The Last Drive interview

Οι Last Drive είναι μια απ' τις μεγαλύτερες rock μπάντες της εγχώριας σκηνής. Σχηματίστηκαν την Αθήνα το 1983. Με αμέτρητες ζωντανές εμφανίσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό και με πλούσιο δισκογραφικό υλικό στο ενεργητικό τους, σέρνουν ένα ολόκληρο μύθο πίσω τους. Πολλοί καλλιτέχνες όπως κομίστες, ζωγράφοι και σκηνοθέτες της έβδομης τέχνης εμπνεύστηκαν από τη μουσική τους. Το 1995 μας ανακοίνωσαν την διάλυσή τους και μετά απο 12 χρόνια μουσικής αποχής, δηλαδή το Φεβρουάριο του 2007, την επανασύνδεση τους. Ως φυσική εξέλιξη της επανένωσής τους το 2009 προέκυψε το άλμπουμ 'Heavy Liquid' και μέσα από τις μουσικές τους ανησυχίες το Μάιο του 2012 επιστρέφουν με το νέο τους  EP 'News from Nowhere' για να μας προσφέρουν μια αντιπροσωπευτική εικόνα καταξιωμένης μπάντας, με μεγάλη διάρκεια στο χρόνο και με πιστό συνοδοιπόρο τους τη μουσική. Αλλά καλύτερα να μας μιλήσουν γι' αυτή τη μουσική τους διαδρομή οι ίδιοι οι Last Drive.

ΑΛ: Τι ήταν αυτό που πυροδότησε το Φλεβάρη του 2007 την επανασύνδεση μιάς μπάντας όπως οι Last Drive και την επιστροφή της στα μουσικά δρώμενα μετά από δώδεκα χρόνια; Αυτό είναι ένα μεγάλο γεγονός.

Αλέξης Καλοφωλιάς: Η επιθυμία μας να ακούσουμε ξανά τα κομμάτια παιγμένα από μας τους ίδιους - να διαπιστώσουμε ξανά την επίδραση τους έπειτα από τα χρόνια που είχαν μεσολαβήσει. Επίσης σημαντικό, η ευκαιρία να εξομαλύνουμε τις μεταξύ μας σχέσεις, που η δύσκολη περίοδος της διάλυσής μας είχε βλάψει. Και βέβαια να δημιουργήσουμε ξανά, να γράψουμε καινούργια κομμάτια. Υπήρχαν άνθρωποι που μας παρότρυναν όταν δεν ήμαστε ενεργοί, όταν η πιθανότητα να ξαναβρεθούμε φάνταζε αδύνατη, αλλά εκείνοι το πίστευαν. Η ανταπόκριση και η αγάπη του κόσμου πραγματικά μας έδωσαν φτερά.

ΑΛ: Τι είναι αυτό που διαφοροποιεί τα σημερινά λάιβ από εκείνα της δεκαετίας του '80 και '90 ως αναφορά το κλίμα, το συναίσθημα και την ανταπόκριση του κόσμου;

ΑΚ: Η σχέση με το κοινό ήταν και είναι σημαντικό πράγμα για τους Drive. Ο κόσμος ήταν πάντα πολύ γενναιόδωρος μαζί μας. Δεν θυμάμαι να δίστασε ποτέ να μας δείξει όσα ένοιωθε, και αυτό πάντα μας «έφτιαχνε», μας έκανε να νοιώθουμε ότι η σχέση μας μαζί του είναι αληθινή και μας έδινε κίνητρο. Οι πιο ενδιαφέρουσες στιγμές για μας είναι όταν η απόσταση που χωρίζει τη σκηνή από την πλατεία ακυρώνεται και αυτό απλώς συμβαίνει, δεν μπορείς να μιλήσεις και να το αναλύσεις, πρέπει απλώς να κάνεις αυτό που κάνεις όσο καλύτερα μπορείς. Το κλίμα τώρα είναι λίγο πιο «χαλαρό»∙ καθώς μεγαλώνουμε, δεν είμαστε πια τόσο στον «κόσμο μας» όταν παίζουμε, αντιλαμβανόμαστε άμεσα τα συναισθήματα που μπορεί να προκαλέσει η μουσική και νοιώθουμε πολύ όμορφα και άνετα εκεί μέσα, σε αυτό τον «κύκλο» της ενέργειας. Εσύ κάνεις αυτό που κάνεις από τη σκηνή, το κοινό το λαμβάνει και στο ανταποδίδει, κι εσύ το αναπαράγεις ξανά. Είναι η βάση της διαδικασίας, έτσι γινόταν τότε, έτσι γίνεται και τώρα, αυτό δεν έχει αλλάξει. Ας πούμε ότι τώρα υπάρχουν πολλά περισσότερα χαμόγελα.

ΑΛ: Ποιά είναι η εικόνα που εισπράττετε από τις καινούργιες εγχώριες μπάντες;

ΑΚ: Αν η ερώτηση είναι πώς βλέπουμε τα καινούργια συγκροτήματα, πιστεύουμε ότι ποτέ η τοπική σκηνή δεν είχε τόσα πολλά πράγματα να δείξει, τόσες πολλές διαφορετικές, προσωπικές και ιδιαίτερες μουσικές εκδοχές. Ειδικά τα νεότερα μέλη της σκηνής, τα παιδιά που τώρα ξεκινούν και είναι γύρω στα είκοσι, είναι εκπληκτικό πόσο ανοιχτό είναι το πεδίο των  επιρροών τους. Δεν είναι τυχαίο ότι τόσες μπάντες παίζουν σήμερα στο εξωτερικό επί ίσοις όροις με τα εκεί συγκροτήματα.

ΑΛ: Περιγράψτε μου τη δημιουργική διεργασία, την διαδικασία της ηχογράφησης του καινούριου σας EP με τίτλο News From Nowhere και από ποιόν έγινε η παραγωγή. Επίσης τι είναι αυτό που διαφοροποιεί την καινούρια σας δισκογραφική δουλειά απ' τις προηγούμενες;

ΑΚ: Η δημιουργική διαδικασία στους L.D. είναι πάντα η ίδια - κάποιος φέρνει μια ιδέα για ένα κομμάτι και το γκρουπ την ολοκληρώνει και την τελειοποιεί. Τα τέσσερα τραγούδια που υπάρχουν στο EP γράφτηκαν τον τελευταίο χρόνο και παίχτηκαν στις συναυλίες που δώσαμε μέσα σε αυτό το διάστημα - είναι η επίδραση της τελευταίας, δύσκολης για όλους μας χρονιάς, με ό,τι συνεπάγεται αυτό για τις εικόνες και τα συναισθήματα που μεταφέρουν. Το ένα απ’ αυτά ("Child of the Sky") ξεκίνησε σαν μια instrumental εισαγωγή στο live-set μας και εξελίχθηκε σε πλήρες κομμάτι, και όταν συμβαίνει αυτό πάντα σε εκπλήσσει και σε ικανοποιεί, γιατί έχεις αξιοποιήσει μια απλή ιδέα με τον καλύτερο τρόπο. Ηχογραφήσαμε το δίσκο μόνοι μας και αυτό είναι που τον διαφοροποιεί από τους υπόλοιπους δίσκους - η παραγωγή είναι δική μας και τον γράψαμε στο μικρό στούντιο Downstroke που διατηρεί ο Θάνος.

ΑΛ: Πώς γεννήθηκε η ιδέα της εικαστικής πλευράς του εξωφύλλου;

ΑΚ: Πρόκειται για ένα έργο ενός πολύ καλού φίλου ζωγράφου, του Αλέξανδρου Βάσσου (facebook profile). Παρακολουθούσαμε τη δουλειά του που μας άρεσε πολύ και πάντα θέλαμε να χρησιμοποιήσουμε κάτι δικό του, έτσι όταν τελειώναμε την ηχογράφηση και αναζητούσαμε εξώφυλλο, αυτό το έργο του με τίτλο Ishihara εμφανίστηκε μπροστά μας και χωρίς πολλές κουβέντες, αποφασίσαμε να το χρησιμοποιήσουμε. Ο πίνακας έχει μια χαώδη, σχεδόν φράκταλ δομή, αποτελείται από πολλές διαφορετικές λεπτομέρειες που μέσα από μια έκρηξη συνθέτουν ένα συμπαγές σύνολο, κάτι που νομίζουμε ότι εκφράζει πολύ καλά τον τρόπο λειτουργίας της μπάντας αλλά και την εποχή.

ΑΛ: Η καινούρια σας δουλειά θα κυκλοφορήσει από την δική σας εταιρία Happy Crasher; Επίσης σε τι μορφή θα κυκλοφορήσει, βινύλιο, cd ή και τα δύο;

ΑΚ: To EP θα κυκλοφορήσει σε σύμπραξη του δικού μας label - της Happy Crasher - με την Inner Ear, σε βινύλιο 12".

ΑΛ: Για τους Last Drive του σήμερα, πόσο δεσμευτικό μπορεί να είναι το παρελθόν τους και πόσο μπορεί να περιορίζει την απελευθέρωση των μουσικών τους συναισθημάτων;

ΑΚ: Ένα καλό με τους Drive ήταν ότι ποτέ δεν κόλλησαν αποκλειστικά σε ένα μουσικό είδος. Έτσι από μόνο του το πεδίο των επιρροών τους παρέμενε αρκετά ευρύ. Επομένως δεν νοιώθεις κάτι να σε περιορίζει υφολογικά, μπορείς να ασχοληθείς με διάφορους ήχους και να νιώσεις ότι μπορείς να πεις αυτό που θέλεις. Αν αναφέρεσαι στην ιστορία μας, πιστεύω επίσης πως αντί να μας περιορίζει, μας απελευθερώνει μέσα από την αγάπη του κόσμου και μας χαρίζει μια πολύ όμορφη αίσθηση που δεν μπορώ να περιγράψω εύκολα. 

ΑΛ: Κάτα πόσο η πλατφόρμα της κοινωνικής δικτύωσης έχει βοηθήσει τους μουσικούς με νέους τρόπους για να εκφράσουν την μουσική τους δημιουργία; Πιστεύετε ότι το internet συνέβαλε στην κατάρρευση της δισκογραφικής βιομηχανίας;

ΑΚ: Το διαδίκτυο άλλαξε τους κανόνες του παιχνιδιού, ακύρωσε ορισμένα στάδια της απόστασης ανάμεσα στους μουσικούς και το κοινό τους και έκανε όλη τη διαδικασία πολύ πιο εύκολη. Ειδικά για τους νέους μουσικούς η εμπειρία υπήρξε άκρως απελευθερωτική, καθώς τώρα μπορούν να κάνουν γνωστή τη μουσική τους χωρίς να είναι υποχρεωμένοι  να την «περάσουν» από το φίλτρο των ανθρώπων των εταιρειών και επίσης να ηχογραφήσουν με ανθρώπινο κόστος, κάτι που όταν ξεκινούσαμε εμείς δεν «έπαιζε».

ΑΛ: Ποιές μπάντες λατρέψατε στο παρελθόν και ήταν η αιτία να πιάσετε τα όργανα στα χέρια σας; Υπάρχουν κάποιες μπάντες ή κάποιες συναυλίες τελευταία που να σας άρεσαν ιδιαίτερα;

ΑΚ: Νομίζω ότι οι Cramps υπήρξαν μεγάλη επιρροή για όλους μας, γιατί τους ακούσαμε την εποχή που στήναμε τη μπάντα και αυτό είχε την αξία του. Νωρίτερα, το punk - οι Pistols, οι Ramones, οι Clash αλλά και πιο ιδιαίτερες εκφράσεις του όπως οι Suicide ή οι Fleshtones - ήταν αυτό που μας έκανε να πιστέψουμε ότι μπορούσαμε, ότι η μουσική που αγαπούσαμε ήταν τελικά εύκολο να παιχτεί και μπορούσε να μας καλύψει όχι μόνο ως ακροατές, αλλά και σαν επίδοξους μουσικούς. Αυτό ήταν πάντα για μας το μπλουζ και το ροκ εν ρολ, μια απλή μουσική φόρμα που μπορεί να αναπαραχθεί σχεδόν απ' όλους και το γεγονός αυτό δεν αφαιρεί ίχνος από τη μαγεία της, το αντίθετο - της προσδίδει ακόμα περισσότερη. Αξίζει να πω ότι η συναυλία των Birthday Party και των Clash στις αρχές της δεκαετίας του '80 στην Αθήνα ήταν ορόσημα για μας.

ΑΛ: Πιστεύετε ότι η νέα τάξη πραγμάτων που συγκεντρώνει το μεγαλύτερο μέρος του κεφαλαίου παγκοσμίως, δημιούργησε εσκεμμένα την παγκόσμια οικονομική κρίση, έχοντας σαν σκοπό την υποδούλωση όλων των λαών με μια παγκόσμια διακυβέρνηση - δικτατορία - καταργώντας τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ελευθερία και την δημοκρατία;

ΑΚ: Δεν μπορώ να σκεφτώ την παρούσα κατάσταση σαν μια διαδρομή προς την παγκόσμια διακυβέρνηση, γιατί πιστεύω ότι ο ανταγωνισμός βρίσκεται στην καρδιά του καπιταλιστικού συστήματος και δεν πρόκειται ποτέ να υπάρξει ο απαραίτητος βαθμός συναίνεσης μεταξύ των ελίτ ώστε να καταλήξουν σε παγκόσμια διακυβέρνηση. Έχω καταλήξει να θεωρώ τη συγκεκριμένη κρίση σαν μια γενικευμένη επίθεση του κεφαλαίου κατά της εργασίας και τις κατά καιρούς οικονομικές κρίσεις ως παράγωγα αυτής της αντιπαράθεσης, έτσι ώστε το κεφάλαιο να περνάει σε ένα νέο επίπεδο εκμετάλλευσης του πλούτου που παράγεται από την εργασία. Όσο αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα, νομίζω ότι η διατύπωσή τους είναι επινόηση του δυτικού ανθρώπου, ότι είχε πάντα εφαρμογή και νόημα μόνο για τον ίδιο και ότι δεν είχαν ποτέ οικουμενικό χαρακτήρα. Δυστυχώς. Περίπου το ίδιο πιστεύω και για τη δημοκρατία - ότι είναι μια έννοια πολύ σχετική και εύπλαστη, που έχει χρησιμοποιηθεί ανά τις εποχές με τόσες πολλές έννοιες ώστε έχει πλέον χάσει τη σημασία της. Αυτές οι λέξεις έχουν για μένα νόημα όταν ορίζουν την ηθική του ατόμου και τον τρόπο που συμβιώνει με τους άλλους σε περιορισμένες ομάδες. Όταν όμως επιχειρούν να ορίσουν τη συμπεριφορά ολόκληρων πληθυσμών μέσα στο ισχύον σύστημα, χάνουν πολύ γρήγορα τη σημασία τους και γίνονται προβληματικές.

ΑΛ: Πιστεύετε ότι εμείς οι ίδιοι σαν λαός, με την δική μας βούληση, καταφέραμε και αλυσοδεθήκαμε σε ένα σύστημα-φυλακή;

ΑΚ: Πιστεύω ότι ο λαός είναι ένα κρίσιμο μέγεθος που μπορεί να χειραγωγηθεί ή να χειραφετηθεί, να δράσει προοδευτικά ή συντηρητικά, ανάλογα με τις συνθήκες και το βαθμό συνειδητότητας που κατακτά. Υπάρχει ένα κοινωνικό κεφάλαιο που τείνει πάντα προς τη συμβίωση: είναι η έκφραση της απλής θέλησης των ανθρώπων να ζήσουν μαζί χωρίς βία και καταναγκασμό και οι διευθετήσεις που κάνουν κάθε μέρα προς αυτό. Στην Ελλάδα για κάποιους λόγους θεωρήθηκε περιττό και τα τελευταία χρόνια υποκαταστάθηκε από μια αγωνία για κοινωνική άνοδο πατώντας πάνω στα κεφάλια των άλλων. Προέκυψε ένας καταρράκτης απαξίας των πάντων προς τους πάντες, μία ευκολία να αναφέρεσαι στον άλλον λες και υπάρχει κατά λάθος. Όμως κανείς άνθρωπος δεν υπάρχει κατά λάθος. Η ελευθερία σου απλώς δεν υφίσταται χωρίς την ελευθερία του άλλου. Επί τόσα χρόνια το μόνο που γυρεύαμε ήταν ήρωες για να ζητωκραυγάσουμε ή προδότες για να λιθοβολήσουμε και είναι γνωστό ότι μια τέτοια κοινωνία την έχει άσχημα τελικά, γιατί χάνει τον ειρμό της. Ξεχνούσαμε ότι σε πολύ κοντινές μας χώρες άνθρωποι έψαχναν στα σκουπίδια για την τροφή τους - γιατί αυτός είναι ο καπιταλισμός, ένα συνεχές εκκρεμές ανισότητας - και πολλοί πίστεψαν ότι ήμαστε κάποιο είδος περιούσιου λαού προορισμένου να ζήσει σε έναν παράλογο, δανεικό παράδεισο. Μπορείς να πεις πολλά γι’ αυτή την τραγική κατάσταση που ζούσαμε για χρόνια και τώρα κορυφώνεται δείχνοντας το άλλο της πρόσωπο, αυτό της φτώχειας και της πείνας. Όμως ήταν η ίδια κρίση. Ακυρωμένο ρολόι, όπως λέει κι ένας φίλος. Ίσως το πιο θετικό που προκύπτει είναι η ανάγκη συμμετοχής σε μια διαδικασία ανοιχτού διαλόγου που οδηγεί στη συνειδητοποίηση ότι το κοινωνικό κεφάλαιο που γεννάει η κοινή εμπειρία και δράση είναι το μόνο όπλο που διαθέτουν οι άνθρωποι στην αντιπαράθεση στην οποία αναφερθήκαμε παραπάνω. 

ΑΛ: Ξέρω ότι η σχέση των Last Drive με τα κόμικ ξεκινάει από την δεκαετία του '80. Όπως η αφίσα του Spider-man, έτσι και το εξώφυλλο του πρώτου σας σινγκλ μιλούσαν την γλώσσα των κόμικ. Κάποιοι κομίστες εμπνεύστηκαν από το άλμουμ σας, με τίτλο Heavy Liquid και γενικότερα από την μουσική σας η οποία σφύζει από rock'n'roll ενέργεια. Θα ήθελα να μου πείτε δύο λόγια γι'αυτό.

ΑΚ: Τα κόμικ έχουν μια αμεσότητα που μοιάζει πολύ με την αμεσότητα του rock'n'roll, είναι μια γλώσσα με την οποία έρχεσαι σε επαφή πολύ νωρίς στη ζωή σου και ποτέ δεν χάνει την αξία της. Ήταν πολύ όμορφο να βλέπεις τις διαστάσεις που μπορούσαν να πάρουν τα τραγούδια μέσα από την φαντασία τόσο δημιουργικών ανθρώπων - σαν να τρυπώνεις στο μυαλό τους και να βλέπεις τον καμβά με τις παραστάσεις που τους προκαλούσαν. Δεν περίμενα ποτέ κάτι τέτοιο και ήταν από τις πιο ωραίες εμπειρίες που έχουν να κάνουν με τη μουσική μας.

ΑΛ: Με τι τρόπο θα υποστηρίξετε την καινούρια σας δισκογραφική δουλειά; Στα άμεσα σχεδιά σας υπάρχει κάποια ευρωπαική περιοδεία;

ΑΚ: Θα δώσουμε την καθιερωμένη ανοιξιάτικη συναυλία μας στο Gagarin στις 19 Μάη - προηγήθηκαν μερικές εμφανίσεις στην επαρχία, και θα ακολουθήσουμε κάποιες εμφανίσεις σε φεστιβάλ το καλοκαίρι, που θα ανακοινωθούν άμεσα. Υπάρχουν πάντα κάποιες προτάσεις για εξωτερικό… θα δούμε.  

Ευχαριστώ πολύ τους Last Drive.

ΑΚ:Εμείς σε ευχαριστούμε, Άντα.

Tags: Last Drive, greek rock scene, interview