cover

View large picture

blast from the past

Tad

8-Way Santa

(Sub Pop)

CD, Βινύλιο
Κυκλοφορία: 1991
Νέα rock/pop, Grunge


Sup Pop 1991 / Waterfront 1991

8-Way Santa: το δεύτερο εξώφυλλοΜα γιατί κανείς δεν θυμάται τον Tad Doyle σήμερα; Δεν μπορώ να το πιστέψω, αλλά με όσους ανθρώπους έχω μιλήσει τελευταία κι έτυχε να αναφερθεί η γνωστή σκήνη του Seattle πίσω στο γύρισμα από τα 80s στα 90s, κανένας δεν φάνηκε να βρίσκει το ονοματάκι Tad γνώριμο (σσ. ακόμη και κάποιοι που θα περίμενα να το ξέρουν). Ο πολύς κόσμος έχει συνδέσει (φαίνεται) το grunge με τους νερόβραστους Pearl Jam, τους ημι-ψυχεδελικούς Screaming Trees, τους 'mainstream' Nirvana (σσ. θα έρθει η μέρα πάντως που θα αναθεωρήσουν τις απόψεις τους γι' αυτούς), τους τεχνικά άρτιους Soundgarden, τους «καταραμένους» metallers Alice in Chains και - παρά το γεγονός ότι οι περισσότεροι από δαύτους ήταν αξιόλογες μπάντες - καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι το grunge ήταν ένα εμπορικό τρικ. Για τον κόσμο των «μεσημεριανάδικων» και του σύμπαντος των πρώην (και νυν) μεταλλάδων το grunge είναι βασικά στυλ ντυσίματος! Φαίνεται ότι το σύμπαν συνομώτησε έτσι ώστε να αποκρυφθεί ότι grunge ήταν μια ολόκληρη underground σκηνή που αποφοίτησε από το hardcore punk των 80s και που στην πλειονότητα των μελών της έμεινε στην αφάνεια. U-Men, Green River, Malfunkshun, Vexed, Olivelawn, Dwarves, The Fluid, Gruntruck, Skin Yard, Treepeople κ.τ.λ. κ.τ.λ. (σσ. ο κατάλογος είναι πολύ μακρύς): τι λένε αυτά τα ονόματα στο μέσο σημερινό «φαν του ροκ»; Φαντάζομαι λίγα πράγματα ή και τίποτε απολύτως.

Ο Tad λοιπόν και το συγκρότημά του ήταν για μένα η επιτομή της εν λόγω σκηνής. Και μια ματιά μόνο να έριχναν μερικοί σε κάποια φωτογραφία του γκρουπ θα ξεχνούσαν αμέσως τα περί grunge και μόδας. Αλλά και από μουσικής άποψης, αν έμπαιναν στον κόπο να ψάξουν κανένα δίσκο τους, οι «μπαρουτοκαπνισμένοι» μεταλλάδες (πρώην και νυν) και οι «ευαίσθητοι» φαν του ο,τιδήποτε φέρει το προσδιοριστικό 'indie', 'post-punk' κ.λπ. θα καταλάβαιναν ότι grunge δεν ήταν o mainstream ροκ ήχος που παρήγαν οι πολυεθνικές στα μέσα των 90s, αλλά κάτι πολύ πιο συναρπαστικό κι αντισυμβατικό.

Jack Pepsi 7" (μπροστινή πλευρά)Για το λόγο αυτό το Βlast From The Past αποφάσισε να φιλοξενήσει τον κατά την άποψή μας πιο κατάλληλο για γνωριμία δίσκο από τα μόλις τέσσερα στούντιο άλμπουμ του γκρουπ, το 8-Way Santa, που ήταν το δεύτερο και τελευταίο τους άλμπουμ στην Sub Pop Records το 1991. (σσ. Πάντως σας προτείνουμε να ακούσετε και τα άλλα - God's Balls [Sub Pop 1989], Salt Lick EP [Sub Pop 1990], Inhaler [Giant 1993], Live Alien Broadcasts [Futurist 1994] και Irfrared Riding Hood [EastWest 1995]).

Οι Tad φτιάχτηκαν το 1988 από τον Tad Doyle (φωνή, κιθάρα) - αρχικά ντράμερ των Η-Hour - μαζί με τον πρώην μπασίστα των Bundle of Hiss, Κurt Danielson. To σχήμα συμπλήρωσε ο κιθαρίστας Gary Thorstensen και ο ντράμερ Steve Wied (πρώην Skin Yard). Οι Tad ήταν μια από τις πρώτες χρονικά μπάντες της Sub Pop (μετά βέβαια από τους Soundgarden) και ο Doyle είχε ήδη κυκλοφορήσει μέσω της ετικέτας ένα σινγκλ το 1987 ("Daisy"/"Ritual Device"), στο οποίο ο ίδιος έπαιζε όλα τα όργανα και την παραγωγή έκανε ο Jack Endino. H βαρέων βαρών (κυριολεκτικά) και ταυτόχρονα 'drunk & disorderly' εκδοχή του grunge από τους Tad φιλοξενήθηκε στους πρώτους δύο ολοκληρωμένους τους δίσκους στη Sub Pop, God's Balls και Salt Lick (mini LP με έξι κομμάτια), σε παραγωγή από τους Endino και Steve Albini αντίστοιχα. Το 1991, μετά από μια περιοδεία στην Ευρώπη ως support στους Nirvana, οι Tad - σε μια μάταια προσπάθεια να γίνουν πιο «εύληπτοι» - ηχογράφησαν με παραγωγό τον Butch Vig, τον παραγωγό του Nevermind των Nirvava και του εξίσου εμπορικού Siamese Dream των Smashing Pumpkins, το νέο τους δίσκο...

Jack Pepsi 7" (πίσω πλευρά)Τώρα το να πεις ότι το 8-Way Santa ήταν ο πιο «ποπ» (!) δίσκος του γκρουπ θέλει πολλή φαντασία - πάντως το έχω δει γραμμένο αρκετές φορές. Το να αποκαλείς «ποπ» τραγούδια όπως λ.χ. το "Stumblin' Man" μάλλον σημαίνει ότι χρειάζεσαι χωρίς αναβολή ψυχιατρική φροντίδα! Η πραγματικότητα είναι ότι οι Tad δεν ήταν καλά παιδιά και μάλλον αδυνατούσαν παντελώς να μεταμορφωθούν σε προϊόν της βιομηχανίας. Για όσους ψάχνουν τις λεπτομέρειες: (α) ο τίτλος του δίσκου αναφέρεται σε μια μορφή LSD σε στυπόχαρτο, (β) το αρχικό εξώφυλλο του δίσκου ήταν μια φωτογραφία ενός τύπου που θωπεύει το στήθος της γυναίκας του, την οποία βρήκαν τυχαία και για την οποία έφαγαν μήνυση (από τον τύπο που την είχε στο μεταξύ «δει» 'born again' χριστιανός) οπότε αναγκάστηκαν να αποσύρουν την πρώτη έκδοση του άλμπουμ και να το ξαναβγάλουν με άλλο εξώφυλλο, (γ) το σινγκλ από το άλμπουμ "Jack Pepsi" βγήκε με εξώφυλλο που μιμούνταν το λογότυπο της Pepsi, οπότε έφαγαν μήνυση κι από την καλή εταιρεία, (δ) - για τους προληπτικούς - ο δίσκος ανοίγει με το "Jinx"! Κακό κάρμα; Μπα, νομίζω ότι ισχύει κι εδώ το παροιμιώδες «ο καθείς εφ' ω ετάχθει». Οι Tad απλά δεν ήταν 'MTV material' και δεν κολλούσαν σε καταλόγους επιτυχιών. O Butch Vig νομίζω ότι κατάφερε στο 8-Way Santa να καταγράψει την μπάντα και τις μουσικές της δυνατότητες όσο πιο επαγγελματικά γινόταν. Απλά αυτό. Και γι' αυτό προτείνουμε το δίσκο μέσω του BFTP.

Τα επόμενα βήματα των Tad συμποσούνται μάλλον σε μια προσπάθεια να ενταχθούν, όπως πολλοί από τους φίλους και γνωστούς τους, στη μουσική βιομηχανία. Οι δύο επόμενοι δίσκοι τους σε μεγάλες εταιρείες ήταν ελαφρώς πιο «μεταλλικοί», καθώς - όπως είναι φυσιολογικό - οι 'A&R' μανατζεραίοι των πολυεθνικών τους έβλεπαν μάλλον ως ένα εξωτικό είδος metal μπάντας. Φυσικά οι Tad δεν φαίνεται να «πολυπήγαιναν» τις πολυεθνικές και όπως συμβαίνει συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις και τα αισθήματα ταν εταιρειών ήταν, όπως λένε, αμοιβαία. Κι έτσι οδηγήθηκαν σταδιακά σε αδιέξοδο και διάλυση. Την ίδια τύχη άλλωστε είχαν πολλές άλλες ανεξάρτητες μπάντες που στα 90s υπέγραψαν συμβόλαια με πολυεθνικές. Σήμερα, ουσιαστικά μια εικοσαετία αργότερα, οι Tad και οι δίσκοι τους είναι πια εν πολλοίς ξεχασμένοι. Για επανεκδόσεις ούτε λόγος... (σσ. όπως άλλωστε συμβαίνει και με μεγάλο πλήθος άλλων παλιών ανεξάρτητων γκρουπ). Ελπίζω πάντως να σας πείσαμε να τους ακούσετε. Ποιος ξέρει; Αν και τα χρόνια έχουν περάσει και βρισκόμαστε πια σε μια πολύ διαφορετική εποχή, μπορεί και να σας αρέσουν. -- Laertis

Υ.Γ. Για όσους παλαιούς πεθύμησαν πάντως τον γερο-Tad, τα τελευταία χρόνια παίζει με τους Brothers of the Sonic Cloth. Ψάχτε τους.

Wild Thing homepage