---

Dunhill 1966 / RCA Victor 1966 / ABC 1972 / MCA 1990 / Sundazed 2013

Οι The Mamas & The Papas έχουν συνδεθεί αναπόσπαστα με το κίνημα των hippies και «το καλοκαίρι της αγάπης» (1967). Το οξύμωρο είναι ότι το εν λόγω γκρουπ ενώ άσκησε ίσως την πιο καθοριστική επιρροή στη διαμόρφωση της εναλλακτικής σκηνής της California και στην ηθική των παιδιών των λουλουδιών, αντιμετώπισε τόσο σοβαρά εσωτερικά προβλήματα λόγω της ελευθεριότητας των μελών του, ώστε να διαλυθεί ακριβώς την εποχή που πολλοί από τους σύγχρονούς τους οικοδομούσαν ακόμα το μύθο τους (1968). To δεύτερο άλμπουμ τους - που κυκλοφόρησε το 1966 με τίτλο το όνομά τους - αποτελεί την πιο ολοκληρωμένη μαρτυρία μιας εξαιρετικά δημιουργικής και ταυτόχρονα ταραγμένης περιόδου, η οποία κυοφόρησε τόσο το αποκορύφωμα της καριέρας τους στο Monterey Pop Festival (Ιούνιος 1967) όσο και τη διάλυσή τους.

Οι The Mamas & The Papas σχηματίστηκαν το 1965 από το ζεύγος John και Michelle Phillips, τον Denny Doherty και την Cass Elliot. Κινητήρια δύναμη και βασικός υπεύθυνος για το συνολικό ήχο του γκρουπ ήταν ο John Phillips, ο οποίος είχε θητεύσει μαζί με τη Michelle Phillips στο φολκ γκρουπ The New Journeymen. Φιλοδοξία του Phillips ήταν να δημιουργήσει ένα ήχο με κεντρικό χαρακτηριστικό τις φωνητικές αρμονίες και με προσανατολισμό που θα βασίζονταν σε μια σύζευξη του τον φολκ ήχου των 60s με το R&B και το δυναμισμό της beat σκηνής (εμπνεόμενος εν μέρει από το παράδειγμα των Beatles). Για το σκοπό αυτό ο Phillips αποφάσισε αρχικά να αξιοποιήσει τη συμβία του και τον Doherty, ο οποίος είχε επίσης φολκ καταβολές ως μέλος των Mugwumps. Η Cass Elliot - επίσης πρώην μέλος των Mugwumps - προσχώρησε τελευταία στη νέα μπάντα χάρη στις συστάσεις του Doherty και παρά τους αρχικούς δισταγμούς του Phillips για το πρόσωπό της.

Έπειτα από μερικούς μήνες πειραματισμού και δοκιμών στις Παρθένες Νήσους, οι The Mamas & The Papas μετακόμισαν στο Λος Άντζελες, όπου υπέγραψαν στην Dunhill Records. To πρώτο τους σινγκλ "Go Where You Wanna Go" κυκλοφόρησε σε περιορισμένα αντίτυπα το Νοέμβριο του 1965, ενώ το δεύτερό τους σινγκλ "California Dreamin" ακολούθησε ένα μήνα αργότερα χωρίς αρχικά να γνωρίσει επιτυχία. Το σημείο καμπής για την πορεία των Ms&Ps ήταν το πρώτο τους άλμπουμ If You Can Believe Your Eyes and Ears, το οποίο κυκλοφόρησε το Φεβρουάριο του 1965, αναρριχήθηκε στο νούμερο 1 του Billboard και γέννησε ένα νούμερο 1 σινγκλ, το "Monday Monday".

Οι οιωνοί έμοιαζαν λαμπροί, όμως οι σχέσεις ανάμεσα στα μέλη του γκρουπ είχαν ήδη αρχίσει να γίνονται περίπλοκες και προβληματικές, κυρίως λόγω των ερωτικών περιπετειών της Phillips, η οποία είχε ένα βραχύβιο δεσμό με τον Doherty, πριν στραφεί στη συνέχεια στον Gene Clark (μέλος τότε των Byrds). Κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων του δεύτερου άλμπουμ των Ms&Ps, η Phillips επέλεξε μάλιστα να δημοσιοποιήσει τη σχέση της με τον Clark. Το γεγονός αυτό ξεχείλισε το ποτήρι τόσο για τον σύζυγό της όσο και για τα δύο άλλα μέλη της μπάντας, με αποτέλεσμα η Phillips να αποβληθεί από το γκρουπ τον Ιούνιο του 1966 και να αντικατασταθεί άμεσα από την Gill Gibson, η οποία ανέλαβε αμέσως ενεργό ρόλο στις ηχογραφήσεις. Ωστόσο η θητεία της Gibson στους Μs&Ps αποδείχθηκε βραχύβια, καθώς δύο μήνες αργότερα τα αρχικά μέλη του γκρουπ αποφάσισαν να επανεντάξουν την Phillips.

Το άλμπουμ The Mamas and The Papas - το οποίο κυκλοφόρησε μόλις μια εβδομάδα έπειτα από την επιστροφή της «άσωτης» Phillips στις 30 Αυγούστου 1966 - παρότι σημαδεύτηκε ανεξίτηλα από τις περίπλοκες προσωπικές ιστορίες και τις συναισθηματικές μεταπτώσεις του γκρουπ, έμελλε να αποτελέσει την πιο άρτια κατάθεσή του. Aν μη τι άλλο, οι συναισθηματικές δοκιμασίες και μεταπτώσεις που πέρασε o Phillips κατά τη διάρκεια των μηνών που προηγήθηκαν της κυκλοφορίας του άλμπουμ φαίνεται ότι λειτούργησαν ως πηγή έμπνευσης για τους στίχους των κομματιών. Το αποτέλεσμα είναι ότι ο εν λόγω δίσκος περιέχει μερικά από τα πιο εκδικητικά και δηλητηριώδη ποπ τραγούδια που έχουν κυκλοφορήσει ποτέ (λχ. "Trip, Stumble and FallI", "I Can't Wait", "That Kind of Girl"), όπου η αντίθεση ανάμεσα στην groovy μουσική ατμόσφαιρα και στο περιεχόμενο των στίχων είναι απολαυστική. Aπό μουσικής πλευράς, τόσο η δομή όσο και η ενορχήστρωση των συνθέσεων φτάνουν σε επίπεδα συγκρίσιμα με τις κυκλοφορίες των Beatles, γεγονός για το οποίο, πέρα από τα τέσσερα (στην ουσία πέντε) μέλη της μπάντας, ευθύνεται μια πλειάδα εξαίρετων session μουσικών. Τέλος αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι στο άλμπουμ περιλαμβάνονται τα singles "I Saw Her Again" - η πλέον εμβληματική σύνθεση των Ms&Ps μαζί με το "California Dreaming" - και "Words of Love" - όπου η Elliot καταθέτει την κορυφαία της ερμηνεία ως μέλος του γκρουπ.

Η αξιολόγηση ενός «κλασικού» δίσκου των 60s όπως το The Mamas and Τhe Papas  δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση σήμερα. Πώς είναι δυνατόν να εκτιμηθεί η αξία και η σημασία μιας μουσικής κυκλοφορίας που έγινε μέρος του soundtrack μιας εποχής που γέννησε τόσες προσδοκίες αλλά και οδήγησε σε άλλες τόσες διαψεύσεις και απογοητεύσεις; Επιπλέον, πώς είναι δυνατόν να κρίνει κανείς ένα δίσκο που τάραξε τα νερά μόλις κυκλοφόρησε, αλλά που, ακριβώς λόγω της φήμης που απέκτησε στην εποχή του, ενέπνευσε τόσους μιμητές και επιγόνους ώστε να θεωρείται πλέον mainstream; Νομίζω ότι η καλύτερη μέθοδος είναι να εμπιστεύεσαι τα ίδια σου τα αυτιά. -- Γιώργος Ανδρέου