...

The Luck of Eden Hall

Read english text

Οι The Luck of Eden Hall είναι μια μουσική παρέα από το Σικάγο που δημιουργεί αθόρυβα για πάνω από δύο δεκαετίες ψυχεδελικά ποπ αραβουργήματα ανάλογης ποιότητας με το έργο λ.χ. των πάλαι ποτε Dukes of Stratosphear. Το αντιληφθήκαμε με μεγάλη έκπληξη μέσα από τις κυκλοφορίες της αγγλικής Fruits de Mer, οπότε φροντίσαμε να έρθουμε σε επαφή με τον Curvey, τον ιθύνοντα νου κατά τα φαινόμενα του συγκροτήματος με το περίεργο όνομα, ακούσαμε στη συνέχεια τον τελευταίο τους δίσκο 'Alligators Eat Gumdrops' και κατενθουσιαστήκαμε με την περίπτωσή τους και καθώς προετοιμάζονται πια για τον καινούργιο τους δίσκο για το 2013 (και ήδη κυκλοφόρησαν στο διαδίκτυο ένα σινγκλ από αυτόν), ήρθε η ώρα να τους παρουσιάσουμε εκτενέστερα στο κοινό του Wild Thing. Ιδού λοιπόν τι μας είπε ο Curvey...

Wild Thing: Πέσαμε πάνω στη μουσική σας για πρώτη φορά μέσω των κυκλοφοριών της (αγγλικής) Fruits de Mer Records, αντιλαμβανόμαστε όμως ότι υπάρχει υπόβαθρο με ένα παρελθόν που φθάνει στις αρχές των 90s. Ποια είναι η ιστορία των LoEH και των επιμέρους μελών τους;

Curvey: Κυκλοφορήσαμε ένα κανονικό άλμπουμ σε κασέτα το 1989 και στη συνέχεια ένα σινγκλ το 1990 στη Limited Potential Records με την αυθεντική σύνθεση του γκρουπ. Αυτή αποτελούνταν από τον Mark Lofgren κι εμένα, με τον Bruce Zimmerman στα ντραμς. Ο Bruce ήταν παιδικός μου φίλος και πολύ καλός ντράμερ. Έφυγε κι αντικαταστήθηκε απ' τον Paul Healy. Προσθέσαμε κι έναν τσελίστα που μας βοήθησε να επεκτείνουμε κάπως περισσότερο τις συνθέσεις μας, παράγοντας τραγούδια όπως η αυθεντική εκδοχή του "Madelaine's Voyage", το οποίο είναι ένα από τα αγαπημένα μου εκείνης της περιόδου. Το τραγούδι αυτό περιλήφθηκε στο Under the Sea, ένα EP τεσσάρων κομματιών σε κασέτα, που ηχογραφήθηκε στο χώρο όπου κάναμε πρόβες με τη βοήθεια του φίλου μας John Hachtel. Το EP αυτό κατέγραψε το λάιβ ήχο μας εκείνης της εποχής και μπήκε στο εξώφυλλο του περιοδικού CMJ. Λίγο μετά μας άφησε και ο Paul, ο οποίος αντικαταστήθηκε από τον Joe Furlong. Ο 'Papa Joe' ήταν πολύ σταθερός τύπος και μας βοήθησε στη διάρκεια των ηχογραφήσεων για το άλμπουμ Belladonna Marmalade (1993), αλλά και για τον προσωπικό μου δίσκο Par Crone (1997). Θέλω να επισημάνω ότι εκείνον τον καιρό ο μόνος οικιακός εξοπλισμός για ηχογραφήσεις που μπορούσαμε να έχουμε ήταν φτηνές τετρακάναλες ή οκτακάναλες μηχανές μαγνητοταινίας 1/4". Δεν ήταν δηλαδή και της καλύτερης ποιότητας! Τα 10.000 δολλάρια που απαιτούνταν για να ηχογραφήσεις σωστά ένα δίσκο ήταν πάρα πολλά λεφτά - και ακόμη είναι - γι' αυτό σήμερα είμαι ευγνώμων που έχουμε στη διάθεσή μας το μικρό μου ψηφιακό home studio.

Τέλος πάντων, τον τσελίστα μας, τον Eric Remschnieder, τον άρπαξαν οι Smashing Pumpkins, οπότε κάναμε ένα διάλειμμα μετά το άλμπουμ Par Crone, αλλά στην πραγματικότητα δεν σταματήσαμε ποτέ να δουλεύουμε πάνω σε νέα κομμάτια. Ο Mark κι εγώ συναντιόμασταν και γράφαμε κάποια ντέμο στο παλιό μου Fostex X-15, τα κομμάτια από τα οποία αποτέλεσαν τελικά τη βάση για το άλμπουμ Subterrene (2006). Αυτός ήταν και ο πρώτος δίσκος που ολοκληρώσαμε χρησιμοποιώντας software για home studio, μαθαίνοντας τη διαδικασία στην πορεία. Όταν πια ήρθε η ώρα για τον επόμενο δίσκο, το When the Clock Starts to Wake Up, We Go to Sleep (2008), είχα πια μάθει καλά τι έπρεπε να κάνω κι έτσι μπόρεσα να πετύχω ακριβώς τον ήχο που ήθελα. Τότε ήρθε στο συγκρότημα και ο Carlos Mendoza ως ντράμερ και με αυτόν γράψαμε τα άλμπουμ Butterfly Revolutions Vol. 1&2 (2011). Εντελώς τυχαία πέσαμε πάνω στον Jim Licka, κάποια στιγμή που βρεθήκαμε στην ίδια σκηνή με το άλλο του συγκρότημα, τους Umbra and the Volcan Siege. Δέχτηκε να γίνει μέλος μας κι έτσι φτάσαμε στη σημερινή σύνθεση των LoEH, δηλαδή: Mark Lofgren - μπάσο και φωνή, Jim Licka - Mellotron και Moog, Carlos Mendoza - ντραμς και ο ομιλών (G. Curvey) - κιθάρα και φωνή. Αυτή είναι σαφώς η καλύτερη σύνθεση που είχαμε ποτέ!

WT: Πώς βρήκες το όνομα; Μέσω της σειράς μάνγκα Bartender ή από κάπου αλλού;

Curvey: Ξέρεις, έχω έναν παλιό φίλο που έκανε παραγωγή animé για την Bandai και τη Manga και σκόπευα να τον ρωτήσω για τη σειρά Bartender... Είναι λοιπόν μια παράξενη σύμπτωση που μου κάνεις τη συγκεκριμένη ερώτηση, αλλά θα μου πεις βέβαια ότι ο κόσμος είναι τελικά πολύ μικρός (μόνο εφτά δισεκατομμύρια είμαστε!). Τέλος πάντων, σχετικά με το όνομα του γκρουπ, ο Mark κι εγώ κάναμε στην αρχή λίστες με πιθανά ονόματα και τότε έπεσα πάνω στο 'The Luck of Eden Hall' ψάχνοντας ένα παλιό λεξικό αποκρυφισμού. Το συγκεκριμένο αντικείμενο έχει μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία όντας επί αιώνες στην ιδιοκτησία του Οίκου Musgrave (Edgar Allan Poe) και μας άρεσαν οι παραδόσεις και οι στοιχειωμένες ιστορίες που το περιτριγυρίζουν. Επιπλέον είμαι θαυμαστής της ισλαμικής τέχνης και αυτό είναι ένα πραγματικό βάζο ή κύπελο που μπορείς να δεις στο Victoria and Albert Museum.

WT: Μπορεί κάποιος σήμερα να βρει τους παλιούς σας δίσκους, τις παλιές κυκλοφορίες της Walrus Records ή ας πούμε το Par Crone;

Curvey: Ναι, όλες αυτές οι κυκλοφορίες είναι ακόμη διαθέσιμες σε περιορισμένες ποσότητες. Τα άλμπουμ Belladonna Marmalade και Par Crone και το επτάιντσό μας στη Limited Potential, το "Hook, Line and Sinker" υπάρχουν σε διάφορα σημεία που μπορείς να βρεις μέσω του Clearspot (www.clearspot.nl). Αν σας ενδιαφέρουν οι κασέτες, έχουμε ακόμη μερικές κόπιες του Under the Sea, που διαθέτουμε μέσω του theluckofedenhall.bandcamp.com. Πάντως δεν σκοπεύουμε να επανεκδόσουμε κάτι απ' αυτά, οπότε όταν εξαντληθούν, απλά θα εξαντληθούν. Επίσης όλες μας οι κυκλοφορίες, και οι παλιές και οι καινούργιες, είναι διαθέσιμες για κατέβασμα από τη σελίδα μας στο Bandcamp.

WT: Εσύ Curvey παίζεις πολλά διαφορετικά μουσικά όργανα. Ποια είναι τα βασικά σημεία αναφοράς σου μουσικά και στιχουργικά; Τι είδους μουσική ακούς συνήθως;

Curvey: Μόλις αγόρασα το άλμπουμ του Erkin Koray Electric Turk (Elektronik Türküler, 1974). Σπουδαίο υλικό! (σσ. να συστήσουμε Τουρνά, Πελόμα Μποκιού, κ.τ.λ.;) To τελευταίο διάστημα ακούω Tame Impala, Sendelica, Permanent Clear Light, ενώ παίζω συνεχώς το "The W.A.N.D." των Flaming Lips. Μου αρέσει ένα ευρύ φάσμα ροκ μουσικής, αλλά το πιο αγαπημένο μου είδος είναι το prog. Μπορεί να μην πολυφαίνεται στα ποπ τραγούδια που μου βγαίνουν, αλλά το prog είναι μια από τις πιο βασικές επιρροές για μένα. Λατρεύω τους πρώιμους Yes, τους Genesis, τους King Crimson, τους Soft Machine και πράγματα όπως οι Kraftwerk, ο Jean Michel Jarre και οι Tangerine Dream. Βέβαια μ' αρέσουν πολύ και οι Badfinger, οι Raspberries, οι Big Star και οι XTC! (σσ. Ήμασταν σίγουροι.) Όσον αφορά τους στίχους εμπνέομαι από πολλές πηγές. Μερικές φορές από πράγματα που μου λέει η κορούλα μου ή από σκέψεις που κάνω για τη μακαρίτισσα τη μητέρα μου. Επίσης με εμπνέουν τα βιβλία επιστημονικής φαντασίας και λογοτεχνίας τρόμου που διαβάζω. Αγαπημένοι μου συγγραφείς είναι ο H.G. Wells, ο Harlan Ellison και ο H.P. Lovecraft. Η μουσική που γράφω μου έρχεται όταν το μυαλό μου είναι χαμένο σε άλλα πράγματα ή όταν κάθομαι στο πιάνο. Τις προάλλες πήρα κάποια στιγμή την κιθάρα μου, άναψα τον ενισχυτή μου και το echoplex (σσ. tape delay) και έγραψα κάτι το οποίο μπορεί απλά να βρεθεί στον επόμενο δίσκο μας!

WT: Σου αρέσει να περιγράφεις κάπως τη μουσική σας, με κάποια από τις ετικέτες που χρησιμοποιεί συνήθως ο μουσικός τύπος; O χαρακτηρισμός «ψυχεδελική» είναι - πιστεύεις - κάπως σχετικός; Αν ναι, τι ακριβώς σημαίνει «ψυχεδέλεια» σε μουσικούς όρους εν έτει 2013;

Curvey: Με τιμάει να κατατάσσουν τη μουσική μου κάτω από το λήμμα του prog rock ή της ψυχεδέλειας, καθώς αυτά είναι δύο από τα πιο αγαπημένα μου είδη μουσικής. Αυτό που πάντα λέω είναι ότι οι The Luck of Eden Hall κάνουν ποπ / ψυχεδελικές ασκήσεις ροκ εντ ρολ και γενικά χτίζω τα τραγούδια μου γύρω από κάτι πιασάρισκο. Μερικές φορές είναι απλά ένα ριφ. Είναι αλήθεια ότι ο όρος «ψυχεδέλεια» έχει πάλι γίνει πολύ δημοφιλής, αλλά χρησιμοποιείται με τόσο μεγάλο εύρος που σχεδόν καλύπτει σαν ομπρέλα περίπου τα πάντα. Αυτό βέβαια προσωπικά δε με πολυπειράζει. Τα όρια καλό είναι να είναι λίγο θολά. Τη μουσική υπήρχε πάντα η τάση να τη χωρίζουν και να την κατηγοριοποιούν μέχρι αηδίας. Αλλά στην πραγματικότητα είναι απλά μουσική, ανθρώπινο τραγούδι - αυτό είναι. Έντεχνοι ήχοι που σου προκαλούν κάποιο συναίσθημα, σε κάνουν να θέλεις να χορέψεις, να φωνάξεις ή ακόμα και να σβήσεις το ραδιόφωνο, ο,τιδήποτε!

WT: Το Alligators Eat Gumdrops μπήκε στη λίστα μας με τα Καλύτερα 20 Άλμπουμ του 2012. Ήταν η πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά των LoEH που ακούσαμε και κυριολεκτικά μας εντυπωσίασε. Πώς και δεν έχετε καταφέρει με τέτοιο υλικό να γίνεται πολύ γνωστοί;

Curvey: Χαίρομαι που σας άρεσε το Alligators Eat Gumdrops! Προσπαθούμε να γινόμαστε καλύτεροι με κάθε νέα κυκλοφορία. Ξοδέψαμε πολλές ώρες στο στούντιο για την ηχογράφηση και την παραγωγή υλικού πέρσι και πολλά από τα τραγούδια έμειναν τελικά έξω από το δίσκο, αποθηκευμένα σε αρχεία υπολογιστή. Ακόμα και στο κινητό μου έχω ηχογραφημένες σχεδόν 500 ιδέες για κομμάτια! Βέβαια οι 488 από αυτές δεν είναι και πολύ καλές, αλλά δεν συνηθίζω να αδιαφορώ για τις διάφορες ιδέες που μου έρχονται. Αν δεν τις καταγράψω, χάνονται στο αιθερικό πεδίο και δεν υπάρχει περίπτωση να ξανακουστούν ποτέ. Νομίζω ότι μπορώ να υποθέσω το λόγο για τον οποίο δεν έχουμε κάνει μεγάλη επιτυχία - κάποτε ο ιδιοκτήτης ενός κλαμπ μου έλεγε ότι δεν είμαι καλός στις 'business'. Αυτό που λέω είναι ότι αν δεν κάνεις επιτυχία όταν ξεκινάς, τότε πολύ λίγοι γνωρίζουν ποιος είσαι.

WT: Πριν λίγες βδομάδες παρακολουθήσαμε το βίντεο κλιπ για το "Sassafras Overcoat", το σινγκλ από το αναμενόμενο άλμπουμ σας Victoria Moon. Όσοι αναγνώστες μας το είδαν, μας είπαν θετικές γνώμες γι' αυτό. Πες μας μερικά πράγματα για τον καινούργιο δίσκο σε σύγκριση μάλιστα με το Alligators Eat Gumdrops.

Curvey: Το Victoria Moon θα είναι μια εγγυημένη «επιστροφή στο μέλλον»! To artwork το είχα σχεδιάσει πριν είκοσι χρόνια για ένα άλμπουμ που δεν κυκλοφόρησε ποτέ και νομίζω ότι ήρθε η ώρα πια να το χρησιμοποιήσω. Με ενδιέφερε τότε πολύ το έργο του Max Ernst και έφτιαχνα κολάζ από βικτωριανές χαλκογραφίες για το εξώφυλλο αλλά και το εσωτερικό της συσκευασίας του δίσκου. Η μουσική, ακόμη υπό διαμόρφωση, θα είναι μια βόλτα με roller coaster μέσα από αυτό που περιγράφω ως ποπ / ψυχεδελικές ασκήσεις ροκ εντ ρολ. Το "Sassafras Overcoat" ήταν το πρώτο τραγούδι που τελείωσε αλλά και τα άλλα κομμάτια είναι σχεδόν έτοιμα. Δεν κρατιώνται να κυνηγήσουν κι αυτά το ηλεκτρικό όνειρο, περιλαμβάνοντας ιστορίες για ηρωίδες, παλιά ποδήλατα, τρέλα και το δεύτερο ταξίδι της Madelaine...

WT: Ποια είναι τα πιο αγαπημένα σου άλμπουμ όλων των εποχών;

Curvey: Το Odessey and Oracle των Zombies, το Zen Arcade των Hüsker Dü, το Relayer των Yes, το Heroes του Bowie, το Machine Gun Etiquette των Damned, το Utopia του Todd Rundgren (σσ. για την ακρίβεια των Todd Rundgren's Utopia), το Ogden's Nut Gone Flake των Small Faces, το Head των Monkees...

WT: Ξέρεις κάποιο άλλο γκρουπ στην Αμερική ή και αλλού που να μοιάζει στους LoEH και που θα ήθελες να συστήσεις στους αναγνώστες μας;

Curvey: Να ακούσετε το "Daisey Love" των The Red Plastic Buddha.

WT: Έχετε ποτέ παίξει στην Ευρώπη; Μήπως υπάρχουν σχετικά σχέδια;

Curvey: Όχι μέχρι στιγμής, αλλά δουλεύω πάνω σε αυτό το στόχο επιμελώς. Η Fruits de Mer Records μας άνοιξε το δρόμο και η ολλανδέζικη Headspin Records έχει μόλις κυκλοφορήσει τα Butterfly Revolutions Vol. 1&2 ως διπλό άλμπουμ σε περιορισμένη έκδοση (200 κόπιες σε έγχρωμο βινύλιο και 300 σε μαύρο βινύλιο). Θα ήταν πολύ ωραία αν καταφέρναμε να παίξουμε στην Ευρώπη φέτος το καλοκαίρι.

WT: Τις τελευταίες μέρες παρακολουθήσαμε στην τηλεόραση τις βομβιστικές επιθέσεις στο μαραθώνιο της Βοστώνης. Δεν πιστεύεις μερικές φορές ότι ο κόσμος έχει τρελαθεί τελείως; Μπορεί να μας σώσει το ροκ εντ ρολ;

Curvey: O κόσμος έχει γίνει τελείως τρελός από τη εποχή που άρχισε να τον κουμαντάρει ο άνθρωπος. Θα μάθουμε ποτέ να αποδεχόμαστε ο ένας τον άλλον ως προσωπικότητες και να εκτιμούμε τα διαφορετικά στοιχεία που κάθε φυλή έχει να προσφέρει; Θα μάθουμε ποτέ να μην επιβάλλουμε τις απόψεις μας στους άλλους; Αυτό που για κάποιον άνθρωπο δεν έχει αξία, για κάποιον άλλον είναι τα πάντα. Η γυναίκα μου είπε κάποια στιγμή ότι η κοινωνία μας πια κρέμεται από μια λεπτή κλωστή και ότι βρικόμαστε μόλις ένα βήμα πριν απ' το ολοκληρωτικό χάος... Μια άλλη σκέψη μου είναι ότι όταν ο Paul McCartney έκανε μια συναυλία στο Wrigley Field, ένα στάδιο μπέιζμπολ στο κέντρο μιας γειτονιάς του Chicago, όλοι στο δρόμο τραγουδούσαν τα τραγούδια του: περαστικοί, αστυνομικοί, γείτονες, παιδιά, έμποροι, οι φαν του, οι πάντες. Ήταν μια μαγική στιγμή! Θα μπορούσε να μας σώσει το ροκ εντ ρολ; Ίσως αλλά πρέπει να προσπαθήσουμε πολύ περισσότερο πριν πεθάνει και ο τελευταίος Beatle...

Ακολουθεί το κείμενο της συνέντευξης στα αγγλικά:

The Luck of Eden Hall is a music group from Chicago that for more than two decades has silently recorded and released a number of psychedelic pop arabesques of comparable quality to such past artefacts as e.g. those of The Dukes of Stratosphear and other such old purveyors of brilliant psych pop. We realized all these facts with great surprise relatively recently through Fruits de Mer Records releases; so we made ​​sure to get in touch with Curvey, apparently the mastermind of the band with the strange name. Then we listened to their latest album 'Alligators Eat Gumdrops' and were even more excited about their case. As they prepare for a new album in 2013 (and have already released a single from it on the net), we thought it was now time to introduce them in more detail to Wild Thing readers. So here is what Curvey told us in an interview...

Wild Thing: We were first acquainted to your music through the recent releases by Fruits de Mer Records. But we understand that there's a background that goes back to the early 90s. What's the story of LoEH and its individual members?

Curvey: We released a full length album on cassette in 1989, followed by a single on Limited Potential Records in 1990 with the original line-up. That was Mark Lofgren and myself along with Bruce Zimmerman on drums. Bruce was one of my childhood friends and a great drummer. He left and was replaced by Paul Healy. We also added a cellist, who enabled our compositions to expand a bit more making songs like the original version of "Madelaine's Voyage", one of my favorites from that time period. It was originally included on Under the Sea, a four-track cassette EP we recorded in our rehearsal space with the help of our friend John Hachtel. That EP really captured our live sound at the time, and also made the cover of CMJ magazine. Shortly after that Paul split and was replaced by Joe Furlong. Papa Joe was rock solid and took us through the Belladonna Marmalade (1993) sessions as well as my solo project, Par Crone (1997). I'd like to point out that at that time, the home recording equipment we could afford was limited to cheap, four or eight track 1/4" tape machines. Not really the best quality! And $10,000 to make a record was (and still is) a lot of money to spend, so I'm eternally grateful for my little digital home studio.

Anyway, our cellist, Eric Remschnieder, was snatched away by Smashing Pumpkins, and we took a break after the Par Crone LP, but never really stopped working on songs. Mark and I would get together and lay tracks down on my old Fostex X-15 and those songs formed the basis for Subterrene (2006). That was the first album we did with home recording software, learning as we went along. By the time we released When the Clock Starts to Wake Up, We Go to Sleep (2008) I finally grasped the controls properly and had the ability to produce the sound I was looking for. Carlos Mendoza joined up with us to play drums and we recorded Butterfly Revolutions Vol. 1&2 (2011). By chance, we discovered Jim Licka when playing a gig with his other band, Umbra and the Volcan Siege. He kindly accepted our offer to join which makes the current line up of Mark Lofgren on bass and vox, Jim Licka on Mellotron and Moog, Carlos Mendoza on the drum-kit, and me on guitar and vox. This is definitely the best group we've ever had!

WT: How did you chance upon the name? Was it the 'Bartender' manga series or some other source?

Curvey: You know, I have an old friend who produced animé for Bandai and Manga, and I've been meaning to ask him about that 'Bartender' series. Seems a strange coincidence, though the world is a very small place (especially with seven billion of us on it). As for the name, Mark and I were making lists of possible candidates and I came across The Luck of Eden Hall in an old occult dictionary. It has an interesting history; being kept by the family Musgrave (Edgar Allen Poe) and we liked the folklore and faerie stories that surround it. I'm also a big fan of Islamic art, and it is an actual vase, or cup, that you can see at the Victoria and Albert Museum.

WT: Can one nowadays somehow get your back catalogue, the old Walrus Records releases for example or Par Crone?

Curvey: Yes. All of these releases are available in limited quantities. Belladonna Marmalade, Par Crone and our Limited Potential 7" ("Hook, Line and Sinker") are still available at many locations via Clearspot (www.clearspot.nl). If you're interested in cassettes, we have a few copies of Under the Sea available at theluckofedenhall.bandcamp.com. We do not plan on reissuing any of these, so when they're gone, they're gone. All of our releases, past and current, are available for digital download via our bandcamp page as well.

WT: You (Curvey) play a multitude of instruments. Which are your basic sources of inspiration musically, also lyrically? What kind of music do you usually listen to?

Curvey: Well I just purchased Erkin Koray's Electric Turk LP. Great stuff! Lately I've been listening to Tame Impala, Sendelica, Permanent Clear Light and playing "The W.A.N.D." by Flaming Lips over and over again. I listen to a very wide range of rock music, but prog is my favorite. This may not show up in all of the pop songs that fly out of me, but it is one of my essential influences. I love early Yes, Genesis, King Crimson, Soft Machine and stuff like Kraftwerk, Jean Michel Jarre and Tangerine Dream. Of course I also love Badfinger, The Raspberries, Big Star and XTC! Lyrically I get inspiration from many things. Sometimes the things my little girl says, or thoughts of my dearly departed Mom. I also get inspiration from reading old sci-fi and horror books. H.G. Wells is a favorite. Harlan Ellison and H.P. Lovecraft. Music comes to me when my mind is lost in other things, or when I sit down to play the piano. The other day I picked up my guitar, fired up my gear, turned on the echoplex and wrote one that just may make it on to the next album!

WT: Do you care to describe your music somehow, using the usual music press tags? Is the characterization 'psychedelic' at all relevant according to your opinion? If it is, what does 'psychedelic' mean in musical terms in 2013?

Curvey: I'm truly honored to be listed under the heading of prog or psychedelic, as these are two of my all time favorite genres. I always say The Luck of Eden Hall creates popped, psychedelic rock and rollisms and I generally build my songs around a hook. Sometimes a riff. It's true the term "psychedelic" has become extremely popular again, but the psychedelic genre is a very big umbrella that covers just about every category, and to me, that's all right. The boundaries should be blurred a little. Music has been over-dissected and categorized to death, in my opinion. I mean, let's face it. It's all music. Human song. Snipets of sonic art that should make you feel, dance, scream, turn off the radio, whatever?

WT: Alligators Eat Gumdrops was included in our Top 20 Albums list for 2012. It was the first full length album by LoEH we ever listened to and we were really blown away by it. How come you people are not already 'big' in the business?

Curvey: I'm glad you enjoyed Alligators Eat Gumdrops! We try to raise the bar higher with each release. Many hours were spent in the studio recording and producing material last year for that album and many songs didn't make it and were tossed into storage files. I have nearly 500 ideas recorded on my cell phone! Of course 488 of them are less than desirable... but if I don't throw down the ideas, they drift away into the ether, never to be heard again. I can only hypothesize as to why we're not 'big' in the business, but I did have a local club owner chide me about how bad I was at business, once upon a time. My current motto: If at first you don't succeed, not enough people know who you are!

WT: A few weeks ago we watched the video clip you did for "Sassafras Overcoat", the single from your upcoming album Victoria Moon. There was very positive feedback from all Wild Thing readers who also watched it. Share some information with us for the new album comparing it to Alligators Eat Gumdrops.

Curvey: Victoria Moon will be a guaranteed throw back to the future! I created the artwork twenty years ago for an album that was never released, and the time feels right to use it. I was into Max Ernst and created collages using old Victorian etchings for the cover and inside layout. The music is shaping up to be another roller coaster ride of what I call our popped psychedelic rock and rollisms. "Sassafras Overcoat" was the first song out of the gate, but all of the dogs are ready to get the rabbit! Chomping at the bit to chase an electrically charged dream. Including songs of heroines, dandy horses, madness and Madelaine's 2nd voyage.

WT: Which are your most favorite albums of all times?

Curvey: Odessey and Oracle by The Zombies, Zen Arcade by Hüsker Dü, Relayer by Yes, Heroes by Bowie, Machine Gun Etiquette by The Damned, Utopia by Todd Rundgren, Ogden's Nut Gone Flake by The Small Faces, Head by The Monkees...

WT: Do you know any other acts like LoEH in the States or elsewhere that you'd like to recommend to our readers?

Curvey: Listen to "Daisey Love" by The Red Plastic Buddha.

WT: Have you ever played any gigs in Europe? Are there any plans?

Curvey: We haven't so far, but I am diligently working on it. Fruits de Mer Records has helped open the doors, and Headspin Records (Netherlands) has just released Butterfly Revolutions Vol. 1&2 as a limited edition double LP on colored vinyl (200) and black vinyl (300). It would be fabulous if we could play some shows in Europe this summer!

WT: During the past few days we watched the bombings at the Boston marathon. Do you sometimes think the world has gone completely mad? Could rock'n'roll save us?

Curvey: The world has been completely mad since man has taken hold of the steering wheel. Will we ever learn to accept each other as individuals or appreciate the differences each tribe has to offer? Will we ever learn not to force our ways onto others? One man's nothing is another man's everything. My wife once said that the veneer of society is very thin and we are only one small step from complete chaos... On another note, when Paul McCartney played a show at Wrigley Field, a little baseball stadium in the middle of a Chicago neighborhood, everyone on the street was singing along: the pedestrians, the police, the neighbors, the kids, the vendors, the fans, everyone. Magic! I don't know. Could rock'n'roll save us? Perhaps we should try harder before the last of the Beatles perish...

The Luck of Eden Hall discography:

• Corner of the Sky 8-track cassette album (1989)
• "Hook, Line and Sinker" / "Looking Glass" 7inch single (Limited Potential Records, 1990)
• Under the Sea EP-cassette (Walrus Records, 1992)
• Belladonna Marmalade CD (Walrus Records, 1993)
• "Sunny Girlfriend" / "Cuckooflower" cassette (Walrus Records, 1994)
• Par Crone CD (Northport Records, 1997; solo Curvey project)
• Subterrene CD (Myopic Records, 2006)
• When The Clock Starts To Wake Up, We Go To Sleep CD (self-released, 2008)
• Butterfly Revolutions Vol. 1 CD (self-released, 2011)
• "She Comes In Colors" 7"EP (Fruits de Mer Records, 2011)
• Butterfly Revolutions Vol. 2 CD (self-released, 2011)
• Alligators Eat Gumdrops CD (self-released, 2012)
• "Crystal Ship" 7"EP (Fruits de Mer Records, 2012)
• Victoria Moon (to be released in 2013)

Tags: The Luck of Eden Hall, Curvey, psychedelic pop, interview