Συνέντευξη Roundlights

Οι Roundlights είναι μια γκαράζ μπάντα που δημιουργήθηκε το 2006 και εδρεύει στη Θεσσαλονίκη. Στα τέλη του 2011 κυκλοφόρησαν το πρώτο τους άλμπουμ με τίτλο το όνομα τους και εδώ και λίγους μήνες δίνουν συναυλίες σε όλη την Ελλάδα.  Με αφορμή όλα αυτά κάναμε μια κουβέντα μαζί τους.

Βαγγέλης: Πότε και πώς προέκυψαν οι Roundlights;

Νάσος: H μπάντα δημιουργήθηκε το 2006 στην Θεσσαλονίκη, όταν ο Νίκος (μπάσο) και εγώ (τύμπανα) αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε εάν έχουμε να δώσουμε, αλλά και να πάρουμε, κάτι περισσότερο απ’την μουσική, εκτός από την απόλαυση της ακρόασης της. Αυτό συνέβη σε μια φάση καμπής της ζωής μας, αφού μόλις είχαμε τελειώσει τις σπουδές μας και μας περίμενε το σύστημα στην γωνία. Εμείς στρίψαμε ένα στενό νωρίτερα για να δούμε που θα μας βγάλει. Στην υποτυπώδη τότε μπάντα συνέπραξε και ο φίλος μας ο Γιάννης (κιθάρα) που αν και αρκετά νεότερος, ήταν πολύ πιο έμπειρος σαν μουσικός (κιθαρίστας και τραγουδιστής των Decomposed). Mετά από περίπου ένα χρόνο καταφέραμε με μεγάλη ευκολία να πείσουμε τον αδερφικό μου φίλο Τάκη να αναλάβει το ρόλο του frontman, τις συνέπειες του οποίου πληρώνουμε ακόμα… (γέλια). Τον Μάιο του 2010, και αφού μας είχε βοηθήσει σε κάποιες δύσκολες στιγμές (τραυματισμός του Γιάννη σε ένα λάιβ...) στην μπάντα προστέθηκε και επισήμως, ο επίσης φίλος μας Χρήστος (κιθάρα).

Τάκης: Αρχικά να πω ότι η ευκολία στην οποία αναφέρθηκε ο Νάσος έγκειται στο ότι ήμουν μεθυσμένος. Να τα λέμε όλα… Η αλήθεια είναι ότι όλοι μας, άλλος περισσότερο και άλλος λιγότερο είχαμε τον ιό της μουσικής. Και σίγουρα η μουσική αποτελούσε και αποτελεί σημαντική πτυχή της καθημερινότητας μας. Οπότε, η απόφαση να κάνουμε κάτι ενεργό γι’ αυτό φάνηκε όντως εύκολη. Στην αρχή φυσικά δεν υπήρχαν βλέψεις για κάποιο λάιβ, και περνούσαμε χρόνο στο στούντιο. Τότε τέθηκαν και θέματα του τι θα παίξουμε, και ψάχνοντας στα κοινά μας γούστα,     καταλήξαμε στον Iggy και τους Stooges, στους Last Drive, στους Cramps, στους Clash και άλλους των οποίων κομμάτια αρχίσαμε να παίζουμε, παράλληλα με κάποιες δικές μας ιδέες και στιχάκια. Το πρώτο gig ήρθε χωρίς να το καταλάβουμε λίγους μήνες αργότερα, όταν μία φιλική μπάντα, οι Jet Set μας έριξαν την ιδέα να παίξουμε παρέα. Έτσι χωρίς να το πολυσκεφτούμε και αφού το όνομα είχε σκάσει σε μια μπυροσυνεύρεση της μπάντας λίγο καιρό πριν, βρεθήκαμε πάνω στη σκηνή και από τότε… εθιστήκαμε.

Άντα: Τι είναι το rock'n'roll για σας;

Τάκης: Υπάρχει μια κλισέ έκφραση η οποία νομίζω ότι είναι πολύ σωστά τοποθετημένη… «Το rock‘n’roll είναι τρόπος ζωής»… Το r'n'r νομίζω πως ξεφεύγει απ’τα όρια της μουσικής (και ξεφεύγει γενικότερα). Είναι η αντίθεση με κάθε τι συντηρητικό και απαγορευτικό, ο αυθορμητισμός στην πράξη, η αμεσότητα συναισθημάτων, η όρεξη και η ανάγκη για συγκινήσεις. Σαν φράση το χρησιμοποιούμε μεταξύ μας (και δεν νομίζω ότι είμαστε οι μόνοι) όταν παρουσιάζεται κάποιο εμπόδιο-πρόβλημα, και όσον αφορά την μπάντα αλλά και γενικά. Κάποιος θα πεταχτεί και θα πει “rock’n’roll” και είναι σαν να δίνει το σύνθημα για να προχωρήσουμε. Το ανησυχητικό είναι ότι τελευταία με την κατάσταση που επικρατεί ακούγεται συχνά, αλλά... “rock’n’roll is all we’ve got”… πλέον.

Νίκος: Ο Ηράκλειτος το είπε «Τα πάντα ρει».

Nάσος: Το rock’n’roll υπάρχει σε ο,τιδήποτε κάνει ο καθένας όταν εκφράζεται ελεύθερα, γενναιόδωρα και απερίσκεπτα. Κάποιοι το παθαίνουν όταν μαγειρεύουν, κάποιοι όταν κάνουν έρωτα και κάποιοι λίγοι απλά όταν ζουν. Εμένα μου συμβαίνει όταν παίζω λάιβ με τους φίλους μου. Στις πρόβες συνήθως το παίζω «κέρβερος».

Βαγγέλης: Έχετε χαρακτηριστεί γκαράζ συγκρότημα, προσωπικά θεωρώ πως είστε πολλά περισσότερα. Εσείς τι λέτε;

Τάκης: Τα ακούσματα μας είναι σίγουρα πολύ περισσότερα. Πιστεύω (και δεν είμαι ο μόνος στην μπάντα) ότι ωραία πράγματα βρίσκεις σε όλες τις εκφάνσεις της μουσικής. Άλλωστε ο καθένας μας έχει και διαφορετικά ακούσματα. Ο Νάσος πτυχιούχος μουσικός με ηλεκτρονικό παρελθόν, ο Νίκος έπαιζε αρκετά χρόνια κιθάρα (συμμετέχοντας και σε original ρεμπέτικο σχήμα). Για το Γιάννη το μεταλλά τα είπαμε και πριν, και ο Χρήστος έφερε μια blues αύρα στην παρέα μας. Θέλοντας ή μη όλα αυτά φιλτράρονται και αντικατοπτρίζονται στην μουσική μας. Το αν αυτό είναι ευδιάκριτο και θετικό το κρίνει ο καθένας όπως νομίζει.

Νάσος: Καταρχήν σε ευχαριστούμε για το σχόλιο. Το γκαράζ ήταν και είναι ο κοινός παρονομαστής. Οι αριθμητές που αφορούν στα ακούσματα του καθενός, έχουν μεγαλύτερο εύρος. Το τι θα βγάλει η πορεία, θα το ακούσουμε.

Βαγγέλης: Το Δεκέμβρη του 2011 κυκλοφορήσατε το πρώτο σας άλμπουμ. Μιλήστε μας για αυτό.

Τάκης: Το πρώτο και ομώνυμο άλμπουμ ήρθε περίπου σαν το πρώτο λάιβ. Έτσι ξεκίνησε τουλάχιστον. Μετά από ένα λάιβ στην Θεσσαλονίκη, μας πλησίασε ο πλέον φίλος, ηχολήπτης μας και συμπαραγωγός Βασίλης Καρκαβίτσας και πρότεινε να μπούμε στο στούντιο και να αποτυπώσουμε αυτό που παίζαμε σε ένα δίσκο. Σαν σκέψη σίγουρα υπήρχε στο μυαλό μας. Και κάπως έτσι, έχοντας και την πίεση της «μαμάς πατρίδας» τον τελευταίο μήνα πριν την κατάταξη μας (Τάκης, Νάσος και Γιάννης… οι υπόλοιποι έχουν περισσότερο μυαλό μάλλον) μπήκαμε στα Rough Studios και ηχογραφήσαμε το υλικό που είχαμε. Ουσιαστικά ο δίσκος έκλεισε την πρώτη περίοδο των Roundlights. Με την συμμετοχή της Ms Thoubi Rutter (φωνητικά) και του Ασκληπιού Ζαμπέτα (κιθάρα) τελειώσαμε τις ηχογραφήσεις και το χρονικό διάστημα της παύσης λόγω της θητείας, προχώρησε η επεξεργασία των κομματιών.Την μίξη έκανε ο Βασίλης και το mastering ο Φώτης Δεμερτζής. Μετά από περίπου ένα χρόνο αναμονής - και σκοπιάς - είχαμε το αποτέλεσμα στα χέρια μας.

Βαγγέλης: Ποιος γράφει τα τραγούδια και ποιος έκανε την παραγωγή του άλμπουμ;

Νάσος: Δεν υπάρχει συγκεκριμένος τρόπος σύνθεσης. Το μόνο σίγουρο είναι ότι λειτουργούμε συλλογικά. Κάποιος θα φέρει μια ιδέα ή ένα ριφάκι και ύστερα με την σύμπραξη όλων είτε θα τζαμάρουμε είτε θα χτίσουμε πάνω σε αυτό. Ο καθένας έχει λόγο πάνω σε οποιοδήποτε θέμα και σε οποιοδήποτε όργανο. Δεν υπάρχουν αυθεντίες και όλοι μας σηκώνουμε μύγες στα σπαθιά μας.

Τάκης: Όλοι έχουν άποψη αρκεί να συμφωνεί ο Νάσος και το σπαθί του.

Νάσος: Τακ μην επαναλαμβάνεσαι… είπαμε, συλλογικά.

Τάκης: Όσον αφορά την παραγωγή, ουσιαστικά είναι δική μας με την βοήθεια του Βασίλη. Μπορούμε να πούμε DΙY, αφού όλη η δουλειά, σε όλα τα επίπεδα και στάδια, έγινε από εμάς και φίλους μας.

Βαγγέλης: Το εξώφυλλο του “Roundlights” είναι θα έλεγα «ιδιαίτερο» ενώ πολύ προσεγμένο είναι και το εσώφυλλο. Ποιος είναι ο δημιουργός;

Τάκης: To εξώφυλλο και γενικά όλο το artwork είναι ενός καλλιτέχνη, φίλου απ’τα παλιά. Το όνομα αυτού Σπύρος Κλαμπατσέας (με την εμπνευσμένη συμβολή της δεσποινίδος Έλενας Μπούνου).Ουσιαστικά στον Σπύρο δώσαμε λευκή επιταγή, μιας και είμαστε πολλά χρόνια φίλοι και έχει ζήσει τους Roundlights απ’τα πρώτα βήματα. Και το αποτέλεσμα δεν μας απογοήτευσε. Μας γοήτευσε θα έλεγα. Το γραφιστικό κομμάτι το επιμελήθηκε ο επίσης φίλος Master JiB (a.k.a. Goran Tomovic) έχοντας και εμάς πάνω απ’ το κεφάλι του να τον ζαλίζουμε.

Nάσος: Το εξώφυλλο ανήκει στο νέο ρεύμα της Καγκουράρτ. Ο Σπύρος προσπάθησε να μην υπερκεράσει το ηχητικό περιεχόμενο του δίσκου αλλά μάλλον δεν τα κατάφερε. Είναι γαμάτο.

Βαγγέλης: Το άλμπουμ κυκλοφόρησε μόνο σε μορφή cd. Υπάρχουν σκέψεις και για βινύλιο;

Τάκης: Σκέψεις υπάρχουν. Λεφτά υπάρχουν; Σίγουρα το να αποτυπωθεί η δουλειά σου σε βινύλιο, νομίζω πως είναι ευσεβής πόθος για κάθε μπάντα. Ειδικά αν γουστάρεις αυτό το υπό εξαφάνιση είδος. Όμως λίγο η κρίση, λίγο η έλλειψη λύσης εντός συνόρων μέχρι στιγμής δεν μας επέτρεψαν να το προχωρήσουμε. Στο μέλλον θα το ψάξουμε περισσότερο, γιατί πραγματικά το γουστάρουμε το βινύλιο.

Nίκος: Λεφτά δεν υπάρχουν, αλλά υπάρχουν νέα τραγούδια τα οποία θα ακούγονται πολύ ωραία σε βινύλιο.

Nάσος: Θα το ήθελα πολύ, ειδικά με τις εξωφυλλάρες που έχουμε. Δυστυχώς όμως στην παρούσα φάση είναι πολυτέλεια.

Τάκης: Να προσθέσω, μιας και μου το θύμησε ο Νάσος, ότι το εξώφυλλο είναι handmade (πινέλο) σε διαστάσεις βινυλίου… εξ ου και το σχόλιο.

Άντα: Είναι εύκολο για σας να προωθήσετε τη δουλειά σας με την τόσο συχνή χρήση του internet;

Τάκης: Η χρήση του internet με την ακύρωση των αποστάσεων και την διάχυση πληροφοριών, σίγουρα βοηθάει πάρα πολύ στο να φτάσει η δουλειά σου σε περισσότερο κόσμο και σε μέρη που θα ήταν σχεδόν ακατόρθωτο παλιότερα. Σαν καθημερινός χρήστης του μέσου έχω ωφεληθεί και σαν αναγνώστης, ακροατής, αλλά και για να προωθήσω το υλικό ή κάποιο event της μπάντας. Επίσης σε φέρνει πολύ ευκολότερα σε επαφή με ανθρώπους από κάθε γωνιά του κόσμου. Όλα αυτά νομίζω ότι γέρνουν την πλάστιγγα θετικά. Βέβαια, για να κάνω και τον δικηγόρο του διαβόλου, είναι εξίσου εύκολο, κάποιο τραγούδι ή άλμπουμ σου να βρεθεί σε μια τεράστια λίστα mp3 στα άδυτα ενός pc. Έτσι είναι η πληθώρα επιλογών. Τελικά όμως νομίζω ότι αν κάτι αξίζει θα βρεί τον δρόμο του.

Νάσος: Eν ολίγοις, καλό το internet αλλά μπορεί να σου κάνει και το μυαλό σαλάτα.

Νίκος: Καλή σας όρεξη.

Βαγγέλης: Μετά από πέντε περίπου μήνες κυκλοφορίας του άλμπουμ έχετε διαπιστώσει τι απήχηση έχει στο κοινό;

Νάσος: Νορμάλ το σκηνικό. Σε γενικές γραμμές ακούμε αρκετά καλά λόγια, χωρίς υπερβολές βέβαια. Για πρώτη προσπάθεια πάντως και εμείς και ο κόσμος είμαστε ευχαριστημένοι. Πάντως, όταν μας κάνουν καλοπροαίρετη αρνητική κριτική τεντώνουμε τα αυτιά μας και ακούμε με πολύ προσοχή και δεκτικότητα. Σε συνδυασμό με την σκληρή αυτοκριτική που κάνουμε, πιστεύω πως ήδη έχουμε βγάλει αρκετά συμπεράσματα για το επόμενο δισκογραφικό βήμα.

Τάκης: Από εμπορικής άποψης δεν είχαμε βλέψεις για κέρδος από το δίσκο. Για αυτό το λόγο άλλωστε επιλέξαμε να το δίνουμε στην τιμή που το δίνουμε. Παρόλα αυτά, βγάλαμε εκατοντάδες χιλιάδες cents. Αυτό που μένει είναι ότι άρεσε σε αρκετό κόσμο, οι οποίοι και στήριξαν την προσπάθεια μας. Έχουμε ακούσει πολλά σχόλια θετικά ή αρνητικά, τα οποία επεξεργαζόμαστε ώστε να γινόμαστε καλύτεροι, και να βελτιώσουμε κάποια στοιχεία την επόμενη φορά που θα μπούμε στο στούντιο.

Βαγγέλης: Τους τελευταίους μήνες έχετε δώσει αρκετές συναυλίες σε διάφορες πόλεις τις Ελλάδας. Πώς περνάτε εσείς και πώς σας αντιμετωπίζει ο κόσμος;

Νάσος: Εμείς τις περισσότερες φορές, για να μην πω σχεδόν όλες, περνάμε υπέροχα. Γενικά είμαστε πολύ ενεργητικοί επί σκηνής και συχνά πλέον αλληλεπιδρούμε με τον κόσμο, ο οποίος  μας ακολουθεί χορεύοντας. Και λέω πλέον γιατί τον πρώτο καιρό δεν το πολυκαταφέρναμε και μας προβλημάτιζε. Ποτέ όμως δεν ρίξαμε το φταίξιμο στον κόσμο, άσχετα αν μερικές φορές μπορεί να ίσχυε. Με αυτόν τον τρόπο επικεντρωθήκαμε στο τι μπορούμε να κάνουμε εμείς γι’ αυτό. Αυτό σταδιακά έφερε την πρόοδο της μπάντας σε κάθε επίπεδο και με δεδομένο ότι σε κάθε λάιβ δίνουμε ό,τι έχουμε και δεν έχουμε, ήρθε και η πολυπόθητη αλληλεπίδραση. Πάντως ακόμα και αυτοί που δεν χορεύουν μας παρακολουθούν και μας αναγνωρίζουν ότι την ιδρώνουμε τη φανέλα.

Τάκης: Μας αρέσει να συνδυάζουμε τα λάιβ με ταξίδια και γνωριμίες με κόσμο. Και πολλές φορές έχει τύχει το ταξίδι σε κάποια πόλη, να είναι η πρώτη επίσκεψη, για κάποιους από εμάς, στο συγκεκριμένο μέρος. Είναι ωραίο να ταξιδεύεις με την μπάντα, με φίλους και να γνωρίζεις τόπους και ανθρώπους μέσω αυτού. Γενικά έχουμε κάνει πολλούς φίλους από όλη τη φάση, κάτι το οποίο από μόνο του είναι πολύ σημαντικό. Πάντα μένει ένα ωραίο συναίσθημα από το «πάρε-δώσε» του λάιβ. Και συνήθως περνάμε καλά και εμείς και ο κόσμος. Όποιος θέλει μπορεί να το τσεκάρει κι από κοντά.

Βαγγέλης: Έχουν υπάρξει βραδιές που μοιρασtήκατε τη σκηνή με γνωστά ονόματα, όπως οι Magnificent Brotherhood ή οι Last Drive. Πώς αισθάνεστε για αυτό;

Τάκης: Αισθανόμαστε πολύ τυχεροί. Απ’τις πρώτες εμφανίσεις μας είχαμε την χαρά και την τιμή να παίξουμε με πολλούς καλλιτέχνες που θαυμάζουμε και μας έχουν επηρεάσει, κυρίως από την εγχώρια σκηνή. Κάποιοι απ’αυτούς είναι ο Δημήτρης Πουλικάκος, οι Invisible Surfers, οι Bullets, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, οι Μagnificent Brotherhood, oι Frantic V, oι Dustbowl, oι Deus Ex Machina και φυσικά οι Last Drive, τους οποίους θεωρούμε μέντορες μας και το λάιβ μαζί τους ήταν πολύ περισσότερο από ένα λάιβ για εμάς. Από αυτά τα λάιβ μόνο κερδισμένος μπορείς να βγείς. Παίρνουμε μαθήματα on και off σκηνής. Επίσης να σημειώσουμε ότι φέτος χάσαμε δύο προγραμματισμένα λάιβ τα οποία τα περιμέναμε πολύ καιρό, Marky Ramone και Fuzztones. Και τα δύο για τον ίδιο λόγο. Αναβλήθηκαν οι συναυλίες για άλλη ημερομηνία στην οποία παίζαμε κάπου αλλού. Με αυτές τις παλιοσειρές κάτι δεν μας πάει καλά.

Βαγγέλης: Δύο μέρες μετά τη συναυλία με τους Fuzztones έχουμε εκλογές. (σσ. είχαμε) Έχετε να κάνετε κάποιο σχόλιο;

Τάκης: Αν και απείχα από τη διαδικασία αυτή, όπως έχουν τα πράγματα αυτή τη στιγμή έχω αρχίσει να το ξανασκέφτομαι. Είναι ένα θέμα που μας απασχολεί τελευταία. Μόνο και μόνο η πιθανότητα μιας αλλαγής στην πολιτική σκηνή και το μέλλον του τόπου δεν γίνεται να περάσει ασχολίαστη και απαρατήρητη. Συζητάμε πολύ τελευταία τους επίκαιρους και εύστοχους στίχους ενός σύγχρονου λαϊκού καλλιτέχνη της Θεσσαλονίκης, του Μπάμπη του Μπατμανίδη (ψάξτε τον!).

Νίκος: Θα πληρώσω μεταφορικά μέχρι τη Δράμα για να ψηφίσω. Πρώτη φορά μπαίνω σε τέτοια διαδικασία.

Νάσος: Όσο το σύστημα λειτουργεί ως έχει, δηλαδή με ψήφο μια φορά στα τέσσερα χρόνια χωρίς ουσιαστικό ενδιάμεσο έλεγχο των εκπροσώπων και χωρίς ενεργή συμμετοχή του κόσμου στη λήψη των αποφάσεων που αφορούν τη ζωή του, η εκλογική διαδικασία δεν μου λέει κάτι. Αυτή τη φορά πάντως τα πράγματα φαντάζουν διαφορετικά. Θα δείξει.

Άντα: Πώς βλέπουν οι Roundlights την οικονομική κατάσταση σήμερα;

Τάκης: Μας έχει επηρεάσει όπως και όλους τους υπόλοιπους. Σφίξαμε... Ανεργία και η όλη κατάσταση οδηγεί πολύ κόσμο στην φτώχεια. Αλλά θα γυρίσει ο τροχός.

Νίκος: Οι Roundlights πάνω απ' όλα παίζουν rock’n’roll…

Τάκης: Tα είπαμε αυτά… rock’n’roll is all we’ve got!!

Nάσος: Ζούμε στην εποχή όπου οι χρηματοπιστωτικοί καρχαρίες απολαμβάνουν με χρυσά κουτάλια το γευύμα που τους προσφέρει η αναμενόμενη κρίση του συστήματος. Το μενού φυσικά περιλαμβάνει και εμάς τους ανθρώπους στη γάστρα. Σε πιο γενικό πλαίσιο, οι καρχαρίες, αλλά δυστυχώς και πάρα πολλοί «απλοί» άνθρωποι, βλέπουν την «βούληση για δύναμη» του Νίτσε αλλά και τη «φυσική επιλογή» του Δαρβίνου υπό καθαρά οικονομικό πρίσμα. Η έννοια της ανθρώπινης εξέλιξης έχει καταντήσει ταυτόσημη με την οικονομική εξέλιξη, μια έννοια καθαρά τεχνητή και εν τέλει αφύσικη. Αυτό πρέπει πάσει θυσία να αλλάξει. Ο καθένας από μας αλλά και όλοι μαζί πρέπει να το ανατρέψουμε παλεύοντας για τον ριζοσπαστικό μετασχηματισμό των εννοιών της προόδου, της ευημερίας και του κέρδους.

Τάκης: Πσσσσσσσσσ… έπος!

Βαγγέλης: Υπάρχουν τον τελευταίο καιρό, ονόματα στην ξένη ή την ελληνική σκηνή που έχετε ξεχωρίσει;

Νάσος: Θα αναφερθώ στην εγχώρια σκηνή: Electro Vampires, This is Nowhere, Johnny Carbonaras, The Crazed, The Ducky Boyz, 1000 Mods. Ενδεχομένως και άλλοι αλλά αυτοί μου ήρθαν τώρα.                                                               

Τάκης: Να προσθέσω και τους Acid Baby Jesus, αλλά εγώ θα αναλάβω τα εξωτερικά: Αnomalys, Monofones, Deltahead, Girls Names, Growlers, King Automatic… check them… Και ένα ακόμα σχόλιο για την εγχώρια σκηνή. Παραδοσιακά σε δύσκολες περιόδους ξεπηδούν απ΄τον βούρκο πολλά ωραία πράγματα. Και στην Ελλάδα ισχύει αυτό. Τελευταία υπάρχουν πολύ καλά σχήματα με αξιόλογο υλικό, που έχουν πολλά να πουν…ΨΑΧΤΕΙΤΕ ΛΙΓΟ!

Νάσος: Α, από μπάντα του εξωτερικού έχω κολλήσει τον τελευταίο καιρό με τους The Bees.

Βαγγέλης: Έχοντας προσωπική εμπειρία από συναυλία σας, έχω την αίσθηση πως πάνω στη σκηνή είστε «στο φυσικό σας χώρο». Είναι οι Roundlights μια λάιβ μπάντα;

Γιάννης: Προφανώς και είμαστε μια λάιβ μπάντα, αφού πρόβες δεν κάνουμε (γέλιο Goofy).

Τάκης: Όπως είπα πριν, το να παρουσιάζεις τις σκέψεις, τους προβληματισμούς και τις εμπνεύσεις σου λάιβ είναι μοναδικό συναίσθημα. Εθιστικό, αυτή η αμεσότητα με τον κόσμο, δεν συναντάται μέσω του δίσκου ή άλλων μέσων. Άλλωστε είναι και όλη η διαδικασία ενός λάιβ που μας αρέσει. Απ’το ταξίδι και το στήσιμο, μέχρι την κουβέντα με τον κόσμο μετά το λάιβ και την αυτοκριτική στην επιστροφή. Όλη αυτή η διαδικασία σε συνδυασμό με το «πάρε-δώσε» κατά την διάρκεια της συναυλίας είναι απ’ τις καλύτερες στιγμές που έχω ζήσει. Άν όλα αυτά σημαίνουν ότι είμαστε  λάιβ μπάντα, τότε το δέχομαι.

Νίκος: Το να μοιράζεσαι τραγούδια και μουσικές που φαντάστηκες και έπαιξες, είναι αλήθεια μεθιστικό για μας!

Nίκος: Στο λάιβ είμαστε πιο έμπειροι και όταν είσαι έμπειρος σε κάτι, ξέρεις να το κάνεις καλά και να περνάς καλύτερα. Όχι ότι ο άπειρος δεν μπορεί να τα κάνει αυτά, απλά θα χρειαστεί περισσότερο τη βοήθεια της τύχης.

Άντα: Με τι τρόπο θα υποστηρίξετε την καινούρια σας δισκογραφική δουλειά;

Τάκης: Με τον ίδιο τρόπο νομίζω που υποστηρίξαμε και την πρώτη. Δίνοντας ό,τι καλύτερο μπορούμε δημιουργικά και ταξιδεύοντας την μουσική μας (και με την μουσική μας) όσο πιο μακριά μπορέσουμε. Σίγουρα, πλέον, έχουμε αποκτήσει περισσότερη εμπειρία και κάποια πράγματα θα είναι πιο εύκολα για εμάς, αλλά η όρεξη παραμένει η ίδια και περισσότερη (και δεν νομίζω να αλλάξει κάτι για πολύ καιρό ακόμα).

Nάσος: Συμφωνώ με τον Τάκη, θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας. Βέβαια, όπως όλοι και όλα, χρειαζόμαστε και υποστήριξη. Υποστήριξη όμως, όχι νταβατζιλίκι.

Βαγγέλης: Ποιό θα θέλατε να είναι το μέλλον των Roundlights;

Νίκος: Πέθανε και η Πυθία και είχαμε κάτι καλό να κεράσουμε...

Γιάννης: Rock’n’Roll all the way.

Τάκης: Σίγουρα στον δρόμο... στον δρόμο για λάιβ, «στον δρόμο» για καινούρια πράγματα (δημιουργικά), να συνεχίσουμε να γουστάρουμε και  να παίζουμε όσο μπορούμε περισσότερο. Δύσκολες εποχές αλλά, όπως είπε και ο John, rock’n’roll all the way.

Νάσος: Δημιουργία, αλληλεγγύη, ταξίδια, γνωριμίες με ανθρώπους και μέρη, συναυλίες και ιδρώτας, πολύς  ιδρώτας!

 

[Συνέντευξη: Βαγγέλης Χαλικιάς & Άντα Λαμπάρα - 12/5/2012]

Tags: Roundlights, greek rock scene, interview, garage