Stress: 2014... παρά κάτι

Δεν θυμάμαι ακριβώς τη χρονιά - '87 ή '88 - θυμάμαι όμως ότι χρώσταγα ακόμα τα μισά μαθήματα στη σχολή και δούλευα σε κεντρικό βιβλιοπωλείο, είχα νοικιάσει ένα διαμέρισμα στη Νεάπολη, σπάνια περνούσα από το πατρικό μου στα νότια. Όταν με έβγαζε ο δρόμος προς τα κει, χτύπαγα απαραιτήτως μια επίσκεψη στην καφετέρια του Μπιλ του Χοντρού (τον Σκορπιό), όλο κάποιον παλιό φίλο θα πετύχαινα να πιούμε δυο μαλακίες και να πούμε κάμποσες μπύρες (ή κάτι τέτοιο).

Εκείνο το απόγευμα η καφετέρια ήταν ανάστατη, μια φήμη γυρόφερνε τα τραπέζια - «πήραν το Λούη φαντάρο». Άδεια βλέμματα από τους πάνκηδες. Bλέπεις, οι Stress ήταν θρύλος στη συνοικία - κάτι πικρόχολοι μαλλιάδες γελάγανε κάτω από τα μούσια τους, «τώρα θα του σπάσουν τον τσαμπουκά»...

BEAST outracin' Hel...

Οι Beast είναι μια νέα μπάντα από τη Στοκχόλμη που γνωρίσαμε φέτος μέσω της σουηδικής ετικέτας Gaphals Records και που μας εντυπωσίασε με την πρώτη. Φτιαγμένοι από παιδιά μέσα από τη hardcore και τη metal σκηνή της πόλης και με μια τραγουδίστρια με καταπληκτική φωνή, συνδυάζουν τα καλύτερα στοιχεία της μουσικής από την παγωμένη χώρα τους και έχουν όλα έκεινα που μας κάνουν να υποπτευόμαστε ότι μπορούν να ξεχωρίσουν. Παρουσίασαν πριν μερικές βδομάδες τον πρώτο τους μεγάλο δίσκο με τίτλο Dead or Alive και μας πήραν το μυαλό και... τα αυτιά. Καθώς είναι γνωστό ότι το Wild Thing, εκτός από το να κοιτάει πίσω, φροντίζει σταθερά να κοιτάει και μπροστά, θεωρήσαμε λοιπόν ότι πρέπει να σας τους γνωρίσουμε καλύτερα.

When Nalda Became Punk are going places

Οι When Nalda Became Punk (Elena Sestelo και Roberto Cibeira) είναι μια indiepop, lo-fi μπάντα από το Vigo της Γαλικίας στην Ισπανία - το μεγαλύτερο αλιευτικό λιμάνι του κόσμου, παρακαλώ - που με το ντεμπούτο τους A Farewell to Youth στις αρχές Φεβρουαρίου του 2013 στην ιστορική Shelflife Records, απέσπασαν το ενδιαφέρον των απανταχού indiepoppers τυγχάνοντας διθυραμβικών κριτικών. Με αφορμή το πολύ καλό αυτό άλμπουμ, το οποίο και αγόρασα πάραυτα, μετά το άκουσμα του σινγκλ "When It'll Come" σε κάποιο μουσικό blog - της ημεδαπής μάλιστα - ήρθα σε διαδικτυακή επαφή με την μπάντα και με χαρά η Elena - κάπου μεταξύ του Madrid Popfest, ενός κρυολογήματος και bookings για επερχόμενες ζωντανές εμφανίσεις - ανταποκρίθηκε στο αίτημα μου για μια συνέντευξη.

Ανήκω στην άδεια γενιά και...

Υπάρχει ένα ανέκδοτο όπου κάποιος ταλαίπωρος ανθρωπάκος προσκαλείται να συμμετάσχει σε πολυπληθές σεξουαλικό event. Σβήνουν τα φώτα, αρχίζει η δράση και κάθε λίγο ακούγεται η παράκληση του ανθρωπάκου: «παιδιά, να οργανωθούμε». Ξανά και ξανά το ίδιο μέχρι που πλέον ο ανθρωπάκος απηυδισμένος φωνάζει: «να οργανωθούμε ρε παιδιά, γιατί έχω φάει τρεις και δεν έχω ρίξει κανέναν!». Αυτό ήταν το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό διαβάζοντας κάτι θεωρίες που διατείνονται οτι το punk ξεκίνησε στα μέσα του '60 (!!!), ή άλλες θεωρίες που ανακαλύπτουν την απαρχή του ελληνικού ροκ στα μέσα της Γερμανικής Κατοχής (!!!!).

Επειδή εγώ αυτή τη μουσική την ακούω κάποια χρόνια κι έχω αρχίσει να φοβάμαι ότι, έτσι όπως πάει, σε λίγο θα βρεθώ στα σκαλιά της Επιδαύρου να παρακολουθώ την αναβίωση του Αισχύλου του πρωτο-ρόκερ, μια ανάγκη «να οργανωθούμε ρε παιδιά», τη νιώθω επιτακτικά όσο να πεις! Για να γίνει αυτό θα πρέπει να ξεκαθαριστούν κάποια πράγματα, σε επίπεδο ορισμών (που λένε και οι επιστήμονες) προκειμένου να συνεννοηθούμε καλύτερα.

Όμορφα άδειοι

«Όλα τα ζώα κυκλοφορούν τη νύχτα - πουτάνες, τσουλάκια που πηδιούνται για τη δόση τους, κωλομπαράδες, τραβεστί, τρελαμένοι, χασικλήδες, πρεζόνια, άρρωστοι, ξεπουλημένοι. Κάποτε μια πραγματική βροχή θα έρθει και θα ξεπλύνει όλα αυτά τα σκουπίδια από τους δρόμους. Πάω παντού. Πάω ανθρώπους στο Μπρονξ, στο Μπρούκλιν, τους πηγαίνω στο Χάρλεμ. Δε με νοιάζει. Δεν μου κάνει καμιά διαφορά. Όλα είναι τα ίδια για μένα. Κάποιοι δεν παίρνουν μαύρους. Εμένα δε μου κάνει καμιά διαφορά». Κάπως έτσι, το 1976 ο κινηματογραφικός Travis Bickle (Robert De Niro), κολλημένος πίσω από ένα τιμόνι ταξί (The Taxi Driver) συνόψιζε τις αιτίες που προετοίμαζαν τη γέννηση ενός τυφώνα προορισμένου να σαρώσει τις δυο πλευρές του Ατλαντικού. Και ο τυφώνας εκείνος ονομαζόταν punk. Κάθε άλλο παρά τυχαία θα επέλεγε, χρόνια αργότερα, το 1982, ο Joe Strummer των Clash να παραφράσει αυτές ακριβώς τις ατάκες στο άλμπουμ που αποτέλεσε το κύκνειο άσμα της punk κίνησης, το Combat Rock.

The Sushi Killers

Oι Sushi Killers είναι μια νεοσύστατη μπάντα που δημιουργήθηκε στο Ρέθυμνο το καλοκαίρι του 2011 από τέσσερις τύπους που αποφάσισαν να «βουτήξουν» στη δεκαετία του '60 και να δημιουργήσουν ένα χαρμάνι μουσικών συστατικών από γκαράζ και proto-punk ήχο.

Η μουσική τους είναι απλή, πρωτόγονη, εκκωφαντική και αρχίζει να ωριμάζει μαζί τους με τον καλύτερο τρόπο. Oι δε επιρροές τους... Wailers, Primates, Stomachmouths κ.λπ. Το playlist τους περιλαμβάνει αρκετές δικές τους συνθέσεις, όπως το γκαράζ-stomp "Just Another Time", το psych-punk "Into Your Mind", το «πειραγμένο» R&B "I Want to Know", το moody-trash "Tears Come from Your Eyes". Ακολουθεί μια συζήτηση που κάναμε μαζί τους για να τους γνωρίσουμε καλύτερα.

Κινηματογραφώντας τον αδυσώπητο αέρα

Πάνε χρόνια πολλά, αιώνες μου φαίνονται, από τότε που έπαιζε εκείνο το ντοκυμαντέρ η ΥΕΝΕΔ με τίτλο Απόβαση στη Νορμανδία. Ήταν το πρώτο ντοκυμαντέρ που έβλεπα, αφηγητής ο Κώστας Σισμάνης (ο ίδιος που περιέγραφε και τους μαγνητοσκοπημένους αγώνες του Μωχάμετ Άλι με τη χαρακτηριστική βαριά, επίσημη, φωνή) - ακόμα θυμάμαι το δέος που μου είχε προκαλέσει. Επειδή υπήρχαν κανονικά πλάνα από την απόβαση, έβλεπα τους στρατιώτες να πλατσουρίζουν πλησιάζοντας την ακτή της Δουνκέρκης και είχα μείνει άφωνος - αυτοί οι άνθρωποι με τις φάτσες βγαλμένες από παλιές καρτ ποστάλ και τα όπλα χιαστί βάδιζαν συνοφρυωμένοι προς το θάνατο! Από τότε άρχισα να ενδιαφέρομαι για το συγκεκριμένο είδος (το ντοκυμαντέρ, όχι τις αποβάσεις!). Η αίσθηση ότι βλέπεις την ιστορία την ώρα που γράφεται, είναι αξεπέραστη.

Unleash the Raindogs

Οι Raindogs είναι σχετικά μια νεοσύστατη και ελπιδοφόρα μπάντα της εγχώριας σκηνής. Το δισκογραφικό τους ντεμπούτο έγινε δυναμικά το 2011 με το άλμουμ Unleash the Six που προέκυψε από την συνεργασία τους με την Lab records. Μέσα απ΄αυτό ξεδιπλώνουν τις εκφραστικές τους αναζητήσεις και το μουσικό τους χαρακτήρα. Στα αυλάκια του δίσκου διαγράφεται μια τρομερή ποικιλία ως προς το ύφος των συνθέσεων, με ηχητικά μονοπάτια που σε παραπέμπουν σε ska, γκαράζ, ψυχεδέλεια, punk και jazz πινελιές, ο δε στίχος τους σε κάποια κομμάτια είναι πολιτικοποιημένος και επηρεασμένος από την κοινωνικοπολιτική κατάσταση της χώρας μας. Αλλά καλύτερα να μας μιλήσουν οι Raindogs για για το πώς χειρίζονται τα μουσικά τους συναισθήματα.

Nekropolis

Οι Nekropolis είναι μια post-punk μπάντα που δημιουργήθηκε στο Όσλο της Νορβηγίας το Μαρτίο του 1982 από τον Έλληνα Zlat (κιθάρα, synth, φωνητικά, programming) και τον Math (φωνητικά, synth). Το μουσικό παρελθόν του Zlat περιλάμβανε συμμετοχή στους Medusa και τους Lumbago, ενώ ο Μath είχε εμπειρία από punk μπάντες όπως οι Squirms και το post-punk δίδυμο LiK.