...

Serenity Broken

H σχέση του γράφοντος με τα «βαρειά και ανθυγιεινά», ως γνωστόν εις τους παρεπιδημούντες εις το Wild Thing, έχει με τις δεκαετίες ατονίσει. Πόσους κατά βάση ίδιους δίσκους να ακούσει ένας άνθρωπος τέλος πάντων; Στις πόσες χιλιάδες καίγεται; (σσ. μη με ρωτάτε, δε μέτραγα δίσκους ανά genre). Βέβαια το συγκεκριμένο «άθλημα» είναι λίγο σαν το ποδήλατο, που λένε - δεν το ξεχνάς ποτέ. Απλά, όταν το κοντέρ έχει γράψει πολλά πολλά βινύλια/cd, κάπου κανείς αδημονεί πλέον να τελειώνει με το μαρτύριο ακόμη ενός από τα ίδια και - ω ναι - ο πειρασμός του 'next' (σσ. τα κακά της ψηφιακής τεχνολογίας εν γένει) είναι πια σταθερά ισχυρός. Φανταστείτε λοιπόν την έκπληξη που μπορεί να νοιώσει ένας τέτοιος τύπος (σαν τον περιγραφόμενο), όταν αίφνης κι ενώ είναι εντελώς προετοιμασμένος να βαρεθεί, βρεθεί μπροστά σ' ένα δίσκο σαν το 'Commercial Suicide', που ακούει απανωτά τρεις - τέσσερεις φορές και αντιλαμβάνεται ότι περνάει εξαιρετικά καλά μαζί του παρά το γεγονός ότι ουσιωδώς το περιεχόμενο δεν αποτελεί κάτι ρηξικέλευθα καινούργιο. Η έκπληξη δε, είναι ακόμη ισχυρότερη, γιατί έχει να κάνει με ελληνικό συγκρότημα και μάλιστα πρωτοεμφανιζόμενο δισκογραφικά.

Οι Serenity Broken είναι φρέσκο πράγμα. Ακούγονται δουλευταράδες, τελειομανείς, με καθαρό μυαλό, έχουν άψογη παραγωγή, πολύ καλό τραγουδιστή, πολύ καλούς παίκτες, δείχνουν ότι ακούνε πολλή μουσική, καταλαβαίνουν τι ακούνε, έχουν εξαιρετικό γούστο και εν τέλει έχουν ταλέντο. Μάλιστα. Δηλαδή έχουν όλα όσα θέλουμε από την ελληνική ροκ εντ ρολ σκηνή. Κατόπιν αυτής της διαπιστώσεως αισθανθήκαμε λοιπόν υψηλό «πατριωτικό» καθήκον να γνωριστούμε με αυτούς τους λεβέντες. Αυτός άλλωστε είναι κι ένας από τους βασικούς λόγους που ξεκίνησε το Wild Thing, να προωθήσουμε δηλαδή ό,τι θετικό βλέπουμε στην εγχώρια σκηνή. Ιδού λοιπόν τι μας είπαν...

Wild Thing: To Commercial Suicide, αν και δεν το άκουσα αμέσως μόλις βγήκε, το έβαλα τελικά στη λίστα μου με τα Καλύτερα 20 Άλμπουμ του 2012, όχι από την Ελλάδα - γενικώς... Και η δική μου λίστα δεν περιορίζεται στα «βαρειά και ανθυγιεινά». Σας έφυγε ο πάτος να το ηχογραφήσετε ε; Πέστε μου μερικά πράγματα για την όλη παραγωγή.

Ανδρέας: Χαχαχα! Να σαι καλά ρε Γιάννη και σε ευχαριστούμε για την επιλογή αυτή! Αν μας έφυγε ο πάτος λέει;;; Κανονικά και με το νόμο! Δουλέψαμε πολύ σκληρά για αυτό το άλμπουμ, ειδικά αν φανταστείς ότι ξεκινήσαμε να το ηχογραφούμε όντας μπάντα για μόλις 1,5 χρόνο!! Οι ηχογραφήσεις ξεκίνησαν με τα τύμπανα κάπου τον Οκτώβρη του 2011 στα Soundtrap Studios, που ήταν και το μοναδικό εξωτερικό στούντιο που χρησιμοποιήσαμε για τις ηχογραφήσεις καθώς όλα τα υπόλοιπα όργανα/μέρη ηχογραφήθηκαν στο στούντιο του Άρη (http://milkaudio.co.uk/). Αφού ο Άρης πέρασε λοιπόν όλες τις ιώσεις του κόσμου εκείνη τη περίοδο (μιλάμε για δύο άσχημες ιώσεις στο καπάκι συν μία υποτροπή!) καταφέραμε να τελειώσουμε τα φωνητικά περί τα τέλη του Μάρτη και μετά ανέλαβε τα υπόλοιπα ο Ahti Kortelainen στα Φινλανδικά Tico Tico Studios. Μετά από αλλεπάλληλο ζάλισμα και ένα σκασμό σημειώσεις, ο άγιος αυτός άνθρωπος (γλυτώνοντας οριακά τα Φινλανδικά μπινελίκια χαχα!) κατάφερε να πετύχει αυτό που είχαμε στο μυαλό μας και να φτιάξει μία μοντέρνα 'in your face' μίξη που όλοι γουστάραμε στ' αυτιά μας!

WT: Από ένα surfing που έκανα στο διαδίκτυο ο δίσκος τρέλανε πολύ κόσμο στην Ελλάδα. Είσαστε ευχαριστημένοι με την ανταπόκριση; Εκτός Ελλάδας τι έχει γίνει;

Ανδρέας: Αυτό κι αν ήταν νέο! Μας άφησε μαλάκες (μπιπ) το όλο feedback στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό! Είναι ειλικρινά ασύλληπτο το ποσοστό των πολύ καλών κριτικών που έχει πάρει μέχρι στιγμής το Commercial Suicide και αυτό είναι κάτι που ειλικρινά δεν το περιμέναμε, τουλάχιστον όχι σε τέτοια έκταση. Συγκεκριμένα μιας και με ρωτάς για το εξωτερικό, να σου πω πως το Metalstorm.net (ένα από τα μεγαλύτερα heavy webzines στη πιάτσα) μας έβαλε στη λίστα με τις καλύτερες heavy εναλλακτικές κυκλοφορίες του 2012... Kαι ξέρεις ποια είναι η πλάκα; Οι υπόλοιπες μπάντες ήταν οι Gojira, οι Deftones, οι Stone Sour, οι Therapy?, ο Serj Tankian κ.ά. ...! Τι άλλο θες να σου πω για το εξωτερικό τώρα...; Απίστευτο συναίσθημα!

WT: Ποια είναι η ιστορία σας; Ποια είναι τα μέλη του γκρουπ, τι άλλο έχετε κάνει πριν τους Serenity Broken; Τι μουσική ακούτε; Από τη μία βλέπω συμμετοχή του Γ. Κόλλια (Nile) στο δίσκο αλλά την ίδια ώρα ακούω στη μουσική σας επιρροές από Alice In Chains, Creed και τα σχετικά.

Ανδρέας: Η ιστορία μας είναι φρεσκαδούρα ακόμα...! Σαν μπάντα ξεκινήσαμε την άνοιξη του 2010 με τον Βίκτωρα (τύμπανα), τον Άρη (φωνητικά) και εμένα (κιθάρες). Μετά από αναμαλλιάσματα και λοιπά όμορφα περιστατικά βρέθηκε αυτό το αγόρι από το μαγευτικό Κορωπί (Μάριος - κιθάρες) απαντώντας σε αγγελία που είχαμε βάλει τότε (2011) για να φέρει λίγη ηρεμία και να δώσει ένα τέλος στις σπαρταριστές στιγμές που ζούσαμε μέχρι τότε. Στη συνέχεια έπρεπε να βρούμε και ένα μπασίστα... Eύκολο ε..;; Μπαα... Ακολουθώντας την ίδια συνταγή με του Μάριου (αγγελία γαρ), έτσι και έγινε και αποκτήθηκε με τη σειρά του ο Λουκάς, αφού προηγουμένως πλήρωσε ένα σεβαστό ποσό για να τον δεχτούμε στη μπάντα (μη ψαρώνετε πλάκα κάνω!)

Σχετικά με τις επιρροές που με ρωτάς τα πράγματα είναι (αστεία) απλά! Πέντε διαφορετικοί άνθρωποι με εντελώς διαφορετικά μουσικά ακούσματα - από ραδιοφωνική ποπ, Michael Jackson και Christina Aguilera μέχρι Decapitated & Nile! - και μπόλικο αλκοόλ και τα αποτελέσματα μπορεί να σε σοκάρουν, χα-χα!! Η συμμετοχή του Γιώργου (Κόλλια) ήταν κάτι το διαφορετικό και του είμαστε ιδιαίτερα υπόχρεοι καθώς διέκοψε και τα γυρίσματα του dvd του τότε για να το ηχογραφήσει.

(σσ. θα ήθελα να ήξερα ποιος άκουγε Michael Jackson, αλλά ως συντάκτης αποφεύγω να μπαίνω σε προσωπικά δεδομένα... OK, ελπίζω ότι μου κάνουν πλάκα.)

WT: Πρέπει να ακούτε πολλή μουσική. Έπαιζα αυτά τα πράγματα στο ραδιόφωνο πριν 20 χρόνια και έχω στην πορεία ακούσει τόσο πολλά σχετικά που έχω ψιλοβαρεθεί. Όμως με τη δική σας περίπτωση εντυπωσιάστηκα. Πόσο χρόνο δουλεύατε πάνω στα κομμάτια του δίσκου πριν τα ηχογραφήσετε;

Ανδρέας: Χαίρομαι για αυτή την ερώτησή σου γιατί είναι κάτι που ισχύει σε πολύ μεγάλο βαθμό, δεν μας το έχουν ξαναρωτήσει και δείχνει ταυτόχρονα ότι ξέρεις πολύ καλά τι ακούς! Η αλήθεια είναι πως ακούμε μουσική αρκετές ώρες καθημερινά σχεδόν όλοι μας, ακόμα και στις δουλειές μας. Πάνω από όλα είμαστε οπαδοί και μετά μουσικοί. Θα ακούσουμε κάτι, θα πωρωθούμε και μετά θα κοπανηθούμε σε κάποιο λάιβ τιμώντας τα ινδάλματά μας. Σε κάθε πρόβα όλο και κάποιος θα φέρει ένα καινούριο δίσκο ή ένα γαμάτο dvd να δούμε πίνοντας τις μπύρες μας και να κάνουμε τα απαραίτητα σχόλια/κριτική!

Χαίρομαι ιδιαίτερα που καταφέραμε να σε εντυπωσιάσουμε, ειλικρινά και όλα αυτά τα σχόλια μας δίνουν ένα ακόμα σπρώξιμο παραπέρα. Το υλικό δουλεύτηκε σχεδόν 1,5 χρόνο αλλά και ορισμένες πινελιές μπήκαν τη τελευταία στιγμή. Καθώς ακούγαμε την προπαραγωγή, σημειώσαμε ορισμένα πράγματα που θα μπορούσαμε να κάνουμε για να το «νοστιμέψουμε» περισσότερο και ευτυχώς ακόμα και σήμερα ένα χρόνο μετά δεν μπορώ να βρω περισσότερα πράγματα να του προσθέσω ή να αλλάξω, αν είχα τη δυνατότητα, κάτι που σημαίνει ότι δουλέψαμε αποτελεσματικά.

WT: Αν βάζαμε ποσοστά % στις επιρροές σας, πόσο % θα ήταν metal (με την πιουρίστικη έννοια που υποτίθεται ότι υπάρχει) και πόσο grunge;

Ανδρέας: Πονηρή ερώτηση...! Κοίταξε, αν και δεν είμαι φαν των χαρακτηρισμών στη ροκ μουσική γενικά, θα σου απαντήσω εκφράζοντας τη προσωπική μου άποψη. Θεωρώ πως μία δίκαιη προσέγγιση είναι 75% metal και 25% grunge, αν και εύκολα θα έδινα και ακόμα 10% στο metal. Δεν παίζουμε grunge σε καμμία περίπτωση, απλά θα έλεγα πως υπάρχει μία grunge αύρα στα φωνητικά του Άρη, τα οποία όμως παραείναι πολυσύνθετα για να τα πεις έτσι. Έχουν τσαμπουκά, growls και μελωδία, οπότε η έννοια του grunge στη μουσική των SB δεν πολυ-κολλάει. Δεν φοβάμαι να σου πω ότι ακούω πολλές μπάντες από εκείνη τη περίοδο και μάλιστα τις γουστάρω αρκετά και δεν είμαι καν της άποψης πως το grunge σκότωσε τη metal σκηνή τότε. Αυτά από έναν μεταλλά...

WT: Ποιοι είναι οι πιο αγαπημένοι σας δίσκοι όλων των εποχών;

Ανδρέας: Μισό να τους πάρω τηλέφωνο, μη με βρίζουν μετά!! Από εμένα, Metallica - …And Justice for All, At The Gates - Slaughter of the Soul, Cradle of Filth - Dusk... and Her Embrace, Dimmu Borgir - Enthrone Darkness Triumphant.

Άρης: Alice In Chains - Dirt, Guns n' Roses - Appetite for Destruction, Butthole Surfers - Independent Worm Saloon (σσ. ενδιαφέρουσα επιλογή Άρη), Nirvana - Nevermind.

Μάριος: Dream Theater - Train οf Thought, Metallica - Metallica, Joe Satriani - Surfing with an Alien, Killswitch Engage - The End of Heartache.

Λουκάς: Guns n' Roses - Appetite for Destruction, Savatage - Edge of Thorns, Anathema - Alternative 4, Judas Priest - Demolition.

Βίκτωρας: [Δεν απάντησε ποτέ στα μηνύματά μου για να μου στείλει τη λίστα οπότε θα πω Justin Bieber - The Very Best of] (σσ. αυτά τα παιδιά έχουν χιούμορ)

WT: Ποια πρόσωπα στην ιστορία του rock'n'roll σέβεστε περισσότερο;

Ανδρέας: Τι να πρωτοαναφέρω...;;; Είναι τόσες πολλές οι Μορφές σε αυτή τη μουσική που θα μπορούσα να σου γράψω μία σελίδα ολόκληρη...

Λοιπόν, από αυτούς που δεν βρίσκονται στη ζωή: Cliff Burton, Randy Rhoads, Ronnie James Dio, Clive Burr, Dimebag Darell, Chuck Schuldiner, Layne Staley, Kurt Cobain, John Bonham, Keith Moon, Bon Scott, Freddie Mercury, Jimi Hendrix, Michael Jackson (σσ. τελικά ο Μιχαλάκης δεν ήταν πλάκα!), Vitek, Criss Oliva.

Από τους εν ζωή: Tony Iommi, James Hetfield, Ozzy, Bruce Dickinson, Jason Becker, Steve Vai, Joe Satriani, David Gilmour, Eddie Van Halen, Jack White, Tom Morello, Steve Lukather, David Coverdale, Robert Plant, Slash, Steve Harris, Sully Erna, Tim Owens, Rob Halford, Phil Anselmo, Max Cavalera, Corey Taylor, Maynard James Keenan, Robb Flynn, Dan Swanö, Tomas Lindberg και αμέτρητοι άλλοι...!

WT: Ο τραγουδιστής σας είναι δυνατή περίπτωση. Αντιλαμβάνεστε ότι αυτό είναι κάτι απαραίτητο στο βαρύ ροκ (εκτός κι αν παίζεις τίποτε sludge / drone metal με τα χρόνια και τους μήνες). Εσείς κάνατε το προφανές - βρήκατε έναν τραγουδιστή με άψογα αγγλικά και καλή φωνή. Γιατί πιστεύετε ότι τόσα άλλα ελληνικά γκρουπ δεν κάνουν το ίδιο; (Κατά τα άλλα στην Ελλάδα υπάρχουν πολύ δυνατοί μουσικοί.)

Ανδρέας: Ναι, όντως η περίπτωση του Άρη είναι αρκετά ιδιαίτερη και ταυτόχρονα ένα από τα δυνατά μας σημεία σαν μπάντα. Παρόλα αυτά προτιμάμε να μας βλέπει ο κόσμος σαν σύνολο πέντε ανθρώπων, πέντε μουσικών που κάνουν αυτό που γουστάρουν και όχι ατομικά. Η πλάκα είναι πως δεν τον βρήκαμε, απλά ήταν φίλος από παλιά που ήρθε να βοηθήσει τον Βικ και εμένα με το Cubase, μπας και καταφέρουμε να γράψουμε κάτι, είδε τη φάση, έφερε κιθάρα και εν τέλει μας έγραψε στα @ρχίδ*%  του με το Cubase και πλακωθήκαμε να γράφουμε κομμάτια με το «καλημέρα»! Δεν πιστεύω πως οι υπόλοιπες μπάντες δεν ψάχνονται, ίσα ίσα, απλά το θέμα ειδικά του τραγουδιστή είναι αρκετά περίπλοκο ώστε να ξεχωρίσει κάποιος στο χώρο και ειδικά όταν κάποιοι νομίζουν ότι το 'χουν, αλλά στην πράξη διαφέρουν.

WT: Για τι πράγματα μιλάνε τα τραγούδια σας; Πώς ξεκινάει τη ζωή του ένα τραγούδι των Serenity Broken; Από ένα ριφ ή ένα στίχο; Ποιος γράφει τους στίχους;

Ανδρέας: Αν και δεν είμαι αρμόδιος να σου απαντήσω, καθώς η θεματολογία/στίχοι είναι αποκλειστικά του Άρη, θα σου πω πως πραγματεύονται γύρω από love/hate/loss συναισθήματα. Όλα τα κομμάτια ξεκινάνε από ένα ριφ ή από κάποια απλά ακόρντα και μία φωνητική γραμμή και στη πορεία εμπλουτίζονται, όπως και στις περισσότερες περιπτώσεις.

WT: Πώς προέκυψε το όνομα 'Serenity Broken';

Ανδρέας: Γενικά με τους τίτλους δεν το πολυ-έχουμε το θέμα και είχαμε δυσκολευτεί αρκετά στο να βρούμε κάτι που να μας αρέσει. Έπεσαν στο τραπέζι διάφορα ονόματα και διαλέξαμε το Serenity Broken γιατί μας ακουγόταν καλά, απλά αυτό, χωρίς κάποια φανταχτερή ιστορία με δράκους και σπαθιά.

WT: Εκτός από το rock'n'roll με τι άλλο ασχολείστε; Πόσο αποφασισμένοι είστε να προχωρήστε το πρότζεκτ των Serenity Broken;

Ανδρέας: Εκτός μπάντας, έχουμε όλοι (πάλι καλά να λέμε) τις δουλειές μας ώστε να μπορούμε να συντηρούμε τους εαυτούς μας και τις οικογένειες μας και παράλληλα τη κ@βλ@ μας για τη μουσική. Σχετικά με τη μπάντα είμαστε αποφασισμένοι για όλα και όταν εννοώ όλα, εννοώ ΟΛΑ. Θα κάνουμε τα πάντα για να παίζουμε τη μουσική που γουστάρουμε, έξω από κλισεδιές και ταμπέλες, σε όσα περισσότερα μέρη γίνεται!

WT: Ποια είναι τα άμεσα σχέδιά σας για το μέλλον; Γράφετε καινούργιο υλικό;

Ανδρέας: Τα άμεσα σχέδια μας είναι λάιβ, πολλά λαίβ σε όσες περισσότερες πόλεις γίνεται. Θέλουμε και προσπαθούμε να παίζουμε όσο περισσότερο γίνεται ώστε να μας γνωρίζει όλο και περισσότερος κόσμος. Καινούργιο υλικό υπάρχει σκόρπιο δεξιά-αριστερά, αρκετά ριφ, φωνητικές γραμμές και έχουμε ήδη ξεκινήσει να τα βάζουμε κάτω και να τα δουλεύουμε και μπορώ να πω πως το νέο υλικό θα ναι αρκετά groovy και heavy...! Θα 'ναι γαμώ!

Μακάρι η συνέχεια να είναι όπως και η αρχή. Χρειάζεται προσγειωμένο μυαλό και άπειρη δουλειά. Αξίζει όμως τον κόπο. Το Wild Thing στηρίζει.

Tags: Serenity Broken, greek metal scene, interview