mini άλμπουμ. Τούτο το heavy/stoner/dessert σφηνάκι λοιπόν σου τη δίνει κατακέφαλα. Το "Challenger" είναι ένα άκρως κιθαριστικό τραγούδι για αλητείες, του οποίου τα ρυθμικά θα ξεσκουριάσουν τις κλειδώσεις όποιου το «καταναλώσει».  Το "Love Wolf" από την άλλη είναι πιο βαρύ, στιβαρό και φλερτάρει με το hard rock και το grunge των 90s. Τα φωνητικά έχουν το χάρισμα να βραχνιάζουν όπου πρέπει και η μη τέλεια προφορά του αγγλόφωνου στίχου (όπου και αν το διακρίνει κανείς) τους δίνει μια έξτρα γοητεία (σσ. φαινομενικά άσχετο αλλά βλέπε Sodom).

Το μεγάλο στοίχημα λοιπόν το κέρδισαν οι αναβάτες. Εικαστικά, στιχουργικά, αλλά και σε επίπεδο 'songwriting' και παραγωγής, έκαναν το βήμα προς τα πάνω που χρειάζονταν, έτσι ώστε να προσελκύσουν κόσμο στις συναυλίες τους, μιας και είναι μια σκληρά εργαζόμενη λάιβ μπάντα. Η Μεσόγειος δεν έχει ερήμους και ελέφαντες, έχει όμως μπάντες. -- Φάνης Μανταίος